Zo, laptop open, kop thee voor m’n neus, kussen op de grond waar ik op kan zitten en lekker aan de salontafel met een kaarsje aan begin met schrijven. De jongens zijn net naar school vertrokken, echt bizar, die gasten beginnen elke vrijdag pas om 11:20 uur, Faye komt ergens vandaag weer terug en Kiki zit nog even op de peuterspeelzaal. Vandaag is mijn nichtje Lisa jarig, zo klein is ze alleen niet meer aangezien ze 18 jaar is geworden! Wat een mijlpaal meid! Je bent vanaf vandaag officieel volwassen! WOEHOEE!! Dat gaan we vanavond gezellig vieren met een feestje!!
Ik zit terug te denken wat we afgelopen week allemaal gedaan hebben en kom tot de conclusie dat ik heel hard moet nadenken. Ik twijfel namelijk of dingen die in mij opkomen deze week hebben plaatsgevonden of alweer de week ervoor. De tijd gaat blijkbaar erg snel, maar we zijn ook wel heel druk geweest met de plannen voor het nieuwe huis, de kinderen, verjaardagen, sporten, scholen pfff…. plannen, plannen, plannen. Ik moet mezelf soms even tot een halt roepen om niet al teveel op me te nemen. Ik ben namelijk snel geneigd om overal ja op te zeggen als mijn kinderen iets van me willen of mezelf aan te bieden terwijl ik er op dat moment helemaal geen tijd voor heb. Dat is toch nog dat stukje pleasen wat erin zit 😉 Ik duik nu iets sneller Het Twiske in om mijn hoofd te legen en weer energie op te doen voor wat er allemaal in die laatste maandjes dat wij hier nog wonen komen gaat. Dan doel ik op de verjaardag van Rowen in november waar ik langzaamaan rekening mee begin te houden, Sinterklaas, Kerst en natuurlijk de grootste klapper; de verhuizing. En dan heb ik het nog niet eens over de rest. Schoolfeesten, familie, wedstrijden van de kids, afspraken bij de tandarts etc. etc. you name it. Jullie herkennen het misschien vast!
We laten het lekker over ons heenkomen en als iets niet kan, so be it. We doen altijd ons best alleen misschien iets te hard. Ik merk het gewoon aan mijn lichaam. Kwaaltjes die de kop opsteken, ik weet van mezelf dat ik dan een grens over aan het gaan ben. Daarom probeer ik echt op tijd naar bed te gaan om m’n rust te pakken wat misschien overkomt als een oud wijf, maar ik luister graag naar mijn lichaam en wil daar goed voor zorgen. Ik ben altijd vroeg wakker, het maakt niet uit hoe laat ik ga slapen, standaard 06:15/06:30 uur boem, wakker! Mijn telefoon gaat s’avonds automatisch op stil vanaf 22:00 uur en probeer zo het liefst wishful thinking nog 7 à 8 uurtjes het zijn er 9 van de 10 keer maar 6 slaap te pakken zodat ik de volgende dag uitgerust wakker kan worden en er de rest van de dag goed tegenaan kan. Nou lig ik niet persé om 22:00 uur in bed, maar probeer ernaar te streven, ik houd hoop! Haha.
Anyway, zo heb ik al een tijdje last van mijn rechterooglid die geïrriteerd is, maar tussendoor iets aan het verbeteren was naarmate ik alles iets beter ging plannen voor mezelf, maar nu toch weer begint te ontsteken en ja, dan weet ik gewoon waar het aan ligt. Ik ken mijn eigen lichaam, mijn immuunsysteem, dus weet wanneer ik iets gas terug moet nemen.
Weten jullie dat ook van jezelf? Zo ja, luister je daar dan naar? Of ben jij het type die altijd over die grens heengaat? Ik ben wel benieuwd hoe jullie daarmee omgaan.
Soms kan je gewoon niet anders met afspraken, omdat je nou eenmaal ook met anderen te maken hebt, maar zoals ik kijk naar mijn geïrriteerde oog, dan weet ik gewoon dat als ik kijk naar hoe ik mij de afgelopen tijd gevoeld heb, ja dan klopt het met hoe dat zich lichamelijk heeft geuit.
Tussendoor probeer ik steeds momentjes te pakken om weer een stukje uit het boek te lezen die ik voor mijn verjaardag heb gekregen van mijn lieve buurvrouw Mirella: “Je bent zoals je denkt” van Michael Pilarczyk. Iets wat ik best jammer vind van mezelf, dat ik niet de rust kan vinden om zo’n boek nou eens aan één stuk door, uit te kunnen lezen. Ik wil het heel graag, maar zodra ik een hoofdstuk gelezen heb die in dit boek letterlijk bestaan uit 3 bladzijdes, kan ik het niet opbrengen om verder te lezen. Ik kijk naar de klok, zie dat het richting de 23:30/00:00 uur gaat ben eigenlijk al te laat begonnen en wil dan gewoon mijn rust pakken. Dan weet ik dat ik ook tevreden mag zijn met de bladzijdes die ik gelezen heb, maar wil zo graag de inhoud van dat boek in m’n hoofd hebben en daar komt bij dat ik nog een heel goed boek heb gekregen van mijn lieve schoonzus Esther: “De kracht van keuze” van Kelly Weekers die daardoor langer op zich laat wachten.
Waar ik in de vakantie dat boek van Anita Moorjani binnen een week uit had, merk ik thuis de ‘alles eromheen’. Nee, ik zal nooit de rust vinden om een boek te gaan lezen als ik weet dat er thuis nog van alles opgeruimd moet worden of die was die zich maar aan het opstapelen is laten liggen, in dit huis bevindt zich namelijk een wasserette. Ik heb het geprobeerd, maar dan krijg ik echt last van onrust. Ik vind het enorm knap van mensen die dat wel kunnen. Die ongestoord de boel de boel kunnen laten en het geen moer kan schelen wat een ander ervan vindt als ze onverwachts bezoek krijgen en er ligt van alles rond te slingeren. De “Paul” mentaliteit hahaha. Zo kreeg ik laatst op een avond waar ik die mentaliteit eens uit wilde proberen dus ONVERWACHTS bezoek! Ik hield het niet meer. Ik merkte dat ik eigenlijk baalde van mezelf. Dat die persoon die er voor het eerst was nu kon zien dat er geleefd werd in dit huis 😉 Nee echt, het aanrecht lag vol met rommeltjes, de tafel, wasmand in het zicht. Waarom ik uitgerekend die avond besloot om eens de boel de boel te laten?? Ik had er meteen van geleerd! Ik had ook meteen zo”n gevoel van, dit ben ik ook niet. Ik ben altijd netjes en opgeruimd, ik probeerde iemand te zijn die ik niet ben. Dus voortaan, ook met 4 kids in huis, is alles bij mij zo goed als strak aan kant! En jij die het wel kan, laten slingeren en tegelijkertijd de rust in je hoofd kunnen bewaren, wees trots op jezelf!
Inmiddels Kiki opgehaald van school, weer een nieuwe kop thee gepakt en lekker achter de laptop gekropen. Kiki zit haar broodje te eten met mijn telefoon erbij en de filmpjes van Bing. Lekker chill zo’n vrijdagmiddag.
Even terug naar dat boek van Michael Pilarczyk. De laatste bladzij die ik gelezen heb wil ik graag even met jullie delen. Dat luid als volgt:
“De manier waarop je iets doet is het resultaat van de manier waarop je denkt. Je moet het vermogen krijgen om te denken zoals je wilt denken, voordat je kan handelen zoals je wilt handelen. Het begint bij je gedachten.
Het kost energie om je gedachten te sturen. Als je niet goed in je vel zit, ben je sneller afgeleid door de waan van de dag. Vooral in (financieel) zware tijden is het lastig om overvloed te zien. Het is dan makkelijk om je gedachten door je perceptie te laten bepalen. Je richt je aandacht op het idee dat je arm bent en dat er te weinig is. Dat zegt iets over de conditionering en je zienswijze. Om in harmonie met de waarheid te denken, ongeacht de schijn, is zwaar. Het vraagt je om open te staan en niet te oordelen.
Wees je bewust van waar je jezelf mee inlaat. Een verschijning in de zichtbare wereld heeft de neiging eenzelfde vorm te produceren in je geest. En andersom, elke verschijning in je gedachtewereld heeft de neiging zichzelf te uiten in de zichtbare wereld. Laat je niet leiden door de waan van de dag. Houd de zuivere waarheid voor ogen, door je gedachten te richten op overvloed.
Door te kijken naar tekort en gebrek ontstaat er een soortgelijke vorm in je eigen gedachten. Door te kijken naar de verschijning van ziekte ontstaat een vorm van ziekte in je eigen geest. Dit kan uiteindelijk doorwerken in je lichaam. Door te denken aan armoede ontstaat een vorm van tekort in je mind. Dit werkt door in je portemonnee. Iets waar je veelvuldig aan denkt, groeit. En wanneer iemand overheersend negatieve en zorgelijke gedachten heeft en die gedachten ook nog eens richt op een mogelijk ziektebeeld, dan zal die gedachte zich in het leven van die persoon kunnen uiten. Het is niet eenvoudig om overvloed te zien als je omgeven bent door armoede. Maar áls je de kracht vindt om dat wel te doen, zal je een meester worden in levenskunst. Dan kan je het noodlot verslaan en krijgen wat je wilt, zijn wie je wilt en leven hoe je wilt. Blijf jezelf eraan herinneren dat je een kracht in je hebt die groter is dan elke voorwaarde of omstandigheid die je tegenkomt. En vergeet nooit hoe krachtig en werkelijk prachtig je bent.”
Hier kan ik mij zo in vinden. Er achteraan kwam een quote van Wayne Dyer:
Als je erin gelooft zie je de kansen, doet je dat niet, dan zie je obstakels.
Dit is iets wat ik jullie graag wil meegeven, je hoeft er absoluut niet hetzelfde over te denken, het enige wat ik wens voor iedereen is een gelukkig leven en dat alles wat je wenst uit mag komen. Het is iets waar ik me dagelijks mee bezig hou en merk nu dat wanneer ik iemand spreek, ik op een andere manier luister naar het gesprek wat er gevoerd wordt. Zodra het teveel negativiteit bevat luister ik ernaar, maar probeer het gesprek wel een positieve wending te geven.
Dat betekend niet dat ik het allemaal niet wil aanhoren, maar ik merk dat het mij niet dient. Je gaat mee in die lagere vibratie en dat is juist wat ik niet wil voor mezelf. Dat kan misschien egoïstisch overkomen, maar zo bedoel ik het totaal niet! Iedereen wil zich het liefst te allen tijde goed voelen toch? Dat is het meer. Ik weet dat wanneer je je goed voelt er meer van je wensen/doelen naar je toe kunnen stromen, omdat je jezelf ervoor openstelt. Je haalt die weerstand weg. Zodra je jezelf daar niet bevindt, in die good vibe laat ik het zo even noemen, blokkeer je de boel. Daarom probeer ik zoveel mogelijk negativiteit te mijden. Nu zullen velen die mij kennen waarschijnlijk geen gesprek meer met mij durven aanknopen haha, maar daarvoor vertel ik dit natuurlijk niet. En helemaal de negativiteit uit gesprekken mijden is ook onmogelijk als je bijvoorbeeld net te horen krijgt dat iemand ernstig ziek is. Daar kan je moeilijk meteen een positieve wending aan geven. Als ik heel eerlijk ben over mezelf kon ik ook behoorlijk negatief uit de hoek komen op sommige momenten. Ik heb alleen een doel voor mezelf gesteld, mijzelf zoveel mogelijk in die positieve vibe willen bevinden en dat werkt heel goed voor mij persoonlijk en daar probeer ik mijn gezin ook in te begeleiden en wie weet, jou ook!
Hopelijk heb ik de inhoud van mijn gedachten goed weten over te brengen, maar kan ik je zeggen dat dit nog niet eens een tiende is van wat er allemaal rondspookt daarboven in mijn hoofd.
Ik ga er alleen wel een eind aan breien.
Het voelt een beetje alsof ik nu van de hak op de tak spring, dat is ook zo, wat ook wel weer passend is bij de titel van deze blog. Ik zit namelijk alweer te denken aan iets heel anders wat ik nog wil vertellen en dat is dat Faye zich heeft ingeschreven bij haar oude hockey vereniging in Veenendaal en tot haar grote grote geluk is terechtgekomen bij haar oude teamgenoten die zij 5 jaar geleden heeft achtergelaten met het idee er niet meer terug te komen. Ze is zo blij en ik ook voor haar.
Verder ga ik morgen nadat de wedstrijden van de boys hebben plaatsgevonden gezellig met mijn vriendin Renske een hapje eten in Hilversum en daarna naar zo’n lekkere zwijmelfilm met Julia Roberts en George Clooney, zin an! Maar dat is nog niet alles, zondag staat er namelijk een gezellige lunch in de planning met mijn schoonfamilie en een broer van mijn schoonvader met zijn gezin, dus dat kan niet anders dan één gezellige boel worden! Nu mag ik nog gaan opschieten ook! No stress!! 😉
Lieve lezers, ik wens jullie een heel fijn weekend en deel vooral jouw gedachten via een reactie op deze site of via mijn socials en/of app, als je mijn nummer hebt! Ik ben heel benieuwd naar jullie feedback.
Tot volgende week!
Liefs LINDA
