Stappen zetten, zo bereik je jóuw doel!

Mijn stappen zijn weer gezet m.b.t. een oogonderzoek ondergaan, het boeken van de zomervakantie (jeej!) en mijn volgende les die ik heb ingezonden van mijn cursus. Dat voelt ook weer lekker!

Ik ben deze week weer wat wijzer geworden op het vlak van opvoeding (onderwerp van de les die ik heb ingezonden), ik weet nu dat ik in aanmerking kom voor een lensimplantaat en welk financieel plaatje daaraan hangt (en dat het eigenlijk mijn enige optie is op het verwezenlijken van mijn zicht), én we hebben onze vakantie geboekt voor de zomer!

HOE fantastisch is het, en hoe bevoorrecht kun je je voelen als je met een groot gezin zoals dat van ons twee heerlijke weken op vakantie kunt! WOEHOE!!! Daar sta ik echt even bij stil. Dat “voor nu even laten voor wat het is” heb ik trouwens ook lang vol weten te houden. 😉

“Toch wil ik kort even benadrukken dat ik ook de andere kant van de medaille heb gekend. (Een klein stukje terug in de tijd om jullie kennis te laten nemen van waar wij vandaan komen en hoe onze toenmalige overtuigingen zijn verandert in het goede.)

Ik weet eigenlijk niet of ik dit spreekwoord hierbij kan gebruiken, omdat het voelt als de omgekeerde wereld, maar in dit geval bedoel ik dat mijn oudste drie kinderen en ik in ons ‘vorige’ leven makkelijk in de zomer op vakantie konden en ook gingen.

Op naar Kos 2017

We gingen regelmatig een weekendje weg en we waren ook niet vies van wintersport.



Eerste foto: Faye (11), Aeden (6), Rowen (9) tweede foto: Faye en Aeden in actie. Rowen had tijdens deze vakantie zijn pols gebroken op de 2e dag. (Val Thorens 2017) Laatste foto: Rowen (5) in Gerlos 2013. In de bus onderweg naar de gondel.

Als die mogelijkheden dan abrupt wegvallen, word je wel een stuk dankbaarder. Dankbaar voor alles wat we hebben kunnen doen, dankbaar dat we de herinneringen nog hebben en kunnen koesteren, en dankbaar voor alles wat we in het heden kunnen doen.

Ik zie dat mijn kinderen waar ze eerder alle drie hun eigen I-pad hadden, nu veel sneller tevreden zijn met de kleine dingen. En natuurlijk blijven het puber kinderen en vragen ze nog steeds naar de bekende weg 🙂


Daar zitten ze onder de tafel met ieder hun eigen IPad.

Je zal mij niet snel meer horen klagen, omdat ik meer begin in te zien wat we wél kunnen en ik zit niet stil, met andere woorden: ik werk aan een mooie toekomst zodat we straks wat zekerder kunnen worden van meer “vrijheid.”

Ik heb me er even een paar dagen (ik neem daar goed de tijd voor, waar een ander misschien zo klaar is hihi) goed ingebeten om de juiste vakantie te boeken en zoals ik al in een eerder blog schreef, zodat we ergens naartoe kunnen leven. Dankzij een goede tip van mijn vriendin Renske ben ik gaan zoeken op Airbnb. Ik kende het wel, maar soms moet je er even aan herinnert worden.

Het is zo leuk om te zien wat voor accommodaties daar worden aangeboden. Uiteindelijk is het eerst een week Tsjechië geworden en daarna een week Slovenië. De eerste accommodatie staat aangeschreven als een “Romantic little Castle” en de tweede als het “Gingerbread House – cosy cottage”. De eerste gastheer vond het wel prima volgens mij en mailde alleen: “tot dan!” Hij zei nog net geen “ajuuu!” Helemaal prima, we hebben er zin in! De tweede gastvrouw gaat een lijst voor ons in orde maken met dingen die voor ons leuk kunnen zijn om te doen. Fantastisch! (En ook leuk het persoonlijke contact).

Je voelt toch een rust over je heenkomen, omdat je iets hebt geregeld wat gaat zorgen voor ontspanning. Duuuuus… wat de komende 7 maanden ook op ons pad komt, die 2 weken zijn van ons! 😉

“Oef, ik zit even in mezelf te denken, 7 maanden?? Dan bedenk ik me dat ik bij terugkomst niet veel later 40 wordt! Nou schreef ik nog niet zo heel lang geleden bij iemand anders die 40 werd het bericht dat het een mooie leeftijd is en ik dit jaar ook aan de beurt ben. Dat we nog hartstikke jong zijn om onze dromen na te jagen, en die mooie toekomst kunnen creëren en dat meen ik echt. Daarom vind ik het ook helemaal geen big deal die 40. Bring it on!” 🎈

Vorig weekend nadat ik de kids in Breukelen had afgezet, hebben Paul, ik en Kiki lekker take-out besteld, serie erbij opgezet en zo gingen wij het weekend in.

Zaterdag hadden we s’middags de verjaardag van het dochtertje van 1 van Paul z’n closest friends (Dennis) op de agenda staan. Zij was eerder die week 5 jaar geworden. Het was een gezellige boel! We werden goed verwend door de moeder van Dennis. Alles mag en niks is te gek. Zo’n mentaliteit hangt daar in ‘Huisje De Zoete Inval’. Ik voel me elke keer zo op m’n gemak als we daar zijn. Je voelt de warmte en liefde die zij iedereen gunt.

Zondag begon heerlijk relaxed, voor zover dat lukt met een peuter. Nee hoor, wij mogen echt niet klagen!! En trouwens, ik loop alweer met Ivy buiten in de ochtend, dus dat ochtendritme zit er weer in! Om 16:00 uur stapten we in de auto richting Veenendaal om Rowen en Aeden op te halen bij hun vader (het was Faye haar week bij hem, dus zij bleef daar) om vervolgens door te rijden naar m’n vriendin Renske die de verjaardag van haar zoon Mika vierde die afgelopen woensdag 12 jaar mocht worden!


Vrienden vanaf het moment dat Aeden werd geboren.😉 Mika was 3 maanden oud toen hij op kraamvisite kwam met z’n mama. Ik zie dat moment nog voor me.

We hebben daar gezellig met elkaar gegeten en reden rond 20:15 uur naar huis.

Maandag had ik het onderzoek voor mijn ogen om te kijken of ik in aanmerking kwam voor een laserbehandeling, maar dat gaat voor mijn ogen niet op. Met mijn hoge sterkte en voornamelijk ook de hoge cilindersterkte die ik heb, is het laseren niet mogelijk. Ik kan wel lensimplantaten nemen, maar daar zit een behoorlijk kostenplaatje aan vast. Het wordt helaas niet vergoed door de verzekering, omdat het word gezien als een cosmetische behandeling, dus dat is nu een plan voor de toekomst. Ik ben in ieder geval blij om te horen dat er iets aan gedaan kan worden én ik ben toch door die week oplopen met een bril over m’n onzekerheid heengekomen. 😉

Dinsdag hebben we kennis gemaakt met de nieuwe pup van m’n jongere broer. Een oudduitse herder van bijna 10 weken genaamd Wolf.
Hij is nu al even groot als Ivy hahaha… Hij en zijn zoontje hebben er in ieder geval een vriend bij voor de rest van hun leven, zoals ik tegen m’n broer zei maar natuurlijk bedoelde, Wolf z’n leven. 🤪

Ik moet bekennen dat ik eerst ietwat sceptisch was toen ik ervan hoorde, aangezien ik weet hoeveel werk je hebt aan een pup en weet in welke situatie hij verkeerd. Totdat ik m’n broer zag en met eigen ogen kon zien hoe oprecht blij hij werd van deze pup (ondanks dat hij lekker in huis pieste en vervolgens op m’n mat kakte). Én broertjelief, hoe jij zo lekker kon oordelen over “babystemmetjes” naar een hond toe, ik zal je de volgende keer ff filmen zodat je jezelf kan terugzien in de omgang met Wolfje.😂

Je hebt een hartstikke leuke vriend in huis gehaald en geloof dat jij dit gaat redden met de opvoeding. Trouwens, wat doet mijn mening ertoe??? Niks, noppes, nada! 😉

Woensdag is Paul door zijn rug gegaan wat hem behoorlijk beperkt in het dagelijks leven. Ik heb hem nog niet eerder zo’n last zien hebben. Ook niet toen hij (terwijl hij achteruit liep) door een gat viel met 1 been en zijn stuitje had gescheurd. Ja, ik kan je nu niet anders dan bestempelen als een pechvogel mop. Wel mijn pechvogel dan. 😉 Donderdag zijn we langs de Fysio gegaan, zodat de pijn in ieder geval iets verlicht kon worden, maar s’avonds toch de conclusie getrokken dat we de volgende ochtend een belletje moeten plegen naar de huisarts.

Er is één dingetje wat ik even tussendoor wil vertellen. Donderdagochtend ligt Aeden op de bank en wil mij iets vragen. Daarbij zei hij dat ik even moest wachten, want hij wilde even heeeeel hard geloven dat ik met ‘ja’ zou antwoorden op zijn vraag, want ja “mama, jij zegt altijd als we iets heel graag willen, we erin moeten geloven dat het komt, en we ons moeten inbeelden hoe we het krijgen” (visualiseren, jep). Óf dát ze het al in hun bezit hebben. Ik vul hem nog aan, “inderdaad je moet ook geen enkele twijfel voelen en je moet het idee vervolgens loslaten” (onthechten) etc. Ja, ik geloof in de wet van aantrekking. De vraag was of hij alsjeblieft ‘GTA’ mocht hebben. Voor de mensen die niet weten wat dat is. Het is een computerspel voor 18+ Afkorting van “Grand Theft Auto”. Nou, je kan waarschijnlijk raden wat mijn antwoord was. 😉

Vervolgens kwam er een andere vraag. Of hij thuis mocht blijven, omdat hij ééécht geen zin had in school. Volgens mij had ik nog niet eens antwoord gegeven of ik hoor hem kort daarop zeggen:

“WE HEBBEN GEEN SCHOOL!!”. 😳

De juf had zich s’ochtends ziek gemeld, omdat ze (van wat ik begreep) van de trap is gevallen. Er was geen mogelijkheid om vervanging te regelen, dus alle kinderen van groep 8 waren vrij!

Hoe vervelend het is voor zijn juf, want dan ben je wel hard gevallen natuurlijk als je niet meer instaat bent om naar je werk te gaan, ik stond er wel even van te kijken en we hopen dat alles goed met haar gaat!

Mijn schoonouders hebben diezelfde ochtend een bod gedaan op een appartement in hun omgeving en hoe fijn voor hun, het bod is geaccepteerd!! Ze gaan samen een spannende tijd tegemoet, misschien ook op emotioneel vlak aangezien hun huidige woning grotendeels het ouderlijk huis is geweest voor hun kinderen, maar dit is een stap die goed is voor hun!

En misschien wel één van de beste keuzes ever die ze kunnen maken voor zichzelf op dit moment. Ze hebben daarnaast een heerlijke vakantiewoning met een grote tuin eromheen waar ze zich ten alle tijden kunnen terugtrekken. Deze stap, heel gedurfd en groot gelijk! “Follow your heart”

Vandaag komt Faye weer thuis na een week, dan zijn we weer compleet. Zin in meissie om jou weer om me heen te hebben.

Al met al is deze week er één geweest die mij voldoening heeft gegeven. Er zijn stappen gezet die goed voelde voor mij en natuurlijk sommige keuzes in goed overleg, maar dan nóg zet je een stap waar jij je uiteindelijk in kan vinden. Dat gepeopleplease is een keertje klaar nu! 😉

Elke stap die je zet is een keuze. Ga gewoon steeds na of die keuze jou dient of een ander. Als hij een ander dient moet je nagaan of je die keuze kan laten vallen of dat je datgene, wat het ook is, zal moeten ondergaan. We hebben namelijk allemaal weleens te maken met een verplichting naar iets of iemand toe, en dan zou ik het eerder zien als ‘geven’. Soms kom je ergens gewoon echt niet onderuit. Of het nou gaat om een afspraak bij de tandarts, of een verjaardag die nét valt op een dag dat het je enige vrije dag van de week is.
Als je iets aandacht geeft, groeit het. Dat weten we allemaal. Aan het einde van de dag zal je er iets positiefs voor terugkrijgen. Je krijgt namelijk terug wat je uitzendt. (Dat geldt trouwens ook voor negativiteit) Áls je ervoor kan zorgen dat het uiteindelijk goed voelt voor jou, kom je dichterbij jezelf en dán maak je een keus die dient voor jou…

Liefs LINDA

#stappenzetten #levenbylinda #jouwdoelennastreven #doelen #leven #mijnstappen #jouwgroei #moederschap #mamazijn #mijnleven #keuzesmaken #vakantieboeken #tsjechië #slovenië #airbnb #persoonlijkegroei #persoonlijkblog #levenbylindablog

  5. Dankjewel voor je lieve en opbouwende bericht zus! We gaan er gewoon doorheen💪🏻😉 Liefs voor jou💋