Happy birthday Aeden!
Wat een feestweek maken wij mee. Zo zijn er in de afgelopen tijd behoorlijk wat jarigen geweest binnen de familie. Zo vierden we 21 april de verjaardag van een nichtje van ons, 23 april is ons schoonzus(je) 😉 jarig, 28 april is mijn ongelooflijke schat Paul jarig, maar niet alleen Paul, ook zijn tweelingzus heeft iets te vieren, vandaag de 29e is mijn binkie jarig en morgen de 30e is mijn vader jarig.
We kunnen voortaan beter gewoon al die verjaardagen op een hoop gooien en een groot festival organiseren. In mei staan er namelijk ook weer genoeg jarigen op onze kalender haha…
Zo gaat het leven gewoon door. Elke verjaardag weer besef ik hoe snel de tijd gaat. Toen ze nog kleiner waren, regelde ik gewoon de verjaardagen zonder er heel erg over na te denken. Ik was voornamelijk bezig met nadenken hoe leuk ik het feestje voor alle kids wilde verzorgen. Zo huurde we weleens een springkussen, we gingen een keer naar het pannenkoekenrestaurant in Zeewolde Hans & Grietje waar we met de hele family gingen eten en alle kids konden spelen, we hebben zelfs een keer een boel pallets in de tuin gedropt zodat de kinderen tijdens de verjaardag een hut konden bouwen met hamers, spijkers en zagen. Die heeft er uiteindelijk nog even gestaan, zo leuk was hij geworden!
Hoe ouder ze worden, hoe meer ik me realiseer dat dat kleine er gewoon vanaf is. Het gaat echt heel snel nu. Tijdens die kinderjaren veranderd er wel iets. Je kan kijken qua speelgoed waar ze dan oud genoeg voor worden, maar hun gedrag blijft speels. Ze vinden alles geweldig. Nu? Zodra ze die puberjaren ingaan? Dat wordt een heel ander verhaal.
Bij Faye had ik er nog niet zoveel last van, omdat ik nog 2 jonge zoons onder haar heb die nog wel in die “kinder” fase zaten, maar Rowen begint nu toch ook echt per dag om te turnen in een jongen die ik er steeds aan moet helpen herinneren dat hij pas 14 is en nog geen 18!! En bij Aeden merk ik nu ook dat hij echt een jongvolwassenen begint te worden. Hij knuffelt nog graag met zijn mama, maar ik weet dat dat moment gaat komen dat ook hij dat minder gaat doen. Ze komen s’ochtends niet meer bij je in bed kruipen niet dat ik nu nog zit te wachten op zo’n grote lummel in bed al stinkend, ze willen je hand allang niet meer vasthouden, ze gaan steeds meer hun eigen weg. Nee, ik mis die kleine persoontjes die ze waren.
Natuurlijk vind ik de andere kant ook steeds leuker worden. Je kan tegenwoordig echt gesprekken met ze voeren, ik kan ze om hulp vragen als ik ergens kracht bij nodig heb of als ik ergens niet bij kan, oké dat laatste behalve aan Faye dan. 😉
We beginnen nu een beetje te zien hoe ze zich gaan ontwikkelen. Rowen was altijd dat magere scharminkel, maar zie dat hij steeds meer body begint te krijgen. Je ZIET ze gewoon veranderen. Grappig hoe dat werkt.
Ik zag van Faye een kort filmpje al dansend op Koningsdag en dacht toen ook even, ja meis. Wat ben je mooi…
Anyway…Aeden.
Mijn jongste boy is vandaag jarig! Hij is 12 jaar geworden, dus ja… Wat ik hierboven dus omschrijf voel ik nu even bij hem. Ik zie hem nog zo als dat kleine apie die overal op klom, en dan moest ik ‘m weer van de schutting afhalen. Altijd aan het spelen met van alles en nog wat. Wat kon hij zichzelf toch goed vermaken. Ik moest vaak om hem lachen, omdat hij zo klein als hij was al grappig kon zijn. Ik weet dat ik zelf op deze manier steeds meer ruimte krijg om mijn eigen leven iets meer vorm te gaan geven, maar het gevoel dat je hun moeder bent, maar ze jou steeds minder “nodig” hebben komt hoe voorbereid je er ook op bent, toch hard aan.
Ik vraag me dan af of ik de enige ben die zich zo melodramatisch voelt, of dat het komt omdat ik m’n kinderen de afgelopen 5 jaar heb moeten delen. Ik heb ze in die jaren maar de helft van de vakanties gehad. Die 6 weken waar een andere moeder over klaagt, zijn er voor mij maar 3 geweest. Dat wordt aankomende zomer natuurlijk weer hetzelfde verhaal. Ik ken geen zomervakanties meer waarin ik mijn oudste 3 kids 6 weken lang om mij heen heb. Herfstvakantie een paar dagen, kerstvakantie een week, meivakantie een week, jep alles door de helft. Daarin ben ik natuurlijk lang niet de enige, maar ik ben wel iemand die daar maar moeilijk aan kan wennen. Ik accepteer het, maar mijn gevoel schreeuwt nog steeds van alle kanten dat het een gemis is.
De afgelopen week zijn wij hier helemaal niet zo fit geweest. Paul is wel aan het werk gegaan, maar heb daar echt respect voor. Alle symptomen wijzen erop dat we allebei een voorhoofdsholteontsteking hebben, waardoor als ik voor mezelf spreek ik me duizelig voelde, moe en vooral verkouden. Knap hoe Paul toch doorzet. Hij is zelfs met Koningsdag s’nachts vanuit Groningen om 1 uur naar huis gereden zodat wij hem de volgende ochtend op zijn verjaardag konden zien. Hij zou daar eigenlijk blijven slapen. Hij moest daarna namelijk weer door naar Rotterdam om 11 uur en kwam pas om 2:00 uur vannacht weer thuis. Als hij was gebleven in Groningen had hij nog wat extra uurtjes slaap kunnen pakken, dus mop ik waardeer het enorm!
Dat was een leuke verrassing!
Ik merkte aan mezelf doordat ik me zo lamlendig voelde dat ik weinig behoefte had aan die hele positieve mindset waar ik me zo in verdiep. Ik ging gewoon door met de dingen die geregeld moeten worden, aangezien we morgen de verjaardag van Paul en Aeden vieren en we maandag foto’s laten maken van het huis.
Doordat ik aan mezelf merkte dat ik het minder voelde, baalde ik daar wel een beetje van. Nou zag ik gister op de klok 13:13 staan. Die wilde ik even onthouden en op een later moment kijken wat dat betekend. Ondertussen ging ik door met waar ik mee bezig was. Nu schoot het weer in mijn gedachten tijdens mijn ontbijt dat ik die cijfers nog moest opzoeken en werd meteen gerustgesteld. Hoe bizar…
Need I say more?? Toen ik dit las kon ik mezelf weer herpakken. Je mag dus van die momenten hebben waarin je het gevoel hebt dat het allemaal even niet loopt zoals je zou willen.
Goed, ik ga vandaag nog even my boy in de watten leggen en kijken of ik hier of daar nog wat kan doen ter voorbereiding van maandag als ze de foto’s van het huis komen maken. Volgens mij zijn velen van jullie lekker op vakantie of misschien ga je nog.
Heel veel plezier in ieder geval nog dit laatste weekje en ik spreek jullie volgende week weer!
Liefs LINDA
Geef een reactie