Zoals jullie hebben gemerkt was er afgelopen vrijdag geen blog. Of er aankomende vrijdag één komt, ik beloof niks aangezien ik er nu één plaats en er best wat tijd in gaat zitten. Tijd die ik de afgelopen periode steeds vaker op een andere manier wil benutten, dat is het meer. Vorige week kwam er veel op me af en stond er al veel gepland waardoor ik steeds meer tegen het schrijven aan begon te hikken. Ik stelde het maar uit en toen werd ik zondag ook nog ziek waardoor het echt een “ding” begon te worden. Ik ben gaan nadenken over een oplossing hoe hiermee om te gaan, omdat ik steeds meer begon te twijfelen of ik dit er nog wel bij wil doen als ik straks ga werken. Ik schrijf elke vrijdag een blog wat vanaf april een werkdag word voor mij, maarja.. stoppen is ook geen optie; ik vind het veel te leuk!

Wat heb ik nu bedacht? Ik ga niet meer elke week een blog schrijven, maar gewoon wanneer het uitkomt. Dan blijft het leuk en wie weet wordt de content nog intrigerender muwhaha!

Ja…wat kwam er dan op me af vorige week? Rowen ging op maandagavond naar zijn voetbaltraining die eindigde in het verhaal dat zijn fiets gestolen is. Dat zorgde ervoor dat je hoofd er vol van is en je van alles probeert te doen erachter te komen wie die fiets gestolen heeft. Het raakt je, je bent teleurgesteld, je hebt het probleem dat je kind geen fiets meer heeft, de politie die de volgende dag na je aangifte al aangeeft het onderzoek gestopt te hebben ik vraag me af of ze uberhaupt iets gedaan hebben, maar ondertussen lopen alle andere dingen ook gewoon door. Helaas door die gestolen fiets en de rompslomp eromheen merk je dat hele leuke dingen, zoals Faye die haar eerste rijles kreeg vrijdagochtend, bijna die hele pret wegneemt. Je probeert het maar los te laten, alleen vind ik dat moeilijk als je vervolgens steeds op marktplaats zit te zoeken naar een nieuwe fiets voor Rowen wat dus confronterend is, hij zal immers vervanging moeten krijgen. Het verhaal is ook nog niet afgerond.

Vrijdagmiddag had ik met Faye een gesprek op haar school, omdat ze er door haar stage achter is gekomen dat ze de zorg/verpleging niet in wilt. Ze bleef maar doorgaan, maar uiteindelijk kwamen we er via school achter dat Faye niet meer dezelfde inzet toonde die ze in het begin liet zien. Ons werd verteld dat het volkomen normaal is, omdat veel studenten afhaken zodra ze stage gaan lopen. Maarja…wat nu??
Gelukkig bood haar studiebegeleider aan haar op te geven voor een traject die ze de rest van het jaar gewoon op school kan volgen naast de hoofdvakken die ze kan afmaken om erachter te komen welke studie dan wél geschikt is voor haar. Een hele opluchting voor Faye en ons om alsnog gemotiveerd naar school te kunnen blijven gaan!

Verder was ik nog bezig de opvang voor Kiki af te ronden, dat is nu zo goed als geregeld. Ik had maandag alleen een afspraak staan bij de opvang om het een en ander uitgelegd te krijgen wat niet door kon gaan in verband met ziekte. Het zal vast goedkomen voor 1 april.

Anyway…


Ik zou vrijdag vertellen over het volgen van je gevoel en nieuwe kansen aanpakken.
Zoals jullie weten begin ik vanaf 1 april bij mijn nieuwe werkgever waar ik heel veel zin in heb, maar ook best spannend vind énnnn…. hebben wij nog een nieuwtje.
Naast de verhuizing van Oostzaan naar Veenendaal, ik die een baan aanpak op de manier zoals het allemaal gegaan is, heeft Paul ook niet geheel stilgezeten!

Hij begint vanaf 1 april als bedrijfsleider bij Olround Bowling in Veenendaal!!

Hoe leuk is dat!
Allebei lekker in de buurt en kan niet anders zeggen dan dat ik ontzettend blij voor hem ben dat dit op zijn pad terecht is gekomen. Hoe leuk hij het ook al die jaren heeft gehad bij zijn vorige werkgever, het evenementenleven begon fysiek zwaar te worden.
Een nieuw huis in een andere woonplaats, allebei een nieuwe baan, mega spannend!


Er was een tijd dat ik rekening hield met anderen, dat ik voornamelijk keek wat een ander zou vinden van de keuzes die ik maakte. Zodra ik daarmee stopte, hier en daar iemand in vertrouwen nam om het één en ander helder te krijgen voor mezelf, deed wat mijn gevoel zei te willen doen, begon het te stromen. Of het nou ging om een ander huis, de plek waar dat huis moest staan, de werkzaamheden die ik ga verrichten, daar tien keer in wijzig van richting ja of nee. Dit is waar het op neerkomt: Of een ander het nou eens is of niet met de keuzes die ik maak, in alles wat ik doe, daar kan ik me echt niet meer druk om maken nu ik weet dat wanneer ik mijn eigen pad bewandel, dat paadje van mijn eigen leven heel duidelijk zichtbaar wordt. En wat een bevrijdend gevoel geeft dat! Ik wens iedereen datzelfde gevoel toe! Iemand die het niet eens is met de keuzes die je maakt, jammer dat zij het niet kunnen opbrengen jou je eigen geluk te zien nastreven.


Paul is iemand die zich zijn hele leven lang niet druk kan maken om de mening van een ander, natuurlijk in het verleden wel die van zijn ouders en nu die van zijn gezin misschien, maar verder? Bla bla bla.
Het is fijn om zo iemand naast je te hebben, oké soms ook best irritant, maar hij geeft je van alles om over na te denken. Ook die kledingkastdeur die ik negen van de tien keer dicht moet schuiven haha. Grapje babe! Het is wel zo gna gna zo flauw


Goed, dit was ‘m weer. Ik ga voor nu mijn lijstje verder afwerken en dan vanavond verder luisteren naar het boek van Dai Carter. Zo lief! Vorige week kreeg ik onverwachts een pakketje aan de deur. Ik dacht nog, ben ik iets vergeten? Ik ben toch niet jarig?? Ja soms ben ik de laatste tijd zo verstrooid, het had zo gekund. Nee, ik maakte het pakketje open, zat er een kaart in met een cadeautje. Het was een cadeautje van iemand die mij door de tijd heen heel dierbaar is geworden. Zij is aannemer en ken je dat? Dat je een hele bijzondere klik hebt met iemand dat het voelt alsof je elkaar al jaren kent? Zij werkt voor mijn broer, op die manier heb ik haar leren kennen, ruim 5 jaar geleden voor het eerst toen ze mij en de kids verhuisde van Amsterdam naar Oostzaan en nu heeft ze geholpen aan de verbouwing van de garage waardoor we elkaar weer wat vaker zagen. Ze was naar een signeersessie geweest van Dai Carter voor haar zwager, maar nam ook een boek voor mij mee. Die momentjes uit onverwachte hoek, goud! Super lief Daan en zit nu door jou vol in de verhalen van Dai. Jij gaf aan gezegd te hebben tegen Dai dat hij een bijzonder mens is. Wat dacht je van jezelf?! Jij bent een bijzonder mens!


Lieve allemaal, ik hoop dat jullie het niet vervelend vinden dat ik ook heb aangegeven bij deze niet meer elke week een blog te lanceren. Wie weet worden het er wel meer! Ik wil gewoon gaan schrijven wanneer het uitkomt en ik me geïnspireerd voel. Dat komt helemaal goed. Jullie zijn in ieder geval nog niet van mij af!

Wil je weten wanneer er een nieuwe blog op de site staat, raad ik je aan mijn stories in de gaten te houden op Insta of Facebook en anders gewoon af en toe de site te checken.

Voor nu wens ik jullie alvast een hele fijne avond toe. Tot de volgende keer!



Liefs LINDA