Hé, het is vrijdagochtend wat betekend dat ik weer tijd heb kunnen vinden om op vrijdag te schrijven! Ik had het ergens ook beloofd, dus wil die belofte dan ook nakomen. Het is de laatste vrije dag van de kerstvakantie en als ik uit het raam kijk, zie ik een triest beeld. Het is buiten grauw en vooral nat! Geen weer om lekker met Ivy te gaan wandelen of überhaupt andere buitenactiviteiten te gaan doen. Jammer, mijn vriendin Kirsten komt vanmiddag langs om ons huis te bekijken en hoop dat het dan iets opgeklaard is.
Heeft iedereen een goed oud & nieuw gehad? Hopelijk zijn jullie allemaal ongeschonden het nieuwe jaar ingegaan. Ik hoorde soms verhalen voorbij komen… Ik vind vuurwerk leuk om naar te kijken, maar hoef het niet persé zelf af te steken. Ben stiekem altijd weer blij als het afgelopen is en weet dat mijn kinderen niks hebben.
Wij hadden afgesproken met vrienden om gezellig bij ons te komen zitten, de oudste 3 van mij waren bij hun vader, maar Paul was nog ziek; dat mijn vriendin zei dat ze gewoon zouden komen, omdat ze ook niet wilde dat ik alleen op de bank zou zitten. Super lief en gezellig dat jullie er waren met de kids Louise en René! We hadden in ieder geval fantastisch beeld vanuit de woonkamer.
Deze week is de vloer in de woonkamer en hal opnieuw in de olie gezet wat ons steeds dichterbij het afwerken brengt. Toch zijn we er nog niet, omdat de keuken nog geplaatst moet worden, het douchescherm nog niet staat, er twee kasten van de jongens in dozen staan die nog in elkaar gezet moeten worden, plinten gehaald moeten worden en nog zoveel dozen uitgepakt moeten worden.
De afgelopen week met Paul ziek, bleef alles liggen. Daar baalt hij van en ik waag me niet aan plinten plakken of een douchescherm plaatsen, dus ja… het zorgt in ieder geval bij mij voor onrust.
Ik kan nog even niks vinden, maar eigenlijk ook nog niks uitpakken, omdat de keuken nog niet staat dus ook geen kasten durf te halen om spullen te kunnen opbergen, omdat ik niet weet hoe de ruimte eruit komt te zien met dat eiland in de kamer. Dan moet je dus geduld hebben, wat ik op dit moment vrij lastig vind.
Ik kijk dan om mij heen en weet letterlijk niet meer waar ik moet beginnen. Ik vergeet van alles en voelt alsof ik rondloop als een kip zonder kop. Ik heb Kiki ook rondlopen en merk dat zij veel om aandacht vraagt wat logisch is, omdat die aandacht er nu even niet is zoals ze die gewend is.
Echt genieten van de kerstvakantie was er ook niet bij. Nu komt er een potje geklaag, maar ik kan er niks mooiers van maken. Ik wil transparant zijn, dus ja…dit is hoe het de afgelopen weken voor ons is geweest, maar weet ook dat er betere tijden aankomen!
We waren alleen maar aan het regelen, Paul werd ziek, kids waren de laatste week weg waarvan Faye gistermiddag bij mij bleef nadat zij en Aeden even meegingen naar de verjaardag van ons neefje Roan in Otterlo; dus ik hoop dat als Rowen en Aeden vanavond weer thuiskomen, de onrust in mijn lijf iets meer naar de achtergrond verdwijnt en de burning desire om alles snel achterelkaar af te maken en op orde te hebben ook plaats maakt voor geduld.
Je bent je structuur kwijt, je ritme en als je daarbovenop ook je leven nog in dozen hebt zitten, snak je op een gegeven moment naar orde.
Gisteravond heb ik mijn meiden en de bestie van Faye, Ilse mee uit eten genomen om even uit die onrust te zijn. De keuken is op dit moment namelijk geen plek waar je fijn staat te koken en de tafel hebben we gister verkocht, dus ergens aan zitten kon ook niet; maar wat hadden we het gezellig.
Vanmiddag komt Kirsten gezellig langs en vanavond ga ik met Renske naar de film.
Even een paar momenten om naar uit te kijken!
Dat merk ik wel, nu we weer in deze regio wonen. Het contact met m’n vriendinnen is nu al zoveel makkelijker!
Dinsdag had ik het gevoel dat ik er echt uit moest. Ik weet niet waar ik last van had, ja natuurlijk dat het met de verhuizing te maken had en vermoeidheid, maar je weet niet wat je met die gevoelens aan moet. Ik appte mijn vriendin Monique, omdat ik wist dat ze vrij was; “ben je druk?” Ze had tijd, dus heb haar opgehaald en zo zijn we samen met Kiki even naar de Ikea gegaan. Dat hielp, even weg uit de omgeving die me constant deed helpen herinneren aan wat er allemaal nog moet gebeuren en dus wat nog niet klaar is.
Ik weet dat alles goedkomt, dat we er nog maar twee weken zitten, dat alles tijd nodig heeft, maar ook ik ben maar een mens en probeer de gevoelens die in mij opkomen steeds te veranderen naar iets positiefs.
De hele verhuizing heeft tijd nodig en dat zal ik het geven. Weg met die burning desire om alles in rap tempo af te krijgen. Step by step zoals met zoveel dingen.
We zijn al zover gekomen en hebben een heerlijk huis waar we kunnen slapen, douchen, eten… er zijn ergere dingen. 😉
Paul moet eerst opknappen, de boys komen vandaag weer thuis en starten maandag op hun nieuwe school. Eerst dat maar eens in goede banen leiden.
We gaan er een mooi jaar van maken, back in onze oude vertrouwde stad! Inmiddels begint het zonnetje te schijnen en zie ik een blauwe lucht!
Hebben jullie nog nieuwe ontwikkelingen of dingen waar jullie tegenaan lopen? Laat het me weten. Ben heel erg benieuwd wat jullie kijk is op 2023 en wat jullie hopen dit jaar voor jullie zal brengen.
Iedereen bedankt voor alle lieve berichten! Het wordt enorm gewaardeerd en we hopen hier zeker ons geluk te vinden. Daar gaan we vanuit!
Fijn weekend allemaal en tot volgende week!
Liefs LINDA
Geef een reactie