Wauw, wat is deze week snel voorbij gegaan. Vorig weekend moesten Paul en Faye op zaterdag werken in De Kuip, voor diegene die totaal niet thuis zijn in voetbal, dat is het stadion van Feyenoord Rotterdam. Ze gingen rond 12:30 uur richting Rotterdam en kwamen Rond 01:30 uur weer thuis. Katsjing ik zie de euro tekens in de ogen van Faye verschijnen haha…
Faye werkt sinds kort ook bij Number1 samen met haar vriendin Ilse die ze kent van de middelbare school. Ze doen het beide hartstikke leuk, dus mocht je een keer naar een thuiswedstrijd gaan van Feyenoord dan bestaat er een grote kans dat je je frietje haalt bij die meiden. 😉
Zondag gingen we met z’n allen richting De Bilt, omdat we daar voor het eerst in twee jaar weer samen konden komen met Paul zijn familie bij zijn ouders thuis.
Zij hebben de traditie en het streven er komt namelijk weleens iets tussen waardoor het niet door kan gaan iedere eerste zondag van de maand met alle broers, zussen, aanhang en kids samen te komen bij hun ouders. Dan eten we gezellig met elkaar en deze keer had Paul zijn jongere broer Niels een heel tof spel meegenomen. Pijl en boog schieten was de bedoeling.
Eerst werden er containers neergezet met daarop een bal waarop iedereen een poging kon wagen op te richten, maar al snel begonnen de mannen op elkaar te schieten, wat de jongste kids natuurlijk helemaal fantastisch vonden. Nog even voor de duidelijkheid, op de punt van zo’n pijl zat een soort van rubberen bal. Niet dat je denkt dat iedereen doorboort kon worden als in één of andere western film. 😉
Woensdagochtend is mijn vader thuisgekomen van het revalidatiecentrum. Nou denk je misschien, als je het verhaal gevolgd hebt, hij zou daar toch minstens 3 weken moeten blijven? Dat klopt, alleen kreeg mijn moeder heel sterk het gevoel dat hij daar niet op zijn plek zat. Het was een afgesloten afdeling met voornamelijk dementerende patiënten. Hij moest ook bepaalde oefeningen doen waarvan mijn moeder haar twijfels had of dit nou echt nodig was. Hij moest bijvoorbeeld blokjes stapelen, en als de blokjes waren omgevallen moest hij ze weer opnieuw opstapelen. Wij zagen natuurlijk liever dat ze hem hielpen fysiek sterker te worden. Maar goed, zo speelde er meerdere factoren mee waardoor de keus uiteindelijk snel gemaakt kon worden hem daar weg te halen.
Mijn broer Jos kwam hem opzoeken en stelde voor hem thuis verder te laten revalideren met hulp van thuiszorg en een fysiotherapeut. Zo is het balletje gaan rollen en heeft m’n moeder alles in gang gezet. Ze stonden er van het revalidatiecentrum wel vreemd van te kijken en zeiden dat ze dit nog nooit eerder hadden meegemaakt. Ja, dat geloof ik als de rest die daar naartoe worden doorverwezen daar ook daadwerkelijk op hun plek zitten. Én voor alles is een eerste keer! 😉
Op de dag van thuiskomst zijn mijn zus Carmen met haar dochter Sterre, mijn jongste broer Alexander met zijn zoontje Robbie en ik naar m’n ouders gereden om de verlate cadeautjes voor mijn moeders 70e verjaardag nog te overhandigen. Dat is door de hele situatie natuurlijk volledig naar de achtergrond verdwenen, maar nu onze vader weer thuis is wilde we hem nog even zien en dit meteen combineren.
Pap, je bent lekker thuis en kan nu herstellen vanuit een fijne vertrouwde omgeving. Home…
Met Rowen heb ik ook nog wat te stellen gehad. Ik kreeg eerst een mailtje van zijn mentor met daarin een uitnodiging voor een gesprek.
Ja….die fijne mailtjes. Inhoud van de mail:
“Rowen is de laatste tijd veel uit de klas gestuurd.
Graag wil ik u uitnodigen voor een gesprek op school om hierover verder op in te gaan. Rowen zal bij dit gesprek ook aanwezig zijn.”
Nou vind dat gesprek pas maandag plaats, tenminste mits het doorgaat aangezien ik net telefoon kreeg van zijn vader dat hij verhinderd is, dus waarschijnlijk wordt het dan donderdag. Je zit toch een soort in spanning.
Ik heb wel gezien dat hij beter zijn best doet, naar huiswerkbegeleiding gaat om te leren zoals gister, in principe was hij vrij, omdat alle lessen waren vervallen, maar toch belde hij mij op ik was namelijk niet thuis dat hij naar school ging voor de begeleiding, dat begint namelijk om 15:30 uur en geven ze op dinsdag, woensdag en donderdag.
Ik hoop zo dat er bij Rowen definitief een knop is omgegaan en die knop in deze stand blijft.
Verder heeft hij ouderwets huisarrest tot einde van de maand maart, omdat er wat mij betreft een grens is bereikt en die druppel die de emmer deed overlopen was dat hij vrijdag totaal niet liet weten waar hij uit school naartoe ging en ik hem om 17:55 uur zelf moest bellen waar hij uithing ik ging er namelijk automatisch vanuit dat hij naar huiswerkbegeleiding was totdat ik tot het besef kwam dat het vrijdag was en hij nog bij zijn vriend bleek te zijn, dus een half uur te laat thuis kwam. Gewoon een potje sch*t hebben aan je moeder. Dat gedrag gaan we dus even lekker de kop indrukken.
Gistermiddag heb ik model gezeten voor mijn nichtje Lisa. Ik zeg nichtje, maar zij is inmiddels ook al een jongvolwassen vrouw van 17 met haar rijbewijs in de pocket.
Zij doet de kappersopleiding op het Horizon College in Purmerend en had gister een afzegging. Nu heb ik zelf een half jaar zo’n opleiding gevolgd en weet hoe vervelend het kan zijn als je model op het laatste moment afzegt, of erger nog wat ik weleens zag gebeuren van mede cursisten, gewoon niet komen opdagen.
Het was zo leuk om te zien hoe zij in de klas bezig is en vooral door mijn lieve, kleine nichtje hihi… geknipt te worden. Ik had een rechte bob en ging naar een schuine, ze moest dus gradatie knippen.
Ze kreeg me toch een complimenten om de oren. Ze had het heel goed gedaan en ik werd zelfs aan het einde van de les nog teruggevraagd de klas in te komen om haar werk te laten zien. Proud auntie!
Wat ik nog even wil vertellen is best wel grappig. Mijn broer zal het misschien iets minder waarderen, maar ga er gewoon vanuit dat hij dit niet leest 😉
Ik zag het bericht van Lisa dat ze een model nodig had, ik ging daar meteen achteraan, dus ik belde mijn broer Alexander woensdag om te vragen of hij mij de volgende dag om 13 uur bij haar school kon afzetten. Dat was geen probleem. Hartstikke fijn! Dezelfde avond toen we allemaal de auto instapte bij m’n ouders om naar huis te rijden roep ik nog naar hem, “ik zie je dan morgen om 12:30 uur goed?!” “Ja” zegt hij, “app me nog ff daarvoor.” Ik dacht hoezo? Dit hebben we vandaag afgesproken, ik herhaal het nog én het is al vrij vroeg in de middag dat je bij me moet zijn.
Dus hij maakt nog een grapje dat ik hem maar een mailtje moet sturen en zo reden we weer richting het westen.
Volgende dag, ik sta om 12:30 uur klaar met mijn jas aan, geen Xander. 12:40 Uur nog geen Xander, ik besluit om toch maar even te bellen.
Hij neemt heel nonchalant op en zegt: “Hey Lin, ik zit net aan jou te denken.”
Waarop ik vraag: “waar ben je??”
Hij: “thuis.”
Ik: “Je zou hier toch om 12:30 uur zijn om me naar Lisa te brengen?!!”
Hij: “Oh Fack!! Ik kom eraan!”
Ooooh echt heerlijk dit. Ik was uiteindelijk maar 8 minuten te laat, dus nog heel netjes gedaan Xan! Thanks.
Het was in ieder geval een hele fijne week, soms even een situatie waarmee we moesten dealen, maar dat loopt uiteindelijk weer door.
We houden ons net als waarschijnlijk ieder ander ook bezig met wat er in Oekraïne gebeurt, zo heeft mijn broer Jos 3 oekraïnse vrouwen met 5 kleine kinderen opgevangen en merk dat velen om ons heen spullen verzameld hebben voor deze mensen om de komende tijd mee door te komen.
Geweldig hoe hij dit heeft kunnen realiseren voor ze en hoop dat de plek waar ze mogen verblijven en de steun die ze krijgen de pijn een klein beetje kan verzachten. Deze situatie wens je niemand toe.
Mijn laatste stuk wil ik wijden aan de titel van deze blog. Respect hebben voor jezelf komt namelijk elke dag op je pad. Ook in het verhaal wat hierboven staat. Continu ben ik me ervan bewust dat ik respect wil hebben voor mezelf. Als ik namelijk lief ben voor mezelf, kan een ander dat ook zijn. Op dit moment las ik erover in mijn boek wat ik hier graag wil delen.
Een fragment uit het boek De Kracht van Verandering:
Tien manieren om je te leren ‘je intentie jezelf te allen tijde te respecteren’, te koesteren.
- Kijk naar jezelf in de spiegel, maak oogcontact met jezelf en zeg “Ik hou van mezelf”. Doe dat elke dag zo vaak mogelijk. “Ik hou van mezelf”: door deze vier magische woorden hou je je zelfrespect in stand.
- Schrijf de volgende erkenning op en zeg deze herhaaldelijk tegen jezelf: “Ik ben net zo heel en volmaakt als ik geschapen ben”. Draag deze gedachte overal met je mee.
- Schenk meer respect aan anderen en aan alles wat leeft. Het grootste geheim van zelfrespect is misschien wel meer waardering te hebben voor anderen.
- Bevestig voor jezelf en iedereen die je tegenkomt dat je erbij hoort. Het gevoel hebben erbij te horen is een van de hoogste kenmerken van Abraham Maslows piramide van zelfrealisatie. Het gevoel hebben er niet bij te horen of je op de verkeerde plek te bevinden kan komen door een gebrek aan zelfrespect.
- Herinner jezelf eraan dat je nooit alleen bent.
- Behandel je lichaam met respect!
- Mediteer om bewust in contact te blijven met je bron (je innerlijke zelf), die altijd respect voor jou heeft.
- Leg het bij met eventuele vijanden. Door het bij te leggen stuur je een boodschap van respect voor je vijanden het universum in. Door deze vergevingsgezinde energie uit te stralen, zul je dezelfde soort respectvolle positieve energie naar je toe trekken. Door zo nederig te zijn het bij te leggen en de energie van woede, bitterheid en spanning te vervangen door vriendelijkheid, ook al denk je nog steeds het bij het rechte eind te hebben, respecteer je jezelf veel meer dan voor je daad van vergevingsgezindheid.
- Vergeet nooit het woordje zelf in zelfrespect. Hiervoor moet je erkennen dat de meningen van anderen over jou geen feiten zijn, alleen maar meningen.
- Wees dankbaar. Heb waardering in plaats van afkeuring voor wat zich in je leven voordoet.
Nou heb ik de punten die in het boek staan in het kort overgenomen, dus als je de uitgebreide versie wilt lezen raad ik je aan het boek aan te schaffen. Het is soms vrij zware stof om doorheen te komen, maar veel wat er beschreven wordt komt duidelijk binnen. Daar heb je dan zeker iets aan. Maar goed, dat is mijn mening. Dat mediteren moet denk ik ook iets voor je zijn. Ik doe dat namelijk niet, ik heb het een tijdje geprobeerd voor het in slaap komen. Daar heb ik toen wel enorm veel aan gehad, maar nu ik weer makkelijk uit mezelf in slaap val, mediteer ik ook niet meer.
Anyway, om je zelfrespect vooral niet kwijt te raken moet je de mening van een ander niet belangrijker maken dan je eigen mening over jezelf.
Zoals Wayne Dyer zo mooi schrijft: Er zal nooit een tekort aan meningen over je zijn. Als je die meningen toestaat je zelfrespect te ondermijnen, vind je het respect van anderen belangrijker en laat je jezelf in de steek.
Zo! steek die maar in je zak.
Nou ik heb ondertussen mijn oudste kids weer in Breukelen afgezet bij hun vader en ga zo meteen lekker deze laptop dichtklappen en een half uurtje kijken naar één van mijn favoriete zenders 123 ID Investigation Discovery. Kiki is op de terugweg van Breukelen in slaap gevallen die heb ik nog even in bed gelegd, dus ik neem het er nog even van. 😉
Lieve allemaal, bedankt voor het lezen van mijn verhaal, hopelijk heeft het iets kunnen betekenen voor iemand. Haal eruit wat voor jou van waarde is. Voor nu wens ik jullie een heel fijn weekend en een fijne (aankomende) week! Ga je nog iets leuks doen dit weekend? Laat het in een reactie weten. Ik ben heel benieuwd, misschien inspireert het wel!
Tot volgende week!
Liefs LINDA
Geef een reactie