#11 Omgaan met onzekerheid

Vanmorgen ging mijn wekker om 6:15 uur. Toen snoozde ik naar 6:30 uur, en toen nog eens naar 6:45 uur. Uiteindelijk ben ik er 5 min later uitgegaan en liep ik om 7:00 uur buiten met Ivy. Herkenbaar??
Al snel deed ze alles wat ze moest doen, wat mij verbaasde dus kon ik een iets korter rondje lopen dan ik normaal altijd doe. Dat scheelde vanmorgen in tijd, omdat ik Kiki naar de Peuterspeelzaal moest brengen.

Ik vind het altijd fijn om s’ochtends het hele stuk langs het water te lopen en dan weer terug. Dat uitzicht over Het Twiske met die opkomende zon over de velden is zo mooi. Ik vergeet nog te noemen het zonlicht wat tussen de takken van de treurwilgen schijnt die boven het water hangen.
Ja, net een schilderij.

Ik maakte voor mezelf een proteïne pannenkoek, maar dan zonder proteïne dat hebben we namelijk niet in huis daarvan in de plaats gebruikte ik tarwebloem, dat werkt net zo goed en tussendoor gaf Paul mij een kus die ging naar zijn werk. Hij had vanmorgen eerst een afspraak in de Kuip, dus moest hij eerder weg. Daarna heb ik Kiki aangekleed, ontbijt voor haar klaargezet en ben ik mezelf snel gaan aankleden. Ondertussen ben ik blij dat Rowen en Aeden zichzelf kunnen verzorgen.
Vaak smeer ik nog even het brood van Aeden voor school, omdat ik dat graag voor hem doe, maar als het niet uitkomt kan hij het ook zelf. Vandaag is het een korte dag, dus hoeft hij alleen een tussendoortje mee te nemen. Toen ik boven was hoorde ik de schuifdeur in de keuken opengaan waar alle tussendoortjes bewaard worden, dus besef ik dat Aeden zijn eigen tas aan het klaarmaken is. Top!

Iedereen gegeten, gedronken, haren gedaan, tanden gepoetst, tassen gepakt, kus gegeven en gaan!
Ik bracht Kiki snel naar schooltje, ik moest namelijk om 9:00 uur bij de mondhygiënist zijn, maar dat is hier in Oostzaan op loopafstand, dus heb meteen m’n ochtendwandelingetjes wel gehad. Alles zag er keurig uit en ze kon zien dat ik goed bezig ben. Tsjakka!! Hmm… kennen we dat woord überhaupt nog wel van Emiel Ratelband. Ik moet maar even in de leer bij m’n kids voor een refreshed vocabulair geloof ik…
Om 9:40 uur kwam ik weer thuis en mevrouw Faye lag nog heerlijk in haar bed te slapen. Ze kwam gisteravond thuis rond het avondeten vanuit Veenendaal en heeft nog vakantie. Haar school ligt in regio midden, dus onze vakantieperiodes lopen niet altijd gelijk op.

Snel even de boel een beetje aan kant, aanrecht opgeruimd, kleedjes van de bank opgevouwen en gaan zitten aan mijn nog steeds fantastische tafel, zo.. laptop open!

Gisteravond keken wij naar ‘Kamp van Koningsbrugge’. Bijna aan het eind van de aflevering kregen de (bijna) commando’s een opdracht. Ray die de opdracht gaf begon te vertellen. “Omgaan met onzekerheid” Ik dacht meteen: “hé, dat wordt de titel van mijn nieuwe blog.”

Niet zozeer om te vertellen over de momenten wanneer ik me onzeker voel, neeeee maar ook om die zin te verhelderen naar wat het nog meer kan betekenen. In dit geval betekend het natuurlijk de onzekerheid waar de commando’s mee te dealen krijgen wanneer ze ergens gedropt worden en niet weten wat ze te wachten staat. Ze moesten bijvoorbeeld een pop van 70 a 80 kilo dragen met ik geloof inmiddels 8 man waarvan 2 vrouwen, maar wisten niet hoeveel km ze moesten lopen. Het doel was de overleden “collega” naar huis te brengen, naar zijn familie, naar zijn vrouw, naar zijn kinderen. Er wordt natuurlijk een gevoel en beeld bij die pop geschetst. Uiteindelijk stopte de aflevering tijdens de tocht en wordt het de volgende aflevering hervat, maar ik dacht wel. Ja…dat is ook een vorm van onzekerheid natuurlijk.

De onzekerheid waar wij vaak mee kampen is de onzekerheid die onszelf betreft qua uiterlijk, wat andere van ons denken, je werk, je opvoeding skills, ik denk ook voornamelijk of we dingen wel goed doen en zo zijn er talloze onderwerpen waar we ons onzeker over kunnen voelen. Maar deze vond ik toch leuk om even te onthouden dat het hierbij ook ging over de onzekerheid waar ze mee geconfronteerd zouden worden. Of je wel kan bouwen op je collega’s, of de band zo sterk is geworden dat je elkaar zo goed mogelijk helpt etc.
Ik kijk ontzettend graag naar zulke programma’s, zo heb ik eerder ook gekeken naar ‘Special Forces Vips’ waarin je net als bij ‘Kamp van Koningsbrugge’ wordt getraind je te focussen op je mindset.
Het zit allemaal tussen je oren.

Op dit moment ben ik precies dáár mee bezig. Als je namelijk denkt dat iets niet lukt, dan lukt het ook niet. Nu ik dit schrijf schiet me te binnen dat ik gister op de verhaallijn van iemand die ik volg op instagram een storie voorbij zag komen die hier iets over deelde. Zij was aan het lezen uit het boek van Michael Pilarczyk. Ik kijk even of ik het terug kan vinden. Ja Kim (niet Munnecom) een stukje wijsheid wat jij hebt gedeeld, komt ie:


Als je denkt dat je verslagen bent, ben je dat.
Als je denkt dat je niet durft, dan durf je niet.
Als je graag wint, maar denkt dat je dat niet kunt, zul je vrijwel zeker niet winnen.
Als je denkt dat je verliest, ben je verloren, want in de buitenwereld ontdekken we dat succes begint met wilskracht.

Als je denkt dat een ander beter is, is dat ook zo.
Je moet groot denken om jezelf te overstijgen.
Je moet zeker jezelf zijn, voordat je ooit een prijs kunt winnen.
De overwinning in het leven gaat niet altijd naar de sterkste of de snelste.
Maar vroeg of laat is de winnaar degene die denkt dat hij het kan.

Dit is een stukje uit het boek ‘Think and Grow Rich’ van Walther D. Wintle.

Ik probeer mijzelf, mijn kinderen en soms ook mijn partner die heeft het alleen niet altijd nodig te leren dat je moet kijken naar hoe je iets wél wilt in plaats van hoe je het níet wilt.

Afgelopen week hadden wij een 10 minuten gesprek met de docent van Rowen. Ik zal er niet teveel over uitwijden, maar het kwam erop neer dat hij echt beter zijn best moet doen, maar zoals hij het de afgelopen 2/3 weken heeft gedaan, dát vast moet blijven houden als hij dit jaar wilt halen. Voor een jongen die dit jaar voor de tweede keer opnieuw doet zijn z’n cijfers wel teleurstellend. Het is niet dat hij het niet kan, dat gaf zijn docent ook aan, het komt er gewoon niet uit.

Ik probeer Rowen toch op een bepaalde manier te stimuleren om dit jaar gewoon simpelweg te halen. Ik weet dat ik heb gezegd dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is als hij naar een andere school moet, maar als ik zijn docent hoor zeggen dat hij het écht wel in zich heeft, dan vind ik het zo zonde en wil ik voor Rowen alleen maar dat hij trots op zichzelf kan zijn. Hij kan dit niveau aan.

Ik heb besloten om niet zozeer te beginnen over wat hij allemaal verkeerd doet. Je bent namelijk snel geneigd om de nadruk te leggen op die punten, maar wat ik eigenlijk wil is juist de punten belichten waar hij naartoe moet. In plaats van te roepen dat hij z’n huiswerk moet maken en moet leren, want dat weet hij natuurlijk zelf ook wel, te vragen wat hem helpt om dit jaar door te komen. Wat zou je daarvoor moeten doen?
Op die manier maak ik het helder voor hem en dringt het beter tot hem door. Hij moet zelf tot die conclusie komen. Ja ik weet ook dat hij 14 is en dus een enorme puber, maar ik geloof dat wanneer je die inzichten zelf tot je krijgt, voor iedere leeftijd cruciaal is.

Wat ik duidelijk wil maken is dat we echt moeten blijven proberen die positieve kanten te benadrukken. Waar willen we naartoe in plaats van wat gaat er fout.

Vorig weekend zat ik te zoeken naar het tijdschrift Manifestatie Magazine. Een tijdschrift waarin een interview komt te staan met Kim Munnecom. Zoals jullie misschien weten volg ik haar dagelijkse podcasten en wil ik dat interview dus ook niet missen. Nou schijnt dat een nieuw tijdschrift te zijn waarvan de eerste in september 2021 in de schappen lag en ik dus op internet zag dat deel 2 inmiddels ook uit is. Elk kwartaal komt er een nummer uit. Ik zat een beetje te kijken wat voor aanbieding ze hadden, maar oef… uhm één zo’n tijdschrift kost 13,13 euro. Je kon het eerste exemplaar ook nog bestellen in combi met een mooi boek erbij bla bla bla…

Ik liet het maar even.

Nou liepen wij vorig weekend in Bergen waar Paul een lot wilde inwisselen. We liepen zo’n tabakswinkel naar binnen en stonden in de rij. Toen ik mij omdraaide richting de tijdschriften zag ik in één opslag het tijdschrift in het schap liggen. Er lag er nog 1! Toen hoefde ik er geen seconde over na te denken, pakte het tijdschrift en betaalde die freak’n 13,13 euro voor een magazine. De verkoopster snapte zelf ook niet waarom er zo’n vreemd bedrag op stond. Die middag hebben we lekker geluncht op het strand van Bergen en zocht ik het nog even op de terugweg op, omdat ik het vermoeden had dat die dubbele cijfers een betekenis heeft.

1313 Suggereert dat het tijd is om jezelf te versterken door te vertrouwen op je intuïtie en innerlijke wijsheid en om de positieve energieën in dit universum voor je te laten werken. Ik snap die prijs uiteindelijk dus wel en weet ook dat als je iets hebben wilt, je het er wel voor over hebt. Ik smul van de verhalen die erin staan van anderen, omdat ze zo inspireren en je echt een boost geven. Half maart komt deel 3 uit en denk dat ik misschien toch wel voor dat abonnement ga.

Lieve mensen het weekend staat weer voor de deur. Als het ons lukt sjees ik nog even met m’n meiden naar de action, nou ja sjees. Alles moet nu op de fiets wat wel even wennen is hihi..

Wat ik nog snel wil benoemen is dat mijn vader maandag overgeplaatst van het ziekenhuis naar een revalidatiecentrum, dus die gaat ook steeds beter. Wat ben ik daar dankbaar voor!

Oké, Faye wordt ongeduldig, ik ga afronden. Ik wil iedereen een heel fijn weekend wensen en geniet van het heerlijke zonnetje de komende dagen.

Tot volgende week!

Liefs LINDA