Zo zitten we alweer op de helft van het jaar. Het is ongelooflijk snel gegaan zeg! In ieder geval voor ons dan. Dagen, weken, maanden vliegen ineens voorbij alsof het niks is.
We zijn druk bezig met de afronding van de verkoop van ons huis.
Ik moest het voorlopig koopcontract ondertekenen en vond dat toch wel een dingetje hoor. Ineens flitste alle herinneringen voorbij die ik heb van de keer dat ik zelf ging tekenen voor dit huis.
Hoe blij ik was een plek te hebben gevonden voor mezelf met mijn kinderen.
Dat het mij zo gegund werd door de verkoopster van het huis.
Dat we bij haar langs zijn gegaan om elkaar te ontmoeten.
Dat we met elkaar uit eten zijn geweest om te vieren dat we allebei verder konden. Niet alleen het feit dat ik een huis had gekocht, maar ook jij, die iets kon afsluiten en je nieuwe leven kon beginnen.
Bedankt daarvoor dat je mij hebt geholpen aan een nieuwe start. Ik zal dat de rest van mijn leven bij me dragen!
Zoveel mooie nieuwe herinneringen hebben we hier gecreëerd. Paul die bij ons introk, Kiki die hier geboren is. Stapje voor stapje hebben we er een gezellig huis van weten te maken.
Nu wordt het tijd om na te gaan denken over ons nieuwe huis in Veenendaal.
Vannacht om 00:00 uur zijn de 3 dagen bedenktijd om en dat betekend dat ons huis officieel verkocht zal zijn. Ik zit hier nu aan de tafel die ik zo gedraaid heb dat ik naar buiten kan kijken aan de straatkant. Het zonnetje schijnt en merk dat ik gewoon zit te genieten van dit plekje.
De laatste periode van de scholen gaat nu echt in. Alle voorbereidingen voor het einde van het jaar zijn in volle gang. Rowen die binnenkort zijn eindtoets week heeft, Aeden die met zijn musical bezig is en eind juni op kamp gaat met zijn klas en Faye die haar projecten moet inleveren. Voor ons is het nog een anderhalve maand Faye een weekje eerder dat de vakantie mag beginnen en gaan de oudste kids de eerste 3 weken daarvan naar hun vader. Dat wordt voor mij weer zoeken naar een manier om mijn tijd goed te besteden zonder me ellendig te voelen. Tot nu toe is het nog geen één keer gelukt, maar wie weet dat het me deze keer wèl lukt om die emoties even te parkeren en me te focussen op mijn eigen dingen en Kiki. Paul zal veel weg zijn in verband met zijn werk. We komen er wel doorheen, maar ik ken mezelf. Het blijft telkens weer zo’n vervelend gemis, terwijl die kinderen gewoon mega veel fun hebben! Hihi.
Anyway, moeten en mogen. Gister zag ik een filmpje voorbij komen waar ik me zo in kon vinden. Iets wat ik zelf standaard doe, maar met een kleine aanpassing alles een heel andere lading kan geven. Het woordje ‘moeten’ veranderen in ‘mogen’ of ‘kunnen’. We zijn snel geneigd om te roepen dat we nog van alles moeten doen. Bij mij was het de afgelopen week “ik moet mijn rijbewijs verlengen, ik moet het huis weer spik en span hebben voor de taxateur en de bouwtechnisch inspecteur die kwam met de kopers, ik moet met Kiki naar de huisarts, ik moet met Faye naar de bioscoop” and so on and so on. In die context voelt alles als bijna een straf. Alsof ik geen tijd kan vrijmaken voor ontspanning. Geen mogelijkheid om tussendoor te genieten van wat dan ook. Altijd maar doorgaan omdat het moet. Maar…van wie eigenlijk?
Ik zag het filmpje voorbij komen op Instagram waarin wordt gesproken over het aanpassen van dat ene woordje. Het veranderen van ‘moeten’ naar ‘mogen’. Dan wordt het dus, “ik mag mijn rijbewijs verlengen of ik mag weer zorgen voor een spik en span huis, ik mag met Kiki naar de huisarts en ik mag met Faye naar de bioscoop.” Ondanks dat de film pas om 00:00 uur begon, om 2:20 uur was afgelopen en de volgende dag het wekkertje gewoon weer vroeg ging voor ons allemaal. 😉 Ik moet Faye nageven dat ze zonder te mokken opstond aangezien we om 3:30 uur in bed lagen, ze sjeesde gewoon om 7:00 uur de deur uit.
Door die kleine aanpassing krijgt zo’n hele zin een hele andere vibe. Zoals Steve Harvey uitlegt in zijn filmpje, wrap je die opportunities in met stress, dus je pakt je kansen als een cadeautje in met stress. Je haalt al die stress er vanaf door het woordje mag of kan te gebruiken. Ergens weten we het allemaal, maar passen we het automatisch niet toe.
Mijn zwagertje die 10 koppen groter is dan ik 😉 zei het eigenlijk een paar weken geleden al eens tegen mij. Ik gebruikte toen het woordje ‘moet’ in een zin. Hij verbeterde mij en tóch blijf je het zeggen. Alles voelt ook al snel als een verplichting, maar ik ga mezelf vanaf nu echt proberen erin te trainen om die stress weg te houden door simpelweg dat woordje ‘moeten’ te vervangen. Eens kijken hoeveel verlichting dat in mijn dagelijkse routine zal geven. Het klinkt namelijk ook veel vriendelijker en dankbaarder. Het zorgt er ook voor dat je iets minder uitgaat van die vanzelfsprekendheid waardoor je misschien meer gaat beseffen hoeveel geluk je hebt dat je leeft! Oef dat klinkt misschien heel zwaar, maar kijk eens om je heen waar jij dankbaar voor mag zijn.
Is er iemand die daar ook moeite mee heeft of misschien dat woordje ‘moeten’ allang in zijn of haar vocabulaire heeft aangepast? Ik ben daar wel benieuwd naar. Stuur me dan even een berichtje en laat meteen even weten wat jouw gedachte hierover is voor jezelf. Dat mag hier op de site via een reactie, via een dm op Instagram of facebook. Let me know!
Straks kan ik Kiki weer uit school halen. Die is vanmorgen met mij even langs de huisarts gegaan in verband met haar gehoor. De logopedist wilde even uit laten sluiten dat de achterstand van haar spraak niets te maken heeft met het feit dat ze misschien niet goed hoort. Nou kwam daar vanmorgen niks uit en zag de huisarts geen aanleiding om het te laten onderzoeken door een KNO arts aangezien ze geen vocht achter haar oortjes heeft en wij eigenlijk niet vinden dat ze slechthorend overkomt. Ze ontwikkelt gewoon haar eigen taal en zal met hulp van een logopedist en ons leren alles op een juiste manier uit te spreken. Die kleine meid wordt aankomende zondag al weer 3 jaartjes jong! Helaas is papa het hele weekend in België dus hebben we besloten het feestje dit keer min of meer even over te slaan. Haar opa’s en oma’s komen in ieder geval even om het hoekje kijken, maar haar verjaardagscadeau heeft ze van ons dinsdag al gekregen, omdat ze het al in de schuur had gespot. Wetende dat iedereen papa, broers en zus weg zouden zijn op haar verjaardag, hebben we het maar even zo gedaan.
Verder zal het een lekker rustig weekendje worden samen met Kiki en Ivy. Dat kan ook weleens lekker zijn.
Voor nu wens ik iedereen weer een heel fijn weekend! Geniet van het lekkere weer wat eraan komt, behalve zondag geloof ik, en laat nog even een reactie achter over de kwestie ‘moeten’ en ‘mogen’ als je het leuk vindt. Ik ben echt benieuwd of iemand daar ook meer stress door ervaart en of je er net als ik iets aan hebt.
Heel fijn weekend en tot volgende week!
Liefs LINDA
Geef een reactie