Wat een week hebben we weer achter de rug. Ik werd vanmorgen wakker met het geluid van vogels op de achtergrond. Dat valt toch op en dacht meteen aan de lente. Het klonk zo vrolijk waardoor je meteen met een fijn gevoel aan de dag begint; wetende dat we op tijd bij de poli moesten zijn voor Paul zijn voet en ik meteen om 8:30 uur wilde bellen voor een autoverzekering nadat ik gister het een en ander vergeleken heb. Een autoverzekering? Yes! Ik heb mijn oude Mini Clubman weer terug die altijd in de familie gebleven is nadat mijn broer hem 5 jaar geleden van me overnam.
Vorige week is Paul op zijn werk met zijn voet in een pijnlijke situatie belandt, hij kwam vast te zitten onder een rolcontainer.
Hij liep voor de rolcontainer op een stuk wat afliep, zo kon hij de container tegenhouden, maar zijn voet bleef ergens aan plakken waardoor hij een “bijna valbeweging”maakte, maar de rolcontainer doorrolde over zijn voet; die zat klem, dus bewoog niet mee met de rest van zijn lichaam.
Vorig weekend belandde we bij de huisartsenpost die ons uiteindelijk naar huis stuurde met het bericht dat het zwaar gekneusd was, maar niet gebroken.
De dagen erna was er nauwelijks verbetering op de zwelling na die wel had afgenomen, er was alleen nu wél sprake van bloeduitstortingen op bepaalde plekken. Paul liet het dinsdag aan me zien en woensdagochtend werd hij al vroeg gebeld door het ziekenhuis dat er toch wel een breuk te zien was op de foto’s. Hij mocht zijn voet NIET belasten, ben je vanaf zaterdag naar huis gestuurd met het idee dat het gekneusd was…
Afspraak gemaakt bij de poli voor nieuwe foto’s om te kijken of er in de tussentijd iets veranderd was, ja…en dan zou hij toch in het gips moeten.
Vanmorgen was het zover, foto’s gemaakt, bekeken en het bericht in ontvangst nemen dat zijn voet inderdaad 4 weken in het gips moet. Wat een pech kan een persoon hebben. Waarom het niet meteen duidelijk was? Joost mag het weten.
s’Middags heb ik samen met m’n buuf zijn auto opgehaald die al de hele week in de RAI geparkeerd stond. Super dat je wilde helpen Geke, blij met jou!
Verder heb ik woensdag mijn oude Mini weer op kunnen halen en combineerde dat met de post die nog in Oostzaan was aangekomen. Faye en Kiki waren mee en hebben nog even kunnen zien wat ze van ons oude huis gemaakt hebben. Ze hebben er echt hun eigen touch aan gegeven. Schouw eruit gehaald wat een hoop ruimte scheelt, de vloer zag er mooi uit, de gordijnen hadden ze weggehaald, ik vond het erg leuk om te zien hoe zij het eigen hadden gemaakt.
Daarna hebben we Faye haar vriendin Ilse opgehaald, die ging gezellig met ons mee naar mijn zus waar we hebben gewacht op de “go” om de mini op te halen. Wat hebben we gelachen toen we nadat mijn zus naar een klant was vertrokken naar de Mac reden met een auto vol chickies! Je moet je voorstellen dat je naast de MacDonalds woont, er zich een mega storm opzette, dus de auto pakken echt een must was haha.
Het was zo’n regenbui waardoor je na een paar stappen al doorweekt bent.
Bij thuiskomst werd zo goed als alles op tafel gegooid, de film die we aan het kijken waren stond nog steeds aan, in de hectiek van de tocht naar de Mac totaal vergeten die op pauze te zetten, maar het maakte allemaal niet uit. Uiteindelijk kwam het telefoontje dat de Mini klaar was en kon ik hem vanuit Purmerend in Zwaag ophalen. Ik ben in de Lynk gesprongen die ik al die tijd van mijn broer mocht lenen en heb de switch gemaakt.
Na een periode zonder auto en een periode met een fantastische leenauto, nu weer mijn eigen waggie!
Aeden heeft deze week zijn comeback gemaakt bij zijn eerste voetbalvereniging GVVV. Ontzettend leuk om hem daar weer te zien voetballen en het ontvangst was zo warm! We hebben daar wat jaartjes rondgelopen en gehangen hihi. Erg leuke tijden meegemaakt.
Rowen begint maandag met proeftrainen, blij dat ze weer lekker in dat ritme komen.
Zo komen we steeds een stapje verder. De gordijnen zijn woensdag deels binnengekomen, dus de woonkamer oogt ook heel anders nu.
De slaapkamers komen nog aan de beurt, maar als er gezegd wordt dat het 8 weken kan duren voordat de gordijnen binnen zijn, ben ik allang blij dat deze na twee weken al opgehaald konden worden.
Nu ga ik lekker genieten van het weekend wat weer voor de deur staat.
Ik ben begonnen met het luisteren naar de podcast “Omdenken” van Berthold Gunster. Een podcast over het omdenken van problemen, daar komt het eigenlijk op neer. Wat een heerlijke droge humor heeft die man, hij schijnt ook theater voorstellingen te doen en ben zeker van plan er één van bij te wonen. Heb je zin om met me mee te gaan?? Let me know! Hij heeft een agenda vol staan en zag nu in ieder geval één gepland staan in deze regio op 10 maart in Het Schaffelaar Theater in Barneveld.
Ik heb weer een hoop inzichten voor mezelf gekregen waarbij deze podcast ook geholpen heeft. Soms probeer je zo je best te doen om iets te laten werken, maar kom je toch tot het besef dat dat “iets laten werken” een illusie is; vergeefse moeite en verspilde energie. Het is menselijk dus neem het mezelf niet kwalijk, maar ben wel blij dat ik door middel van zelfhulp podcasten en gesprekken met personen die dichtbij mij staan tot die inzichten kom. Ik weet hoe het werkt, maar toch blijf je menselijk en gaat iedereen door bepaalde emoties heen. Het is een manier van je lichaam om je iets te vertellen.
Emoties zijn dingen die er gewoon zijn. Dat is iets wat ik nu begrijp en oké mee ben. Ik weet namelijk ook dat alles zich uiteindelijk oplost.
Goed, ik ga mij weer toevoegen bij de rest beneden. Mijn oudste kids zijn dit weekend gezellig hier, dus het is weer full house.
Ik vond het leuk om te lezen wat jullie op het programma hadden staan vorig weekend!
De één ging naar een voetbalwedstrijd of naar een verjaardag, een ander was ziek, zo zie je een beetje het verschil tussen gezinnen; al is het natuurlijk niet leuk om ziek te zijn!
Lieve allemaal, ik zou zeggen maak er weer een mooi weekend van en je weet het! Wil je mee naar een theatervoorstelling van Berthold Gunster? Laat het me weten! tot volgende week!
Liefs LINDA
