Het is vandaag zaterdag en de eerste keer dat ik er niet de rust voor kon vinden om mijn blog op vrijdag klaar te krijgen. Wat helemaal niet erg is overigens, maar wil graag even toelichten waarom er gister dus niks op de site stond.


Het is namelijk zo dat wij gisteravond zijn teruggekomen van een paar nachtjes weg met familie.
Mijn schoonouders waren 2 jaar geleden 40 jaar getrouwd. Toen zouden we met de hele familie ook ooms, tantes en vrienden op een camping in Kraggenburg genaamd Netl Camping Kallumaan waar we nu dus waren, een heel weekend verblijven, maar door corona moest het steeds verplaatst worden. Een jaar later konden ze het nog steeds niet vieren, maar 2 jaar later was het dan eindelijk zover!

Woensdagavond kwamen wij aan en hebben het ontzettend naar ons zin gehad. Donderdag was het feest voor vrienden, broers en zussen van mijn schoonouders en stonden er onwijs leuke activiteiten op de planning. Wat hebben we gelachen! Zo leuk om ook mijn kinderen zoveel fun te zien hebben met mensen die ze eigenlijk niet kennen. We werden namelijk allemaal verdeeld over een aantal groepjes, dus mijn kinderen zaten dan met ooms, tantes en/of vrienden van Paul zijn ouders in een team, maar ze deden het en werden goed opgevangen. Ik kreeg zelfs complimenten van een tante dat ik leuke kids heb en ook de interesse van anderen die zagen dat zij bij mij hoorde. Ik kan ook niet anders zeggen dat ik mega trots op ze ben, want ze hadden kunnen zeggen dat ze niet mee wilde doen. Het was een dag met zoveel activiteiten dat we het de volgende dag wel een beetje merkte. Het was in ieder geval een lekkere chilldag en hebben nog even de modderglijbaan gepakt. Die hebben we geloof ik 3 jaar geleden, of misschien al 4 jaar ook gedaan toen we op dat moment in de buurt zaten op een ander park.

Rowen en Faye die de modderglijbaan trotseren!

Mocht je nog eens met een hele groep of gewoon met je gezin naar een leuke camping in Nederland opzoek zijn, is dit echt een aanrader.

Zo, ondertussen even een nieuwe lading was in de wasmachine gegooid. Ik geloof dat ik met Kiki al door 3 setjes kleding heen was die eerste avond! Màààr ik was al wat gewend met Paul z’n familie van het vorige uitje, dus was goed voorbereid deze keer haha.

Die ups en downs, ja…
Ik moet toch weer even terugkomen op mijn lieve oudste zoon Rowen. We hebben vorige week best weer het een en ander mee moet maken. De telefoontjes van school kwamen ook wat regelmatiger. Als ik dacht, okè nu zal het de goede kant wel opgaan, was er toch weer iets voorgevallen, of zag ik weer nieuwe onvoldoendes voorbij komen.
Tegenwoordig kun je als ouder je kind goed in de gaten houden door middel van een App genaamd Magister. Alles van cijfers tot aan ongeoorloofd afwezigheid, huiswerk niet gemaakt of boeken vergeten staat erin vermeld, wat erg prettig is ondanks dat het natuurlijk niet leuk is om te lezen dat je zoon voor de zoveelste keer de klas uit is gestuurd.
Elke keer als er weer zo’n bericht komt probeer ik dat vervelende gevoel om te schakelen naar een iets positiever gevoel. Niet dat ik wil vergeten wat er heeft plaatsgevonden, nee, ik zorg ervoor zonder de emotie ’woede’ erover te kunnen praten met Rowen. Dat lukt af en toe, maar ik ben ook maar een mens, dus wanneer iets teveel achterelkaar gebeurd, is er een grens bereikt.
Daarna probeer ik mezelf echt te herpakken om hetgeen wat heeft plaatsgevonden te verwerken. Dat kan zijn dat er iets is waar ik hem voor gestraft heb, en dan doorvragen of hij iets tóch mag en ik dan ook nog eens merk dat ik van een bepaald persoon geen steun krijg. Dat maakt het erg lastig om Rowen dan tot inzichten te krijgen van zijn fouten. Ik heb een later moment gepakt om met Rowen te bespreken dat ik het hem niet eens kwalijk kan nemen dat hij gaat doorzeuren op het moment dat hij van de andere ouder ergens toestemming voor krijgt.

Enfin, ik krijg steeds meer de indruk dat er meer achter zijn “streken” en die lage cijfers zit. Dat gevoel is bevestigt door school. Ik begon zelf namelijk te denken dat Rowen eigenlijk geen begeleiding heeft gehad na de scheiding. Faye heeft eens met iemand gesproken en werd deels door mij en die persoon in de gaten gehouden. Uiteindelijk wilde Faye met niemand meer praten, maar heeft die kans ongeveer 2 jaar geleden toch nog gehad. Aeden heeft een jaar lang begeleiding gehad vanuit het GGD en kon uiteindelijk losgelaten worden, omdat hij heel simpel gezegd goed gaat.
Rowen daarentegen heeft met niemand gesproken, omdat wij dachten dat hij altijd steady ging.
School kwam met de conclusie dat ze vermoeden dat Rowen niet lekker in zijn vel zit en waarschijnlijk zit met onverwerkt verdriet. Ik heb nu afgesproken dat hij met een coach op school gaat praten en zij houden mij daarvan op de hoogte.

Ondanks dat Rowen het thuis ontzettend goed heeft aan beide kanten, geloof ik dat een kind na jaren nog verdriet kan voelen van de scheiding van zijn eigen vader en moeder. Even los van het feit of de keus die er gemaakt is door beide ouders nou goed is of slecht, een kind is al-tijd de dupe! Ieder kind zal er op een andere manier mee omgaan dat is ook weer zo, maar over het algemeen zit er een gevoel van gemis en ik kan dat stukje niet voor hem helen. Dat zal hij echt zelf moeten doen. Je wilt je kind beschermen voor zulke dingen, maar zij zullen voor the most part zichzelf moeten helpen, al ben ik er natuurlijk vanzelfsprekend voor
hem waar ik nodig kan zijn en dat zal altijd zo blijven.

Als ik even voor mijn eigen kinderen mag spreken en over wat ik bij ze zie…
Soms zijn er situaties waar het voor het kind gewoon zoveel beter is als de ouders wel uit elkaar gaan, maar ondanks dat kan een kind daar nog steeds last van hebben en misschien wel houden. Het kan natuurlijk problemen opleveren in de toekomst met relaties, verbintenissen, zelfbeeld etc.
Maar goed, àls je in een ongezonde relatie zit en je kinderen krijgen die beelden mee, kan het niet anders dan dat het in de toekomst ergens een pad bewandeld dat je voor kind niet wenst. Het zal sowieso ergens last van krijgen. Wij als ouders hebben de plicht daar goed op te letten en het daarbij goed te begeleiden. Dan kan het niet anders dan voor een groot deel goedkomen.
Als jullie denken dat het bij hem alleen gebleven is bij slechte cijfers halen, helaas heeft het ook te maken met stelen bij de supermarkt wat goed is afgelopen en een schorsing van 2 dagen.

Van die downs gingen we dus even een paar dagen naar die ups en kon ik tijdens die momenten genieten van een jongen die even geen zorgen aan z’n hoofd had en alleen maar plezier maakte. Hij probeerde zelfs nog even bij mij te checken of er toch een manier was dat hij kon blijven tot zondag net als de rest van de familie die daar nu dus nog gezellig zijn.
Ergens vond ik het jammer dat ik hem moest teleurstellen, maar het deed me goed om te horen dat hij het blijkbaar erg naar z’n zin had en dus bereid was daar alleen te blijven zonder Paul en mij.

Nu wij teruggaan naar Veenendaal hoop ik Rowen daar ook een stukje mee te kunnen helpen. Misschien het gevoel alleen al dat zijn vader zo dichtbij zal zijn. Voor diegene die het niet hebben meegekregen, je kunt er over teruglezen in blog 16, wij maken de stap van Oostzaan terug naar Veenendaal waar mijn kinderen het grootste deel van hun leven hebben gewoond.

Ik probeer mezelf in ieder geval telkens een beter gevoel te geven door middel van positieve gedachten, te kijken wat wel goed gaat, dubbele cijfers die ik tegenkom altijd even checken die overigens elke keer weer kloppen qua gevoel dus het advies ook meteen ter harte neem en dankbaar te zijn. Ik wil met mijn hele gezin naar die ups! En het liefst daar blijven, ik geloof dat we samen al een heel eind kunnen komen.

Goed, m’n wasmachine is alweer klaar voor de volgende ronde, dus ik ga weer verder met een aantal klusjes in huis en stap dan even gezellig met Kiki en wie er mee wil Rowen of Faye 😉 een rondje op de fiets. Ondertussen ook 6 keer een plasje van Kiki op kunnen ruimen, die doet het super goed op het potje en de w.c.
Door middel van stickers die ze op kon plakken na elk plasje of poepje hebben we haar binnen een week zindelijk weten te krijgen. Ook s’nachts, even laten plassen op het moment dat wij naar bed gaan en zo vroeg mogelijk wanneer we weer wakker worden en ze houdt het droog.

Okè, nu ga ik echt even opschieten. Geniet van het weekend, de meeste hebben er donderdag misschien een extra vrije dag van kunnen maken, maar maak er nog even wat moois van!

Liefs LINDA