“Dober dan” op deze vrijdagmorgen vanuit Slovenië. Ik versprak me gister al bij de kassa in de supermarkt door terug te antwoorden met “dobry den” (het goedendag van vorige week), maar het lijkt ook wel erg op elkaar.
Ja…, we zijn nu toch op een plek! Dit huis heeft echt iets magisch. We zitten lekker hoog op een berg, helemaal afgelegen, maar hoe het er allemaal uitziet, net een huisje uit de Efteling. Ze hebben het zo goed voor elkaar gebracht en op elkaar afgesteld, alles klopt en is aanwezig, je kan het zo gek niet bedenken.
Het gevoel van in de watten gelegd worden is zeker aanwezig. Je stapt zo in een warm bad.
We moeten wel een stukje rijden als we ergens naartoe willen, maar als we weer terugkomen kunnen we het ontspannen weer verder oppakken. Deze gastvrouw wil gewoon dat het je aan niks ontbreekt, dat is wel duidelijk. Love it!
Deze vakantie is anders dan anders.
Even tussendoor, ik heb jullie vorige week uitgenodigd of iemand een leuk onderwerp wist om eventueel over te kunnen schrijven, dat mag te alle tijden doorgegeven worden. Zo niet, schrijf ik gewoon lekker door over hetgeen zelf in me opkomt en jullie daarmee kan vermaken, inspireren, verhelderen etc.
Goed, deze vakantie. Waarom is hij zo anders?
Oké, ik ga nu even heel open en eerlijk met jullie zijn. Ergens vind ik dat best spannend, omdat ik daarmee mezelf behoorlijk blootstel; nog meer dan anders denk ik. Dan kun je denken, dat hoef je toch niet te doen? Helemaal waar! Ik wil het alleen doen, omdat ik zoals ik vorige week schreef transparant wil zijn naar mijn lezers om zoveel mogelijk mijn echte “ik” te laten zien. Dat kan ik niet door halve waarheden te delen met jullie. Wie weet herken je jezelf in mijn verhaal en heb je er iets aan om ook die stappen te gaan zetten naar vrijheid, zelfliefde, groei of wat het voor jou ook mag zijn.
Goed, daar gaan we!
Ik weet niet wat er gebeurt deze zomer, positief hoor!, maar toen mijn oudste kids 3 weken weg waren kwam ik al tot hele fijne nieuwe inzichten voor mezelf en deze afgelopen weken gebeurde er iets wat ervoor zorgde dat mijn oogkleppen afgingen. Ik ben daarna gaan beseffen dat er iets meer binnenin mij speelt en sommige puzzelstukjes vielen weer op hun plek. Ik merk dat ik groei en mezelf steeds beter leer kennen en waarderen.
Zoals jullie inmiddels misschien weten ben ik altijd bezig met voeding. Ik probeer er een juiste weg in te vinden.
Ik kijk dan naar de verschillende manieren van de juiste diëten wat goed kan zijn voor je lichaam. Ik weet dat elke manier van het volgen van een dieet per persoon kan verschillen, dus wat voor jou goed werkt hoeft voor mij helemaal niet goed te zijn.
Nou was ik onlangs begonnen met het uitproberen van een koolhydraatarm dieet. Ik moet zeggen dat het wel wat met m’n lijf deed, ik zag het voornamelijk aan mijn huid. Daar zal ook meespelen dat ik minder vlees eet of alleen nog maar biologisch.
Om een lang verhaal iets korter te maken, slingerde Faye vorige week een opmerking naar mij die volkomen terecht was. Het voelde als een soort slap in the face, alsof ik wakker moest worden.
Ik maak me namelijk weleens druk om haar voeding. “Eet ze wel genoeg, – als ze zich maar niet druk maakt om haar figuurtje, want ze ziet er prachtig uit. – Als ze maar geniet van haar eten en geen lekkere dingen afslaat die ze aangeboden krijgt.”
We liepen in het fantastische Praag waar op elke hoek wel een winkeltje was waar je van die lekkere donut ice cream cones kon halen. Die vulden ze dan met ijs en slagroom of je kon hem met aardbeien laten vullen en aftoppen met slagroom. Heerlijk!
Wij haalden allemaal zo’n cone, maar Faye besloot binnen dat ze er toch geen wilde.
Ik dacht echt, dit meen je niet. Mama gooit al haar strenge regels overboord deze vakantie en jij gaat nu aan je lijn denken? Dit was echt iets waarvan ik dacht, dit wil Faye ook dolgraag proberen, maar nee…
Er gebeurde iets waarvoor ik eigenlijk wel dankbaar ben.
We kregen woorden op straat. Uiteindelijk riep Faye kwaad naar mij dat ik ermee moest ophouden! Haar woorden luidde ongeveer zo: “dat jij nou altijd met je gewicht bezig bent hoef je dat niet op mij te projecteren!”
Ik werd stil.
Ik werd stil, omdat ik wist dat ik niet boos kon worden. Ze had namelijk helemaal gelijk. Wat zij niet door heeft gehad, later wel omdat ik haar ervoor bedankte dat ze dit tegen me zei, is dat ik aan het denken werd gezet. Zij heeft mij m’n ogen doen openen. Ik was er ook meteen helemaal klaar mee. Na moeten denken over elke hap die je in je mond stopt.
Ik ben de terugweg naar ons vakantieappartement wat een uur rijden was gaan nadenken waarom ik zo bezig ben met voeding. Waarom ik nou écht zo bezig ben met al die diëten uitproberen. Ja voor m’n gezondheid en te kijken of m’n huid er enigszins van opknapt. De echte reden?
Ik heb jarenlang te horen gekregen dat ik niet goed genoeg ben.
Ik had een pens, ik had te dikke bovenbenen, ik kreeg een personal trainer om af te vallen vanwége mijn te dikke bovenbenen (ik had op dit moment al 3 kinderen op de wereld gezet en woog nog steeds onder de 60 kg), mijn borsten waren te klein (nogmaals, nadat ik 3 keer borstvoeding had gegeven), mijn haar was te kort, och man. Er scheelde van alles aan mijn uiterlijk.
Het werd me ineens heel duidelijk wat hier speelt. Ik wil niet dat mijn dochter óf mijn zoons denken dat ze niet goed genoeg zijn. Dat ze te dik zijn, dat al zouden ze een kilootje meer hebben, ze er niet uitzien. Ik wil niet dat ze walgen van zichzelf, en een laag zelfbeeld hebben. Dat is mijn angst…
Omdat mama dat al heeft gedaan. Ik heb dat verkeerde zelfbeeld al gecreëerd van mijzelf. Wat speelt hier? Te weinig zelfliefde.. en dát is waar Faye mij even voor wakker schudde op dat smalle straatje daar in Praag.
Ik heb meteen een e-book aangeschaft van Anita Moorjani – Ik moest doodgaan om mezelf te genezen, en ben er al bijna doorheen, een tip die ik al tig keer voorbij heb horen komen, maar blijkbaar nog niet het moment vond om dat boek te gaan lezen, ik ben gaan luisteren naar podcasten met betrekking tot zelfliefde, ik ben gaan beseffen waardoor ik een overtuiging heb gecreëerd dat ik pas goed genoeg ben op het moment dat ik maatje 34 heb. Ja oké, ik zit lekkerder in mijn vel als ik op mijn gewicht let, maar de reden erachter moet echt stoppen nu. Ik moet het puur voor mezelf willen en niet voor de buitenwereld.
Deze vakantie is gewoon een openbaring geweest voor mij. Ik zie deze week Slovenië ook echt als mijn reis. De reis waar ik heb besloten voor ‘the new me’ te gaan.
Ik word over een paar weken 40, dus vind het wel passend ook. Een nieuw kroonjaar, een nieuwe ik.
Weg met die oude overtuigingen. Dankjewel lieve Faye! Dit had ik nodig en ik denk dat JIJ die persoon moest zijn om het nieuws aan mij te brengen. Dat ik eens moet stoppen met al die diëten uit te proberen en gewoon normaal moet gaan eten.
Ik wil die food vrijheid, ik wil niet meer moeten kijken hoeveel koolhydraten ergens inzit en tellen hoeveel calorieën ik op een dag eet. Het neemt zoveel tijd in beslag en zorgt ervoor dat je de hele dag met eten bezig bent.
Dit betekent niet dat ik nu als een bezetene alles ga eten wat los en vast zit uhm… nope. Ik ga alleen eens proberen te leven en van mijn lichaam te houden zoals Zij is. Ze doet het namelijk onwijs goed, laat me eigenlijk nooit in de steek en ik ben haar maar aan het tarten met uitprobeersels. We gaan gewoon op gezonde voet verder, en dan bedoel ik ook gezond op die mentaal gezonde wijze.
Dankjewel Faye, voor het voorhouden van die spiegel! Ik zal me niet meer zo focussen op jouw voedingspatroon, maar op die van mezelf op weg naar nog meer zelfliefde!
Alles gebeurt op het juiste moment.
Liefs LINDA
Geef een reactie