Auteur: LINDA (Pagina 4 van 7)

#38 Thuis voelt als Home

september 9, 2022 / LINDA / Geen reacties

Zo, kids zijn weer de deur uit.
Kiki zit al even op school, Faye is al vroeg vertrokken met Paul om te werken en elke vrijdag beginnen Rowen en Aeden om 11:20 uur met hun eerste les van de dag, dat noem je ook wel “De Leven”. In ieder geval is er voor even een stilte in huis gevallen, dus tijd voor de blog van deze week.

Als jullie de vorige blog hebben gelezen weten jullie dat Faye en ik vorig weekend jarig waren, maar het die week ervoor al hadden gevierd. Dat zorgde ervoor dat het voelde alsof we de hele week feest aan het vieren waren, omdat we na ons feestje eigenlijk toeleefde naar onze echte verjaardagen en ik tussendoor nog werd meegenomen voor een verjaardaglunch door mijn vriendin Renske die grappig genoeg vandaag zelf jarig is en ik vanavond naartoe ga. Ondanks dat we niets gepland hadden hebben we toch nog een fijn weekend gehad doordat mijn broer ons uitnodigde om zaterdagavond een hapje te gaan eten.
Uiteindelijk werden we verrast met niet alleen mijn broer die ons mee wilde nemen, maar ook de rest van ons gezin en mijn oom en tante waarvan ik het heel bijzonder vind dat zij toch proberen naar de meeste verjaardagen van hun neven en nichten te gaan terwijl ze zelf ook 3 volwassen kinderen hebben en een druk bestaan. Dit etentje was echt een cadeautje!

Dit zijn van die momenten dat je je dankbaar voelt en wat geldt voor mij dat ik inzie hoe leuk wij het kunnen hebben als we als gezin samen zijn. Dat gebeurt namelijk niet vaak meer. Ik zie dat wij allemaal onze eigen levens leiden, onze eigen overtuigingen krijgen of misschien wel ik, maar uiteindelijk komen we uit hetzelfde metaforische nest. Meestal zien wij elkaar op verjaardagen met anderen erbij of apart van elkaar. Die keren dat we echt samen zijn als broers en zussen gebeurt niet veel en dat zullen velen van jullie misschien herkennen, omdat je je eigen leven hebt met daarin je eigen agenda.

Wat mij begint op te vallen is dat ik bezig ben mezelf te leren kennen. Ik kwam tot die conclusie toen iemand onlangs tegen mij zei dat ik moet oppassen mezelf niet te isoleren. Dat maakte die persoon op uit het feit dat ikzelf geen auto heb.
Ik was achteraf een beetje verrast door die veronderstelling, omdat ik mezelf totaal niet zo zie: geïsoleerd.
Het is mooi hoe een conversatie met een ander jezelf tot bepaalde realisaties kan brengen. In eerste instantie sta je met je mond vol tanden, omdat je niet verwacht dat een ander jou zo ziet, maar al gauw besefte ik mij dat ik mezelf totaal niet geïsoleerd voel, dat ik geniet van die momenten dat ik thuis ben. Die 4 muren waar ik me tussen bevindt is namelijk mijn Home.

“Home is where the heart is.“

Ik realiseerde mij dat die ander daar dus een heel ander beeld over heeft. Ik geniet van mijn gezin, ik geniet van de warmte die mijn thuis biedt, ik voel me heerlijk als ik thuis ben, omdat ik me hier geborgen voel en volledig mezelf kan zijn.
Ik hoef niet continu op pad te gaan of onder mensen te zijn. Ja natuurlijk hou ik ook van uitstapjes, afspreken met vriendinnen en ontdekken! Ik zou liegen als ik nu overkom alsof ik een echte huismus ben, maar uiteindelijk vind ik het heerlijk om te gaan naar die plek waar ik thuiskom, waar mijn kinderen zijn, de plek die ik samen deel met mijn partner van wie ik heel veel hou, waar mijn persoonlijke spullen staan. Het is toch fijn om zo’n plek te kunnen delen met anderen. Dit is hoe ik erover denk en niet zozeer alleen denk, maar ook voel. Ook als ik thuis zou komen en het hele huis is leeg. Ik kan mij prima vermaken met mezelf. Ik kan ook zeggen ‘in mijn eentje’, maar ik bedoel echt met mijzelf. De persoon die ik ben.

Mijn gevoel zegt mij dat alles klopt. Mijn gevoel zegt mij dat ik gelukkig ben. In de tijd dat ik alleen ben, bijvoorbeeld wanneer Kiki op bed ligt, Paul aan het werk is, de kids naar vrienden zijn of bij hun vader, vind ik het heerlijk om te lezen of ergens naar te kijken waar ik iets van kan opsteken. Je hebt series genoeg op Netflix waar ik inspiratie uit haal. Ik merk dat ik ervan groei en steeds dichterbij mezelf kom. Dàt vind ik leuk. Leren van het leven. Erachter komen wie ik werkelijk ben. Klinkt lekker zweverig, maar daar hou ik dus van. Ik ben continu bezig met zelfontplooiing op de momenten dat ik tijd heb voor mezelf. Een podcast, een boek, een documentaire, een goed gesprek, ik trek overal lering uit. En hetgeen wat ik leer probeer ik uit te voeren en over te brengen op mijn kinderen. Soms hebben ze geen zin in wat ik ze te vertellen heb, ik kan alleen maar hopen dat ze sommige dingen toch oppikken of later denken: “ohja, hier had mijn moeder het altijd over” en dat ze inzien dat ik ze probeerde te beschermen en te leren hoe het leven werkt. Al weet ik ook dat zij uiteindelijk hun eigen pad gaan bewandelen. Ik geloof er alleen in dat je dat pad zelf kunt creëren in positieve zin, en dat wil ik ze zo graag meegeven.

Om terug te komen op dat gesprek wat ik voerde wat overigens uit bezorgdheid geuit werd, merkte ik dat ik heel even ging denken. Door dat denken ging ik mijn leven vergelijken met dat van die persoon en kwam ik dus weer heeeeeeeel even in de verleiding om de overtuiging van die ander over te nemen. Dat gevoel dat je een ander moet pleasen, omdat diegene misschien denkt dat het geluk zit in vele uitjes, of altijd onder de mensen te zijn, ik vul dit nu in voor diegene, dit zijn ook maar puur speculaties, maar goed, je gaat toch nadenken waarom iets tegen je gezegd wordt, totdat ik weer terugkwam in mijn eigen leven – als in mijzelf – mijn kern – de Bron.

Die vier muren waar ik me tussen bevindt, is mijn veilige haven. Daar kan ik doen wat ik wil. Ik kan mezelf ontplooien, ik hoef me niet anders voor te doen, ik zie mijn kinderen hier opgroeien, ik zie hoe zij zich thuis en geliefd voelen tussen deze vier muren. Ik probeer het te alle tijden gezellig te maken voor iedereen, ik bedoel eigenlijk te zeggen dat deze veilige haven ook is gecreëerd voor mijn kinderen, voor Paul en mijzelf. Een warme, liefdevolle plek waar iedereen zich veilig voelt en bovenal happy. Als iemand vindt dat geluk bestaat uit er veel op uitgaan, dan is dat ook prima. Dat werkt dan voor jou, maar ik hoef niet te vluchten. Zo voelt dat in ieder geval voor mij. Iedereen is anders en iedereen leeft zijn of haar leven op zijn eigen manier. Hoe mooi is dat?! Dat wij die vrijheid hebben om het zo te kunnen doen.

Op dit moment ligt mijn focus even op mijn kinderen. Eind dit jaar gaan we verhuizen naar een hele andere plaats. Een plaats wat voor ons bekend terrein is en voor Paul straks ook 😉 dus een plaats waar wij weer thuiskomen. In het thuis voelen maakt het daarin niet uit waar ons huis staat. Ik zal er in ieder geval weer een mooie plek van maken. Een plek waar je liefde voelt, waar je je thuis voelt als je binnenkomt, waar je je geborgen voelt, ik ga mijn kinderen nog één keer meenemen. Ik weet dat het goed gaat komen met ze. Ze hebben al best wat moeten doorstaan in hun leventje, maar er zijn altijd ergere dingen. Ik hou ze alleen nog even extra in de gaten, omdat ik wil dat ze hier in Oostzaan nog een paar leuke laatste maanden hebben en niet worden bestempeld als “ze gaan toch weg”.
Ik ben trots op ze en wil niets liever dan ze gelukkig zien. Ondertussen kijk ik ontzettend uit naar de momenten dat ik mijn vriendinnen weer wat vaker kan zien, maar voor nu, vind ik het helemaal prima en ben ik gelukkig met hoe de situatie nu is.

Happy with where you are and eager for more, remember?

De eerste echte schoolweek zit erop voor de oudste en merk dat ze het goed doen. Aeden is af en toe een beetje zenuwachtig, maar dat zal binnenkort ook wel over gaan. Het zijn gewoon de nieuwe dingen waar hij even aan moet wennen, al zal een ander het totaal niet aan hem merken. Faye doet haar ding zoals gewoonlijk. Ik vind het knap hoe zij overal zo makkelijk doorheen gaat en Rowen is alweer de casanova aan het uithangen. Ik weet niet wat die jongen doet waardoor meisjes zo voor hem vallen. Ik zag in een werkboek die openlag op zijn bureau in grote letters een meisjesnaam geschreven in wat haar handschrift zal zijn met een hartje op de ‘i’, hij zit net twee weken op deze school!!

Zucht.. Hopelijk focust hij zich deze keer op zijn schoolwerk, maar we gaan het zien.

Verder staat er niet veel gepland voor dit weekend. Paul moet werken en mijn oudste kids gaan naar Veenendaal. Dat betekend een lekker weekendje voor mezelf en Kiki. Ik wens jullie veel plezier met de plannen die jullie zelf hebben de komende dagen en bedankt voor jullie tijd! Fijn weekend en tot volgende week!

Liefs LINDA

#37 Mijn eerste keer mama en zelfreflectie

september 2, 2022 / LINDA / Geen reacties

Vrijdag 2 sept 2005 werd mijn oudste dochter, mijn oudste kind, zij die mij mama maakte, geboren in het ziekenhuis van Ede.
Dat is vandaag op het tijdstip dat ik dit aan het schrijven ben (22:00 uur) precies 17 jaar geleden. We noemden haar Faye Maria Eleonora,
Faye..

Die avond werd ze heel even bij mij gelegd, omdat het niet goed met haar ging. Ze had in het vruchtwater gepoept, ze bleek een klaplong te hebben, een gebroken sleutelbeentje en werd nog verder onderzocht, ze had namelijk een infectie maar wisten nog niet precies welke.

De volgende ochtend was ik jarig en werd ik 23 jaar jong. Ik werd al vroeg wakker na een nacht met vreselijke naweeën en wilde meteen naar haar toe. Ze lag op een andere afdeling boven mij, en probeerde mijn weg naar de lift te vinden. Wat ik nog niet wist na zo’n eerste bevalling, dat je eigenlijk na een zware bevalling nog niet instaat bent om op eigen kracht uit bed te komen, laat staan te gaan lopen. Achteraf strompelde ik de gang op en merkte daar op die gang dat ik houvast moest hebben. Wat gebeurde er met me? Ik hield me vast aan de leuning die ze daar aan de wanden hebben en probeerde mezelf via die leuning terug mijn kamer in te krijgen. Even later kwam er een verpleegster naar me toe met een rolstoel en zei dat ze me zag en kwam halen. Dat was al de bedoeling, maar ik had dit nog nooit eerder meegemaakt.
Ik zou thuis bevallen, Faye had in het vruchtwater gepoept, dus moest naar het ziekenhuis. Achteraf maar goed ook, want nadat ze geboren was bleek er genoeg mis te zijn.

Die hele dag verbleef ik zo’n beetje in de zaal waar Faye lag en werd ze tussendoor verder onderzocht. In de avond kregen we het bericht dat ze naar een ander ziekenhuis moest waar ze Intensive Care hadden.
Ze hadden plek voor Faye in Veldhoven. Zij werd in een ambulance daarnaartoe gebracht en wij reden zelf, omdat we er niet achteraan mochten rijden in verband met de hoge snelheid van de ambulance. Dat was een vreemde gewaarwording, je hebt je kind 9 maanden gedragen en wordt dan even van elkaar gescheiden op de snelweg. Ik kan me dat gevoel nog goed herinneren.

We kwamen tegen 00:00 uur in dat ziekenhuis aan en ik kreeg mijn eigen kamer. Dat was erg fijn.
Toen we bij Faye mochten kijken waren ze druk bezig met haar. Er stonden als ik het me goed herinner 3 of 4 personen om haar heen. Ik werd erbij gehaald en mocht mijn hand op haar hoofdje leggen. Ze waren infusen aan het aanbrengen en ik stond erbij en keek ernaar. Wat gebeurde er allemaal?
Die nacht liep een verpleegster met mij mee naar mijn kamer en gaf mij een boekje. Daarin konden alle verpleegsters die voor Faye zorgden een stukje schrijven. Ik vond het zo attent en voelde dat Faye en ik in goede handen waren.

De volgende dagen in Veldhoven kregen wij het nieuws dat ze naast die klaplong en dat schoudertje ook een longontsteking had.
Elke ochtend zocht ik haar op en ging ik naast haar wiegje zitten. Het enige wat ik kon doen was haar aanraken en kijken naar haar. Ze lag daar aan infusen en een drain in verband met die klaplong.
Op een ochtend wilde ik weer naar Faye toe en werd ik eerst aangehouden door een verpleegster. Haar haartjes waren aan 1 kant weggeschoren, omdat ze een plek zochten een infuus aan te brengen wat niet lukte op haar lijfje, maar wel op haar hoofd. Via dat infuus kreeg ze de medicatie binnen tegen die longontsteking wat ze geloof ik 8 dagen kreeg. De haartjes hadden ze opgeplakt om te bewaren. Ik ging weer naast haar zitten, maar hing als een vaatdoek aan de rand van haar bedje. Ik had zo’n hoofdpijn maar dacht dat ik moest blijven zitten anders zouden ze misschien kunnen denken dat ik geen goede moeder was en na 5 min alweer naar mijn kamer wilde. Ik werd nog gerold in een rolstoel, dus moest de verpleegster dan vragen om mij weer terug te brengen, dat was een soort drempel voor mij. Het was alleen te heftig en voelde dat ik moest gaan liggen.
Toen ik op mijn kamer lag kwam er een arts langs die vertelde dat ik door het vele bloedverlies wat ik had gehad bij de bevalling een veel te laag Hb gehalte had. Die horen ongeveer tussen de 7,5 en 10 te zijn bij vrouwen, maar waren op dat moment bij mij 4,7.
Bij 4,5 wilde ze een bloedtransfusie doen, waardoor ze met mij wilde overleggen om het eerst met ijzerpillen te proberen die waarden omhoog te krijgen wat lukte. Het verklaarde in ieder geval waarom ik me zo vreselijk moe voelde en zo’n vreselijke hoofdpijn had.
Ik snapte nu dat ik me niet schuldig hoefde te voelen dat ik het niet volhield om bij Faye te blijven zitten.

De dagen die volgde kregen we te horen dat ze nóg een klaplong had gehad, maar wel goed reageerde op de medicatie tegen de longontsteking. Alles ging op automatische piloot. Tijd om alles goed door te laten dringen was er niet.
Op een gegeven moment mocht ze van de intensive care af. Ik geloof dat die dag, de dag dat ze terug werd overgebracht naar Ede, het moment kwam dat ik haar eindelijk mocht en kon vasthouden.
Het was ook het moment dat ik niet meer in het ziekenhuis kon terugkeren om bij Faye te blijven. Zij ging naar Ede, ik naar huis. Ik vond het verschrikkelijk, maar het was niet anders.

Als ik thuis was kon ik haar op de laptop zien via een camera die ze op haar gericht hadden. Het was het laatste beeld wat ik zag als ik naar bed ging en het eerste beeld wat ik openklapte als ik wakker werd.

Op een ochtend kwam ik zoals gewoonlijk weer de hele dag bij Faye vertoeven, had haar lekker in mijn armen liggen gewikkeld in een doek van het ziekenhuis nog niks vermoedend toen een verpleegster naar me toekwam en zei:”wat erg hè dat ze haar haartjes aan de andere kant nu ook hebben weggeschoren.” Ik haalde het deken waar ze in verwikkeld lag weg van haar hoofdje en zag ineens nog een kale plek! Ze hadden geprobeerd een infuus aan te brengen voor de medicatie tegen die longontsteking, maar omdat het niet lukte besloten ze de medicatie door haar voeding te doen. Ik was zo boos dat ze me niet even tegenhielden ten eerste om me te waarschuwen, en ten tweede ze die medicatie niet meteen voor die twee dagen door haar voeding deden. Nu had Faye met haar zwarte koppie een hanekam.
Ik schrok gewoon van het contrast met Veldhoven waar ik er op voorbereid werd, de haartjes die opgeplakt waren en hier…?

Maar goed, ze herstelde van de longontsteking, haar armpje ging ook steeds beter, maar nu moest haar zuurstofgehalte in haar slaap nog stabiliseren. Die zakte in diepe slaap steeds onder de 90 en moest daar echt boven zitten.
Elke keer als ze de zuurstofslang weer bij haar gezichtje hadden gelegd, kwamen er weer een paar dagen bij dat ze moest blijven. Soms ging het een paar dagen goed, dan klapte ik de laptop open om Faye te zien en lag hij er niet bij, waar hij een andere keer tot grote teleurstelling voor ons wel bij haar was gelegd. Dat betekende dat je nog langer kon wachten op bericht om Faye mee naar huis te mogen nemen. Begrijp me niet verkeerd, haar gezondheid was natuurlijk het belangrijkste, maar er waren verpleegsters die zagen dat Faye het hartstikke goed deed en niet zo snel die zuurstof erbij legde tijdens de nacht, maar er was er ook één die zich iets meer aan de regels hield wat er dus voor zorgde dat het alleen maar langer duurde. Ik wilde bij die ouder horen die een arts ziet binnenkomen en met het nieuws kwam, “uw kind mag mee naar huis.”

Ik weet nog dat ik op een middag bij Faye was en er zo’n moment aanbrak dat er een arts de zaal binnenkwam. Ik hoopte zo dat hij voor mij kwam, maar liep naar een andere moeder om haar het fijne nieuws te brengen dat ze haar baby mee naar huis mocht nemen.
Toen ze weggingen besefte ik me dat ik inmiddels al bijna 3 weken dag in dag uit in het ziekenhuis leefde met Faye. Ze had alleen nog maar in die zalen gelegen. Ik wilde wandelen met haar, thuis genieten van haar, haar overal mee naartoe kunnen nemen, maar vooral haar bij me hebben en toen kwam het moment dat ik even niet zo sterk meer was en brak ik, daar in mijn eentje met Faye in die grote zaal met lege bedjes.

Uiteindelijk kwam het goede nieuws ook bij mij terecht en mocht Faye na 3 weken mee naar huis.
Die eerste nacht kon ik niet slapen, ik ben de hele nacht wakker gebleven. Waarschijnlijk zat er teveel adrenaline in mijn lijf, maar ik hield haar vast of ik ging op mijn zij liggen en legde haar dicht tegen me aan.

Vrijdag 2 september 2005 zal ik nooit vergeten. Hoe kwetsbaar ze was. Later is pas het besef gekomen dat we haar hadden kunnen kwijtraken. Toen, was ik ervan overtuigd dat het goedkwam. Er is nooit in mij opgekomen dát het weleens fout kon gaan. En nu denk ik, wat fijn dat ik die angst niet had. Wat fijn dat ik geloofde in haar herstel en geen seconde heb gedacht aan dat andere scenario.
Misschien had het te maken met mijn leeftijd, misschien met mijn karakter. Ik ben sowieso niet een persoon die gaat kijken naar wat er allemaal fout kan gaan, maar kijkt naar oplossingen en daar op voortborduurt. Soms kan dat misschien verkeerd overkomen, alsof bepaalde dingen me niet raken, maar ik kijk naar de mogelijkheden die er zijn en hou me daaraan vast. Dat is waarschijnlijk wat ik destijds ook deed. Geen seconde dacht ik na over wat er mis kon gaan. Faye was in goede handen.

De hanekam!
In mijn oude slaapzak. Toen hield je al van vintage Faye 😉

Inmiddels is het 00:01 uur… Dat betekend dat ik jarig ben.
Het is vandaag 3 september. De dag nadat ik 17 jaar geleden het mooiste cadeau heb mogen krijgen wat je maar kan krijgen.
Dat betekend dat als ik toen 23 jaar was, ik nu dus…40 ben! 😉

Hiep Hiep, Hoera!! To me myself and I!

Heb jij ook een heftige bevalling meegemaakt of eerste periode van je kindje waar je nu anders op terugkijkt dan hoe je er toen instond? Vertel me dan wat jouw ervaringen daarover zijn.

Ik kreeg bij mijn 4e zwangerschap van de verloskundige te horen dat ik over mijn bevallingen sprak alsof het over iemand anders ging. Ik heb helaas 3 heftige bevallingen mee mogen maken waarvan die van Aeden nog meeviel al had hij ook zijn sleutelbeentje gebroken, maar de naweeën maakte het erg heftig naderhand.
Alle vier hebben ze uiteindelijk hun sleutelbeentje gebroken en was Kiki’s bevalling de kers op de taart. Nee, dat bedoel ik sarcastisch, daar heeft zelfs mijn verloskundige op momenten nog wakker van gelegen vertelde ze bij de nacontrole na 6 weken.

Ik kan het denk ik voor mezelf gewoon snel relativeren en heb 4 gezonde kinderen waar ik mega dankbaar voor ben. Of ze lief zijn is een ander verhaal haha. Alles is goed afgelopen en kijk dan liever naar hetgeen wat goed gaat.

Oké, ik ga er een eind aan breien voordat ik begin over de bevalling van Rowen hihi.

Welterusten voor nu en ik wens iedereen een heel fijn weekend!!

Liefs LINDA

#36 Alles is zoals het moet zijn

augustus 28, 2022 / LINDA / Geen reacties

Zo, het is vandaag zondag en zoals je misschien merkt kom ik twee dagen later met mijn blog. Ik had hem eigenlijk gister al beloofd, maar het kwam er gewoon niet van. Nu lig ik dus ook even heel relaxed op mijn heerlijk, zachte bed die ik na onze vakantie nóg meer ben gaan waarderen haha. Op de achtergrond komt er een nummer van James Arthur voorbij die zo’n fantastische stem heeft waar ik geen genoeg van kan krijgen. Het boxje waar hij uitkomt heb ik geleend van mijn nichtje, die waarschijnlijk baalt dat hij nu nog hier ligt, sorry Lies, hij komt snel weer jouw kant op, maar hij werkt echt top!

We hadden de box geleend omdat Faye en ik vrijdagavond onze verjaardagen hebben gevierd met een gezellig feestje. Aankomend weekend zijn we echt jarig, Faye vrijdag 2 september en ik de volgende dag op 3 september, maar dat weekend heeft Paul het heel druk met zijn werk, dus hebben we het een weekje vervroegd. Wat was het fijn om iedereen die er was om ons heen te hebben. Er waren ook afmeldingen en zo kwam ik eigenlijk op het onderwerp van deze week, dat zal ik zo toelichten.

Inmiddels zijn we morgen alweer een week thuis na onze vakantie en laatste week in Slovenië. We reden zondag eind van de middag rond 17:00 uur weg, omdat we erachter waren gekomen dat alle supermarkten dicht waren, dus geen eten konden halen wat ik nog wilde bereiden voordat we om 20:00 uur aan onze terugreis zouden beginnen. We besloten onderweg bij een Mac Donalds te stoppen en daar maar een hapje te eten. Wat vervelend! 😉

Ze zijn in Slovenië iets verder..

Zo gezegd zo gedaan en gingen uiteindelijk om 19:00 uur de lange terugreis aan! Maandagochtend kwamen we uit mijn hoofd rond 8:00 uur thuis en was er echt een eind gekomen aan ons avontuur. We konden ons gaan focussen op het feestje van Faye en mijzelf wat we vrijdagavond gingen vieren.

Alles is zoals het moet zijn.

Soms heb je van die tegenslagen waar ik tegenwoordig een trucje voor heb om het anders te bekijken en snel weer terug te komen in mijn positieve vibe. De gedachte ‘alles is zoals het moet zijn’ draagt daar heel erg aan bij. Ik zeg altijd tegen mezelf bij tegenslag: “wat goed is voor mij, gebeurt.” Op die manier kan ik iets snel relativeren en het van de positieve kant zien. Het helpt mij echt! Soms de ene keer iets sneller dan de andere keer, maar het helpt me!

Donderdag waren we al begonnen met de voorbereidingen om alles klaar te zetten voor ons feestje, zodat we vrijdag niet zo heel veel meer hoefde te doen. Ik had met mijn schoonouders afgesproken dat ze s’middags zouden komen en zo kwam Paul zijn jongere broer ook eerder. So, NO stress 😉 De rest verwachtte we vanaf een uurtje of 20:00 uur. Ik kreeg alleen ineens op vrijdag de één na de andere afmelding, dat maakte het voor mij bij de zoveelste afmelding ineens iets lastiger te verwerken dan ik verwachtte. Nu moeten diegene die dit lezen en hadden afgeappt dit ALSJEBLIEFT niet verkeerd opvatten, het gaat namelijk om hetgeen hoe hiermee om te gaan.

Op de dag zelf van zo’n feestje ben je normaal gesproken druk bezig met de voorbereiding om voor iedereen die je hebt uitgenodigd een leuk feest te organiseren en gaat er niet vanuit dat je dan nog best wat afmeldingen krijgt. Natuurlijk komt het voor dat er een paar afmeldingen zijn, maar ik merkte aan mezelf dat de moed een beetje in mijn schoenen begon te zakken, waardoor ik mezelf steeds weer opnieuw moest focussen om me daardoor niet te laten afleiden van iets wat een leuk feestje moest gaan worden. Ik vond het natuurlijk voornamelijk jammer dat je iemand niet ziet.

Waar ik me niet van wilde laten afleiden is het feit dat diegene die er wel waren, er wáren! En denk ik dan dat we misschien niet genoeg in huis hadden gehaald als diegene die hebben afgezegd er wel waren geweest, dat het er misschien voor gezorgd had dat het niet goed gepast had in huis of in onze tuin. Had misschien ook wel weer zijn charmes gehad en meer dansers op de gecreëerde dansvloer 😉 Uiteindelijk kon ik de positieve kant er wel van inzien en kon ik het die avond voor mezelf loslaten.

Maar goed, dit is dan één voorbeeld wat ik kan benoemen om het zinnetje wat ik tegen mezelf zeg toe te passen, maar zo doe ik dat bij alles wat er dagelijks gebeurt. Dat hoeven trouwens niet eens allemaal tegenslagen te zijn, ik kan het ook denken als er iets positiefs gebeurt. Het zinnetje zet alleen voor mij meer kracht bij als ik het tegen mijzelf zeg bij tegenslag. Het helpt me enorm om mijn negatieve gevoel om te turnen naar een positief gevoel en daar wil ik me bevinden.

Naar mijn idee zit er altijd een reden achter waarom iets gebeurt. Ik geloof niet in toeval. Daar hoef je het totaal niet mee eens te zijn, ik kan me voorstellen dat als iemand dit nu leest het er niet mee eens is misschien en zelfs geïrriteerd kan zijn over wat ik nu uit, maar dit is hoe ík het zie. Ik vind het ook een mooie gedachte, omdat ik op die manier mezelf niet meer in een slachtofferrol plaats en dus die weerstand weghaal.

Dus, voor mij geldt: “Wat goed is voor mij, gebeurt.”

Wie weet kan het ook iets zijn voor jou en ga je gebeurtenissen in jouw leven op een andere manier aan. En wat ik zei, het hoeft niet alleen toegepast te worden bij tegenslagen. Het is toch fijn om te mogen denken dat dingen gebeuren zoals het moet zijn? In het positieve geval: misschien valt iets net even beter uit dan je verwacht had of in het negatieve geval: heb je nog ergens werk te verrichten binnenin jezelf. Het is maar hoe je het voor jezelf bekijkt, ook aan jezelf werken is natuurlijk positief, ik hoop dat jullie begrijpen hoe ik het bedoel.

Het zal je uiteindelijk rust geven en vooral dat gevoel van weerstand wegnemen, en zodra dát gebeurt kunnen positieve ervaringen naar je toekomen. Daar geloof ik echt in.

Nou, ik ga eens kijken of er beneden nog iets gedaan kan worden aangezien we nog steeds aan het opruimen zijn van vrijdag haha. Al met al was het een super geslaagd feestje vrijdag en voelde Faye en ik ons onwijs geliefd en jarig! Nou hoop ik er aankomende zaterdag niks van te merken als ik daadwerkelijk 40 wordt hihi.

Morgen begint de week van mijn jongens in ieder geval al goed met een studiedag! Heb je net 6 weken vakantie gehad… Dinsdag boeken halen en verder introductie de eerste week. Faye gaat als het goed is morgen naar Veenendaal, dus zal haar eerste week op haar nieuwe school van daaruit beginnen. Mits het OV het toelaat in verband met stakingen deze week.

Oké lieve lezers! Ik hoop dat jullie verder ook nog een hele fijne zomer hebben gehad en als je het leuk vindt en je had het me nog niet verteld, vertel me er dan nu over, ik hoor graag waar je geweest bent of wat je gedaan hebt.

Geniet nog even van deze zondagavond en succes weer voor de komende week!

Liefs LINDA

#35 De weg naar meer Zelfliefde

augustus 19, 2022 / LINDA / Geen reacties

“Dober dan” op deze vrijdagmorgen vanuit Slovenië. Ik versprak me gister al bij de kassa in de supermarkt door terug te antwoorden met “dobry den” (het goedendag van vorige week), maar het lijkt ook wel erg op elkaar.

Ja…, we zijn nu toch op een plek! Dit huis heeft echt iets magisch. We zitten lekker hoog op een berg, helemaal afgelegen, maar hoe het er allemaal uitziet, net een huisje uit de Efteling. Ze hebben het zo goed voor elkaar gebracht en op elkaar afgesteld, alles klopt en is aanwezig, je kan het zo gek niet bedenken.

Het gevoel van in de watten gelegd worden is zeker aanwezig. Je stapt zo in een warm bad.

We moeten wel een stukje rijden als we ergens naartoe willen, maar als we weer terugkomen kunnen we het ontspannen weer verder oppakken. Deze gastvrouw wil gewoon dat het je aan niks ontbreekt, dat is wel duidelijk. Love it!

Deze vakantie is anders dan anders.

Even tussendoor, ik heb jullie vorige week uitgenodigd of iemand een leuk onderwerp wist om eventueel over te kunnen schrijven, dat mag te alle tijden doorgegeven worden. Zo niet, schrijf ik gewoon lekker door over hetgeen zelf in me opkomt en jullie daarmee kan vermaken, inspireren, verhelderen etc.

Goed, deze vakantie. Waarom is hij zo anders?

Oké, ik ga nu even heel open en eerlijk met jullie zijn. Ergens vind ik dat best spannend, omdat ik daarmee mezelf behoorlijk blootstel; nog meer dan anders denk ik. Dan kun je denken, dat hoef je toch niet te doen? Helemaal waar! Ik wil het alleen doen, omdat ik zoals ik vorige week schreef transparant wil zijn naar mijn lezers om zoveel mogelijk mijn echte “ik” te laten zien. Dat kan ik niet door halve waarheden te delen met jullie. Wie weet herken je jezelf in mijn verhaal en heb je er iets aan om ook die stappen te gaan zetten naar vrijheid, zelfliefde, groei of wat het voor jou ook mag zijn.

Goed, daar gaan we!

Ik weet niet wat er gebeurt deze zomer, positief hoor!, maar toen mijn oudste kids 3 weken weg waren kwam ik al tot hele fijne nieuwe inzichten voor mezelf en deze afgelopen weken gebeurde er iets wat ervoor zorgde dat mijn oogkleppen afgingen. Ik ben daarna gaan beseffen dat er iets meer binnenin mij speelt en sommige puzzelstukjes vielen weer op hun plek. Ik merk dat ik groei en mezelf steeds beter leer kennen en waarderen.

Zoals jullie inmiddels misschien weten ben ik altijd bezig met voeding. Ik probeer er een juiste weg in te vinden.

Ik kijk dan naar de verschillende manieren van de juiste diëten wat goed kan zijn voor je lichaam. Ik weet dat elke manier van het volgen van een dieet per persoon kan verschillen, dus wat voor jou goed werkt hoeft voor mij helemaal niet goed te zijn.

Nou was ik onlangs begonnen met het uitproberen van een koolhydraatarm dieet. Ik moet zeggen dat het wel wat met m’n lijf deed, ik zag het voornamelijk aan mijn huid. Daar zal ook meespelen dat ik minder vlees eet of alleen nog maar biologisch.

Om een lang verhaal iets korter te maken, slingerde Faye vorige week een opmerking naar mij die volkomen terecht was. Het voelde als een soort slap in the face, alsof ik wakker moest worden.

Ik maak me namelijk weleens druk om haar voeding. “Eet ze wel genoeg, – als ze zich maar niet druk maakt om haar figuurtje, want ze ziet er prachtig uit. – Als ze maar geniet van haar eten en geen lekkere dingen afslaat die ze aangeboden krijgt.”

We liepen in het fantastische Praag waar op elke hoek wel een winkeltje was waar je van die lekkere donut ice cream cones kon halen. Die vulden ze dan met ijs en slagroom of je kon hem met aardbeien laten vullen en aftoppen met slagroom. Heerlijk!

Wij haalden allemaal zo’n cone, maar Faye besloot binnen dat ze er toch geen wilde.

Ik dacht echt, dit meen je niet. Mama gooit al haar strenge regels overboord deze vakantie en jij gaat nu aan je lijn denken? Dit was echt iets waarvan ik dacht, dit wil Faye ook dolgraag proberen, maar nee…

Er gebeurde iets waarvoor ik eigenlijk wel dankbaar ben.

We kregen woorden op straat. Uiteindelijk riep Faye kwaad naar mij dat ik ermee moest ophouden! Haar woorden luidde ongeveer zo: “dat jij nou altijd met je gewicht bezig bent hoef je dat niet op mij te projecteren!”

Ik werd stil.

Ik werd stil, omdat ik wist dat ik niet boos kon worden. Ze had namelijk helemaal gelijk. Wat zij niet door heeft gehad, later wel omdat ik haar ervoor bedankte dat ze dit tegen me zei, is dat ik aan het denken werd gezet. Zij heeft mij m’n ogen doen openen. Ik was er ook meteen helemaal klaar mee. Na moeten denken over elke hap die je in je mond stopt.

Ik ben de terugweg naar ons vakantieappartement wat een uur rijden was gaan nadenken waarom ik zo bezig ben met voeding. Waarom ik nou écht zo bezig ben met al die diëten uitproberen. Ja voor m’n gezondheid en te kijken of m’n huid er enigszins van opknapt. De echte reden?

Ik heb jarenlang te horen gekregen dat ik niet goed genoeg ben.

Ik had een pens, ik had te dikke bovenbenen, ik kreeg een personal trainer om af te vallen vanwége mijn te dikke bovenbenen (ik had op dit moment al 3 kinderen op de wereld gezet en woog nog steeds onder de 60 kg), mijn borsten waren te klein (nogmaals, nadat ik 3 keer borstvoeding had gegeven), mijn haar was te kort, och man. Er scheelde van alles aan mijn uiterlijk.

Het werd me ineens heel duidelijk wat hier speelt. Ik wil niet dat mijn dochter óf mijn zoons denken dat ze niet goed genoeg zijn. Dat ze te dik zijn, dat al zouden ze een kilootje meer hebben, ze er niet uitzien. Ik wil niet dat ze walgen van zichzelf, en een laag zelfbeeld hebben. Dat is mijn angst…

Omdat mama dat al heeft gedaan. Ik heb dat verkeerde zelfbeeld al gecreëerd van mijzelf. Wat speelt hier? Te weinig zelfliefde.. en dát is waar Faye mij even voor wakker schudde op dat smalle straatje daar in Praag.

Ik heb meteen een e-book aangeschaft van Anita Moorjani – Ik moest doodgaan om mezelf te genezen, en ben er al bijna doorheen, een tip die ik al tig keer voorbij heb horen komen, maar blijkbaar nog niet het moment vond om dat boek te gaan lezen, ik ben gaan luisteren naar podcasten met betrekking tot zelfliefde, ik ben gaan beseffen waardoor ik een overtuiging heb gecreëerd dat ik pas goed genoeg ben op het moment dat ik maatje 34 heb. Ja oké, ik zit lekkerder in mijn vel als ik op mijn gewicht let, maar de reden erachter moet echt stoppen nu. Ik moet het puur voor mezelf willen en niet voor de buitenwereld.

Deze vakantie is gewoon een openbaring geweest voor mij. Ik zie deze week Slovenië ook echt als mijn reis. De reis waar ik heb besloten voor ‘the new me’ te gaan.

Ik word over een paar weken 40, dus vind het wel passend ook. Een nieuw kroonjaar, een nieuwe ik.

Weg met die oude overtuigingen. Dankjewel lieve Faye! Dit had ik nodig en ik denk dat JIJ die persoon moest zijn om het nieuws aan mij te brengen. Dat ik eens moet stoppen met al die diëten uit te proberen en gewoon normaal moet gaan eten.

Ik wil die food vrijheid, ik wil niet meer moeten kijken hoeveel koolhydraten ergens inzit en tellen hoeveel calorieën ik op een dag eet. Het neemt zoveel tijd in beslag en zorgt ervoor dat je de hele dag met eten bezig bent.

Dit betekent niet dat ik nu als een bezetene alles ga eten wat los en vast zit uhm… nope. Ik ga alleen eens proberen te leven en van mijn lichaam te houden zoals Zij is. Ze doet het namelijk onwijs goed, laat me eigenlijk nooit in de steek en ik ben haar maar aan het tarten met uitprobeersels. We gaan gewoon op gezonde voet verder, en dan bedoel ik ook gezond op die mentaal gezonde wijze.

Dankjewel Faye, voor het voorhouden van die spiegel! Ik zal me niet meer zo focussen op jouw voedingspatroon, maar op die van mezelf op weg naar nog meer zelfliefde!

Alles gebeurt op het juiste moment.

Liefs LINDA

#34 Authenticiteit door middel van Transparantie

augustus 12, 2022 / LINDA / Geen reacties

Dobry den lieve lezers!

Zoals jullie misschien weten zijn wij deze week aan het genieten van onze vakantie in Tsjechië. We zitten in een dorpje genaamd Jílové waar men geen woord engels spreekt behalve wanneer je in de wat grotere steden komt. Maandagochtend vertrekken we in de ochtend vroeg naar ons tweede vakantieadres in Slovenië.

Via Airbnb hebben we 2 woningen gehuurd voor een week. Het is even wennen dat je niet op een camping zit met je kinderen, maar eigenlijk gaan de dagen heel snel voorbij door alle leuke activiteiten die we gepland hebben. Even een keer geen vakantie hele dagen liggend op een handdoek naast het zwembad of op het strand. Toevallig lig ik nu deze blog te schrijven op m’n handdoek aan het zwembad, oké..busted.

Anyway, vanmorgen zijn we naar de rotsen geweest en ja, ergens moeten we die kids tegemoet komen met een zwembad natuurlijk.

We zijn gister een dag naar Praag geweest, we hebben een tocht door het bos gemaakt en we hebben nog een dag dierentuin en watervallen in de planning voor de komende twee dagen. Daarna moeten we alweer onze spullen in de auto gooien en zal de eerste week erop zitten.

Laat ik eerst nog even genieten van het zonnetje aan het zwembad voordat ik me bezig hou met de doorreis. 😉

Goed! Het topic van deze week; Authenticiteit en transparantie.

Na mijn blog van vorige week raakte ik geïnspireerd om toe te lichten wat de bedoeling is van mijn manier van schrijven. Ik merk namelijk dat ik verschillende reacties krijg waaruit ik kan opmerken dat mijn blogs op die wijze wordt geïnterpreteerd; verschillende manieren.

Oké, ik ga me even proberen uit te leggen op een manier waarbij ik niemand voor het hoofd stoot, laat dat echt helder zijn. Ik hoop hier alleen iets meer duidelijkheid mee te scheppen zodat ik geen verkeerd beeld meer creëer van mijn “State of Being”. Mijn staat van Zijn.

Waar de één namelijk reageert op een manier waaruit blijkt dat ze kracht halen uit mijn blog, wat de voornaamste reden is waarom ik hieraan begonnen ben, kan een ander reageren alsof ik hulpbehoevend ben 😉 en dat laatste is nou net niet hetgeen wat aan de hand is.

Ik schrijf op een reflecterende manier naar mezelf, omdat ik wil laten zien dat ík af en toe ook struggle met bepaalde gedachten, maar voor de duidelijkheid, zelf weet ik heel goed waar ik nog werk te doen heb. Ik hoop alleen met mijn verhalen anderen te bereiken en te laten zien dat iedereen weleens struggled met van alles en nog wat. Ik wil voor mijn lezers authentiek zijn, dus echt, en dat betekend voor mij zo transparant mogelijk te zijn.

Ja, ik kan ook alleen maar schrijven over de dingen die goed gaan. Alsof het bij mij alleen maar over rozen gaat en er nooit onzekerheid om de hoek komt kijken, of dat het bij de opvoeding van mijn kinderen altijd soepeltjes verloopt. Dan geef ik alleen wel een heel vertekend beeld af.

Hier gaan dingen ook niet altijd goed, en weet ik soms ook niet meer waar ik het zoeken moet. Door transparant te zijn naar jullie laat ik zien dat je ondanks sommige tegenslagen er ook weer uit kan komen of dat er oplossingen op je pad komen, no matter what.

Ik wil laten zien dat het gras niet altijd groener is bij een ander weet je nog?

Daarom geef ik openheid van hoe het er bij ons aan toe gaat. Daarom stel ik me zo open qua gedachten en gebeurtenissen rondom mijn gezin. Ik zal namelijk niet de enige zijn die weleens rondloopt met wisselende gedachten of te maken heeft met heftige puberbuien.

Misschien ik iets meer dan een ander, dat zou zeker waar kunnen zijn, maar daarom verschilt iedereen ook van elkaar.

Ik resoneer op dit moment meer met een compliment als “powervrouw” dan met een opmerking om mij op te peppen wat op dit moment in mijn leven niet nodig is. En dáár zit het verschil van interpretatie.

Ondanks dat iemand weet van mijn “angsten” kan ik door diezelfde persoon nog steeds als een sterke vrouw worden gezien, terwijl iemand anders er vanuit gaat dat ik in de knoop zit met mezelf, maar maak je echt geen zorgen. Ik wíl mezelf blootstellen om een ander te helpen zichzelf toe te laten minder streng te zijn voor zichzelf.

Ook sterke vrouwen kunnen namelijk weleens worstelen met gevoelens, en tegelijkertijd een voorbeeld zijn voor anderen. Ik ga voor die echtheid door transparant te zijn met jullie.

Hiermee wil ik deze blog afsluiten en ga ik lekker verder genieten van het zonnetje en het zwembad voor mijn neus, die ene dag haha.

Ik wil even iets anders proberen.

Als jullie een onderwerp weten waar ik een volgende keer over zou kunnen schrijven, stuur het me dan in een bericht. Dat kan door te reageren onderaan deze blog, bovenaan bij ‘reactie’ of stuur me een berichtje via mijn socials.

Het lijkt me erg leuk om me eens te verdiepen in het onderwerp van een lezer.

Voor nu wens ik jullie een heel fijn weekend of als je nog op vakantie bent, geniet! Volgende week horen jullie van mij vanuit Podcum Slovenië!!

Liefs LINDA

#33 Je laten leiden door Verlangen ipv Angst

augustus 5, 2022 / LINDA / Geen reacties

Nog 1 nachtje verwijderd van mijn oudste 3 kinderen die ik 3 weken geleden een knuffel gaf in Breukelen waar wij altijd afspreken om van de ene ouder naar de ander te gaan. Deze keer voor een vakantie met…die andere ouder.
Jeetje, wat is de tijd omgevlogen! Dat betekend ook dat wij over een paar dagen zelf vertrekken naar onze vakantiebestemming. Iets wat ik in januari geboekt heb, en nu al zover is. Langzamerhand zien wij in de straat de één na de ander thuiskomen, toch wel lekker het idee dat wij het nog tegoed hebben.

Vorige week schreef ik over de vrijheid in JEZELF. Dat je daarnaar moet leven om meer het leven te creëren wat jij wilt. Ik heb de afgelopen weken echt die tijd voor mezelf gepakt. Natuurlijk samen met Kiki, maar terwijl ik haar om mij heen heb is er genoeg om over na te denken.

Doordat ik besloten heb mezelf niet meer zo hard aan te willen pakken, alles te doen op mijn eigen tempo zonder me druk te maken om wat een ander daarvan vindt, ik hoor er nooit iemand over hoor, het zijn puur mijn eigen overtuigingen kon ik die rust vinden om tot bepaalde inzichten voor mezelf te komen. Ik heb die tijdsdruk er vanaf gehaald en plots besluit ik weer in de studieboeken te duiken. Iets wat ik al even heb laten liggen, omdat ik mijn prioriteiten bij andere zaken hield, maar nu toch de afgelopen weken besefte dat ik er ook nog ben. Ik hoefde me even niet druk te maken om Rowen wat de laatste tijd steeds meer de kop op stak. Ik hoefde in het huishouden ook veel minder bij te houden, het scheelt wel even of je 4 kinderen in huis hebt, of 1. Die tijd die ik over had, kon ik nu steken in mij!
Misschien was ik wel een klein beetje toe aan 3 weken rust om me heen om tot die inzichten te komen. Ik weet in ieder geval 1 ding zeker, ik ben volledig opgeladen om die pubers van mij morgen weer te ontvangen en ga ze helemaal plat knuffelen!!

Terwijl ik aan het schrijven ben wordt ik tig keer gestoord door Kiki die van alles wil van mama, geen geduld heeft en dus op allerlei manieren aandacht probeert te vragen. Voordat ik deze blog online heb, is het waarschijnlijk weer middag, maar ook daarin accepteer ik dat niet alles perfect hoeft.

Ik heb afgelopen week even kunnen sparren met mijn hairstylist aan huis die inmiddels ook Plantaardige Coach is geworden. Mocht je daar meer over willen weten kun je haar vinden op Instagram onder de naam Kim Wals | Plantaardige Coach. Op één of andere manier kunnen wij gewoon lekker met elkaar babbelen als het aankomt op de Wet van Aantrekking en affirmeren wat mij na ons laatste gesprek weer heeft aangezet om niet te wachten mijn studieboek open te klappen. Er is namelijk nooit een goed moment om te starten. Wel om uit te stellen en jezelf te saborteren. Met de weet dat ik volgende week op vakantie ga, kon het me niet schelen toch lekker de boel weer op te pakken. Ook een opmerking die ik van mijn zus kreeg die ik over de telefoon sprak van de week deed mij doen sterken. “Leef gewoon je leven!”

Kijk, we weten waarschijnlijk allemaal hoe het moet, hoe het hoort en hoe je het wilt, maar daarnaar leven en reageren is best moeilijk als je jarenlange overtuigingen in je donder hebt zitten. Die moeten er gewoon met geweld uitgemept worden en dat door middel van die constante herhaling van affirmaties, podcasten luisteren, gesprekken met de juiste personen voeren en al die negatieve sh*t afweren.

Een zin die steeds in mijn achterhoofd dwaalt is: “Je weet áltijd wat je wilt, als je namelijk weet wat je niet wilt, weet je automatisch wat je wél wilt.”

Soms voel ik een angst, maar ik weet dat dat erbij hoort. Voorheen kon ik iets meteen afschrijven. Laat maar zitten, lekker in die comfortzone blijven zitten. Ik weet wat ik heb, maaaar ik moet wel zeggen dat die angst ook voortkomt uit het feit dat ik een gezin heb, dus keuzes die ik maak, hebben niet alleen hun werking op mij, maar ook op mijn gezin. Wat er is veranderd in mijn gedachte is dat ik nu weet dat die angst die ik zo af en toe voel erbij hoort om te groeien. Nieuwe dingen proberen is altijd spannend, dus ik weet dat ik moet doorzetten met af en toe die angstgevoelens om mijn plan uit te kunnen werken.

“Feel the fear and do it anyway.”

Ik heb genoten van deze afgelopen 3 weken omdat ik tot deze inzichten mocht komen en actie ben gaan ondernemen. Ik heb me verdiept in mijn nieuwe dieet en zo lekker de tijd gehad met Kiki.

Het volgende stukje wat ik met jullie wil delen is iets wat ik heb overgenomen uit een podcast van Kim Munnecom. Een goed stuk waarvan ik vind dat iedereen die zou moeten horen, ongeacht je mindset.

Ik ben een persoon die zich laat leiden door verlangen in plaats van angst en daarom ga ik nu door het oncomfortabele heen. Ik laat dit een reis zijn. Ik accepteer dat dit een reis is. Ik laat los dat het nú moet lukken, maar ik ga wél all-in, en van alles wat op mijn pad komt ga ik AAN. Op het moment dat het niet met ‘a’ lukt, ga ik voor ‘b’. Lukt het niet met ‘b’, ga ik voor ‘c’, maar IK ben een persoon met de mindset “niet lukken is geen optie!” Ik weet dus, omdat ik zo ben, dát mijn identiteit is, dat het dus ook gaat lukken.”

Als dit je niet motiveert meteen aan de slag te willen gaan…

Hell yeah!! Let’s go!!

Ga je leven leven, het is jouw leven. Ga leren dat het niet uitmaakt wat een ander van jouw leven vindt. Dat brengt me op een laatste punt.

Iets waar ikzelf onlangs ook mee te maken kreeg, maar ook iemand in mijn omgeving. Hoe ga je om met de teleurstelling als iemand een andere kijk heeft op vriendschap terwijl je er beide hetzelfde instaat. Snap je me nog? Het kan maar zo zijn dat jij iets heel belangrijk vindt, maar de ander dat net ff anders ziet. Wat doe je dan in zo’n geval? Ik zou zeggen, accepteren!

Waarom? Je kan iemand niet dwingen er hetzelfde in te staan, hooguit je teleurstelling laten blijken, maar wat ik inmiddels geleerd heb, is dat je iemand niet kan dwingen jou te pleasen of andersom. Al moet ik zeggen, dat ik sneller geneigd ben wel die ander te pleasen, maar zo zit ik nou eenmaal in elkaar. Ik bevind me weleens in situaties waarin ik me in allerlei bochten moet wringen, maar dat heb ik er dus ook voor over. Dat dat misschien andersom iets minder gebeurt, dat kan en dat vind ik op sommige momenten ook helemaal niet erg. Ja, niet altijd, want ook ik ben maar een mens en kan me ook teleurgesteld voelen, maar denk hier eens over na. Wat heb je liever? Bijvoorbeeld dat iemand zegt dat hij/zij niet kan omdat hij/zij een etentje heeft en jij er later achterkomt dat diegene helemaal geen etentje had, of dat iemand gewoon zijn/haar eerlijke mening geeft en dat kan dus betekenen dat iemand gewoon heel blunt zegt “ik heb geen zin”.

Oké, dan is dat wat het is. Het is tenminste eerlijk en je hoeft dus waarschijnlijk niet bang te zijn in de toekomst dat diegene je zal voorliegen.

Ik noem dit voorbeeld nu even, omdat diegene in mijn omgeving ongeveer zoiets onlangs meemaakte en mij aan het denken heeft gezet. Het is juist heel krachtig dat iemand voor zijn eerlijke mening uit durft te komen. Zoals Abraham Hicks altijd zo mooi vraagt, “is jouw geluk belangrijker dan die van een ander?” Dus eigenlijk kun je niet boos worden op iemand die voor zichzelf kiest. Nee, je bent hier namelijk niet op aarde gekomen om andere mensen gelukkig te maken. Althans ik sta hier helemaal achter en blijf toch wel gaan naar diegene voor wie ik mijzelf in allerlei bochten moet wringen 😉

Vriendschap is voor iedereen anders, als je maar blijft communiceren.

Goed, ik ben benieuwd wat jullie mening hierover is. Vind je het leuk om die te delen, stuur me dan een berichtje!

Ik ga nu eerst lunchen met Kiki en hoop nog even iets leuks te kunnen doen met haar. Helaas is het vandaag iets kouder dan gister, maar goed. Over het algemeen hebben we niks te klagen deze zomer volgens mij. Komende week gaan we naar de 30 graden en ja ook wij als we in Tsjechië zitten. Can’t wait!! Zo benieuwd naar Praag en de watervallen. Zin in!

Lieve allemaal, ik wens iedereen een fijn weekend en nog een hele fijne vakantie! Tot volgende week vanuit Tsjechië!!!

Liefs Lin

#32 Vrijheid in JEZELF

juli 29, 2022 / LINDA / Geen reacties

Goedemiddag of avond op deze tweede vrijdag van onze vakantie. Voor het midden zijn er al 3 weken om en het zuiden heeft net zijn eerste week gehad. Wat een verschillen. Voor mij betekend het in ieder geval dat ik over een week mijn kids weer zie!

De afgelopen week zag er zo uit voor mij:

Zaterdag

Deze week is ook weer verrassend snel voorbij gegaan. Zaterdag zouden we een dagje naar Zeeland gaan, maar Paul werd vrijdag zo ziek dat hij zaterdag nergens heen kon. Toen ben ik een dagje naar mijn ouders geweest zodat hij kon uitrusten en hebben Kiki en ik heerlijk in het zonnetje gezeten bij hun achterin de tuin.

Zondag

Zondagavond vierde we de verjaardag van mijn jongere broer die 37 kaarsjes uit mocht blazen.

Maandag

Om ongeveer 11:00 kwamen Kiki en ik aan bij Pluktuin Het Platteland in Putten om daar gezellig met mijn vriendin Renske en haar kids Yara en Mika fruit te plukken. Het is daar zo leuk aangezien je daar voor meer terecht kan dan alleen maar fruit plukken. Je kan er ook bloemen plukken voor een wildboeket, er is een winkeltje waar ze nostalgische spulletjes verkopen, groente, jam en andere zelfgemaakte lekkernijen, planten én je kan er terecht voor een lunch. Ik wilde zeggen heerlijke lunch, maar dat weet ik niet. Dat hebben we niet gedaan, dus ik kan er niet over oordelen.

Daarna zijn we eerst doorgereden naar een restaurantje om te lunchen waar we niet terecht konden en zo zijn we uiteindelijk belandt bij Hans en Grietje in Zeewolde.

Naar mijn mening het leukste pannenkoekenrestaurant die je maar kan bedenken. Het eten is goed, ik geloof wel dat ze personeel tekort komen, maar dat maakt het allemaal niet minder leuk, ze zijn in ieder geval erg vriendelijk! Die kids kunnen zich daar zo op een sprookjesachtige wijze vermaken. Tafels die bewegen, geluidseffecten van onder andere heksen, een groot speelterrein, overal is aan gedacht.

Dinsdag en woensdag

We hebben deze twee dagen lekker in huis gerommeld.

Woensdagavond besloten we na het eten nog even met Kiki naar de speeltuin te fietsen in Het Twiske. Ze was weer lekker ondernemend bezig tot ik een klap hoorde en zag dat ze tijdens het overstappen van paal naar paal voorover was gevallen en met haar voortanden op de volgende paal was geklapt. Daardoor zagen we ter plekke dat haar voortanden een stuk omhoog waren geschoten. Bij thuiskomst belde ik met een spoednummer van de tandarts en konden we een half uurtje later terecht bij de Poli Mondzorg in Amsterdam. Daar wisten ze ons te vertellen dat de tanden 6 mm omhoog waren verschoven, maar bijna op wonderbaarlijke manier na een tijdje weer zullen terug zakken en gewoon in hun originele stand gaan staan. Kiki deed het zo goed. Bij de foto maken bleef ze ook super goed stilstaan terwijl er zo’n groot apparaat om haar hoofdje heen draait en zij maar stil blijven staan met zo’n ding in haar mond. Heel knap!

Gelukkig gaat het beter en heeft ze er maar af en toe last van, al heb je nu wel een ander bekkie wijfie van mama! 😉 Het komt weer goed!

Donderdag

De volgende ochtend stapten we om 9:15 uur in de auto richting Hapert.

Een gehavend mondje, maar still beautiful!

Dat ligt in de buurt van Eindhoven. Daar zit een vakantiepark genaamd Het Vennenbos waar een vriend van ons Dennis, een jeugdvriend van Paul met zijn kinderen en moeder verbleef tot vandaag. Bij aankomst bleek er ook een neef van Dennis te zijn met zijn schoonzus en hebben we daar met z’n allen gezellig gezwommen. Een ontzettend mooi park met heerlijk zwembad, echt een aanrader! Na het zwemmen hebben we nog even met elkaar de dag afgesloten met een hapje eten, dus al met al, een hele gezellige dag!

En Den, het was je gegund!

Vrijdag

Zo is het alweer vrijdag en kan ik je vertellen dat ik geniet van deze tijd wat waarschijnlijk de reden is waarom de weken zo omvliegen. Ik gun mijn kinderen de vakantie die ze nu hebben met hun vader. Ik weet dat het gemis naar mij ook minder wordt, dus ergens stelt me dat gerust. Ze zijn natuurlijk niet zo heel klein meer. Misschien dat Aeden er nog een beetje last van heeft, maar ik vermoed dat ze het zo naar hun zin hebben en dat maakt het voor mij ook makkelijker.

We hebben hier en daar natuurlijk echt nog wel telefonisch contact. Zo groeien we allemaal in deze situatie.

Goed, de titel van deze blog geeft aan vrijheid in jezelf.

Deze afgelopen weken ben ik zoals elke dag bezig met zelfontplooiing. Dan denk je misschien ‘elke dag?’

Ja, elke dag sta ik op met gedachten om de dag positief te beginnen, of probeer ik gebeurtenissen waar ik last van kan hebben te shiften naar iets positiefs. Dit alleen maar om ervoor te zorgen dat ik goed in mijn humeur blijf zitten, daar ben je gewoon dagelijks mee bezig.

Dat zorgt ervoor dat ik bepaalde situaties goed kan relativeren.

Nu luisterde ik vanmorgen naar een podcast van Kim Munnecom. Zij vertaald heel veel van Abraham Hicks naar het Nederlands en leert je dat ook op de juiste manier toe te passen.

Wat ik merk is dat je echt gebaat bent bij veel herhaling. Deze podcast vond ik dus weer even verhelderend om naar te luisteren. Hierbij ging het erom dat je trouw moet blijven aan jezelf en daarnaar moet leven. Dán ervaar je ECHTE vrijheid.

Zo kunnen we ons allemaal druk maken om wat een ander van ons vindt of denkt. Maar, hoe meer je leeft naar die trouwe band met jezelf, hoe meer je die f*ck de mening van een ander creëert.

Ik merk bijvoorbeeld aan mezelf dat ik ongeduldig word. Ik heb zoveel plannen en ideeën, maar voel me soms “stuck”. Dan kan ik ineens met de wildste plannen aankomen en moet Paul mij weer even met beide benen op de grond zetten.

Nu probeer ik af en toe een nieuw plan te bedenken om niet zo hard te zijn voor mezelf. Ik ga geen afspraken meer maken met mezelf op tijd, het kan namelijk maar zo zijn dat ik heb bedacht dat ik wacht tot Kiki naar school gaat om actie te ondernemen voor hetgeen ik in de toekomst wil doen, maar voor hetzelfde geld komt er al eerder iets op mijn pad of later. Ik wil gewoon van die druk af om te moeten presteren.

Ik krijg namelijk weleens de vraag wat ik doe, dan bekruipt me een gevoel van schaamte dat ik geen officiële baan heb.

Dat ligt aan mij! Ik creëer dat gevoel zelf, want ik weet ook hoe druk ik ben met mijn gezin. Dat is een hele onderneming op zich en ik kies er zelf voor om thuis te zijn voor mijn kinderen. Daarnaast heb ik mijn huishouden én probeer ik door te zetten wat ik in de toekomst wil gaan doen.

Op dit moment is Kiki nog een klein jaar thuis voordat ze naar de basisschool gaat, daar wil ik nog volop van genieten. Ik ben déze moeder en blij dat ik de kans heb al mijn kinderen van kleins af aan dichtbij me te hebben en op die momenten dat ik er één ziek thuis heb. Op zulke momenten hoef ik niks te regelen, maar dat is voor mij ook lastiger aangezien bijvoorbeeld onze beide ouders niet om de hoek wonen op wie een ander misschien iets makkelijker terug kan vallen.

Natuurlijk heb ik ook mijn momenten dat ik anders zou willen. Ik weet hoe leuk het is te werken met collega’s, dat je niet alleen maar mama bent, maar die periode dat ze zo klein zijn is zo voorbij en geniet ik meer van de momenten dat ik thuis ben voor mijn kids, dan dat ik klaag over iets voor mezelf hebben.

Begrijp me niet verkeerd, want ik kijk er enorm naar uit om aan de bak te kunnen en mijn ideeën vorm te geven. Heerlijk, maar ik kies er zelf voor om deze moeder te zijn en wil er op deze manier voor ze zijn. Dat is wie ik ben, en heel eerlijk… ik droomde al van een groot gezin als klein meisje. Voor mij is dit mijn prestatie en ik ben nog lang niet klaar als moeder als je denkt dat je het makkelijker krijgt zodra je kinderen ouder worden. Oef, dat is een illusie.

Ik ben trots op moeders en vaders die het allemaal kunnen combineren of moeten combineren, en uiteindelijk mag je het doen op de manier zoals jij dat wil.

Dit is hoe ik het wil en het wordt tijd die schaamte uit huis te plaatsen. 😉 Op naar die vrijheid in mezelf!

Nou mensen, ik hoop dat jullie lekker aan het genieten zijn van een welverdiende vakantie. Of misschien wel van een verjaardag! Hihi

Mijn lieve schoonmoeder is vandaag jarig en heeft er lekker het zonnetje bij! Marijke, van harte gefeliciteerd!

Ik wens jullie allemaal een fijn weekend en tot volgende week!

Liefs LINDA

#31 Vervolg gezonde voeding, mindset en koolhydraatarm eten

juli 22, 2022 / LINDA / 2 reacties

Hallo vakantiegangers! Heerlijk dat voor velen de vakantie is aangebroken. Ondanks dat je misschien moet werken, zijn de scholen dicht dus (mits je schoolgaande kids hebt) even geen gehaast met kinderen uit bed moeten trekken, broodbakjes vullen, (überhaupt zorgen dat er genoeg brood in huis is voor ieders lunch) kijken wat er voor hun op het programma staat voor de dag and so on! Dat is er voor de komende weken even lekker niet! Sommige van jullie hebben er al 2 weken opzitten misschien, voor ons nu een week.

Zo gaat de tijd toch nog best snel. Als je nagaat dat voor mij de eerste week kids missen alweer voorbij is! Whoop whoop!

Zit je lekker met je derrière in het buitenland, geniet dan van elk moment en snuif die cultuur op, zelfs als het even tegenzit, probeer dan nog steeds de mooie kanten te zien.

Ik zal jullie een verhaaltje vertellen uit mijn jeugd. Ik ging op vakantie naar Italië met mijn ouders en mijn jongere broer Xander.

We reden door het gebergte de Plöckenpass in Oostenrijk richting Italië. Wij reden daar omhoog met een caravan achter de auto toen we op een stuk terechtkwamen waar ze bezig waren met wegwerkzaamheden. Het verkeer wat omhoog ging had voorrang, maar mijn vader moest afremmen omdat er toch nog een tegemoetkomende auto kwam afdalen waardoor mijn vader zijn vaart moest minderen en tot stilstand kwam. Dat kwam voor ons heel slecht uit, omdat we vaart moesten blijven maken. Toen we tot stilstand kwamen had onze auto moeite grip te krijgen op de weg in verband met het grind wat er op de weg lag en zo de caravan omhoog te trekken.

Ik kan het me nog goed herinneren, we moesten uitstappen van mijn vader zodat hij een poging kon wagen de auto in één ruk omhoog proberen te krijgen. Uiteindelijk zagen wij hem de bocht nemen en verdwijnen achter de rotsen. Wij erachteraan en uiteindelijk stond hij een heel stuk verder te wachten op ons, maar het was m gelukt! Hij vertelde later dat toen hij die tunnel uitreed en de bocht nam schrok van het stuk wat hij voor zich zag. Hij moest namelijk nóg een stuk omhoog, maar pap, het is je gelukt! De auto heeft het wel even zwaar te verduren gehad, hij stonk gewoon naar brand toen we de berg over waren, maar hij heeft ons niet in de steek gelaten.

Even de auto op adem laten komen (afkoelen) en zelf bekomen van de schrik.

Goed, dat was even een spannend verhaal van vroegah.

Vorige week schreef ik dat ik wel een manier zou vinden om de tijd door te komen als de oudste drie weg zouden zijn. Nou, die heb ik gevonden!

Ik ben al jaren bezig geweest met het uitzoeken van gezonde voeding, door onze turbulente periode het ook even kwijt geweest, omdat ik andere manieren moest vinden aangezien je het toch echt aan je portemonnee merkt, maar je wordt super creatief en herinnert je op een gegeven moment weer wat belangrijk is en waarom je ermee bezig was.

Sinds ik bijna helemaal vegetarisch ben gaan eten, merk ik al verschil. Met bijna bedoel ik dat als ik een ingrediënt niet vegetarisch kan vinden voor mijn recept, ik dan kies voor biologisch vlees. Dat is toevallig gistermiddag voorgekomen, maar baal er dan wel een beetje van. Het liefst schrap ik vlees helemaal van ons lijstje, maar goed. Ik denk dat we daar wel naartoe gaan en ik dan net zo lang winkels afga tot ik het in handen heb. Step by step.

Anyway, ik ben er natuurlijk weer bij gaan sporten en sinds maandag begonnen met koolhydraatarme voeding.

Het zijn allemaal methoden waar ik aan mezelf merk dat ik weer veel lekkerder in mijn vel zit. Weg met die vreselijke schommelingen! Ik kon echt nog maar weinig de dag doorkomen zonder me ellendig te voelen. Iets wat je voor jezelf en anderen om je heen absoluut niet wilt, dus zoveel mogelijk je best doet dat gevoel te onderdrukken, maar ik wist even niet meer waar ik het zoeken moest.

Jullie weten misschien ook dat ik bezig ben met de Wet van Aantrekking, nouuu, zelfs dat verloor ik een beetje. Inmiddels weer lekker in die flow. Ik zie mijn huid opknappen, mijn vel strakker worden en mentaal weer lekker positief de dag doorkomen. Zo positief dat ik me weer heerlijk ambitieus voel waar Paul misschien een beetje gek van mij kan worden. Sorry schat, maar ik burst gewoon van de ideeën hihi.

Gezonde voeding blijft gewoon key bij een gezonde mindset! Alles komt beter binnen en voel me veel minder moe!

Pas deelde ik een stukje uit mijn boek (De Wet van Aantrekking -Esther en Jerry Hicks) op mijn stories op fb en Instagram. Dat wil ik hier ook even plaatsen voor diegene die zich vaak in een negatieve spiraal bevinden. Het kan net even dat zetje zijn waar je naar opzoek bent.

Na het lezen van een gedeelte van dit boek wat ik de afgelopen dagen heb gedaan kwam ik er weer achter dat ikzelf degene ben geweest die al die negatieve gevoelens en gedachtes creëerde. Toen dat kwartje weer even viel, wist ik ook meteen dat ik dus zelf degene ben die daar wat aan kan doen!

Eigenlijk kan niemand je helpen uit een dal te klimmen behalve jijzelf. Je hoeft het daar niet mee eens te zijn, maar uit ervaring kan ik je wel vertellen dat hoe goed het advies op z’n tijd ook is wat gegeven wordt, het pas binnenkomt als jij het binnen WIL laten komen. Met andere woorden, als je er klaar voor bent.

Misschien heb ik het al eens eerder genoemd, maar door veel te lezen omdat ik daar zelf voor kies over onderwerpen waar ik nu mega in geïnteresseerd ben, kom ik tot hele fijne inzichten. Op een gegeven moment zei ik tegen Paul dat ik iets op een bepaalde manier wilde aanpakken. Toen was zijn reactie: “ja, dat zei ik 2 jaar geleden ook al”.
Wat ik mij op dat moment realiseerde was dat ik er toen dus nog niet klaar voor was. Heerlijk die zelfkennis en eigenwaarde 😉

Ik ben de afgelopen week veel bezig geweest met het uitpluizen van koolhydraatarme recepten en wat je nou wel en niet mag eten. Daar gaat toch nog veel tijd in zitten en blijkt de tijd dus heel snel te gaan!

Ik vind het me toch een partij leuk om die recepten te maken en te weten wat het met je lijf doet. Ik maak nu zelfs mijn eigen crunchies voor in de yoghurt voor mijn ontbijt. Allemaal zo gepiept en gezond!

Als je geïnteresseerd bent, er liggen legio boeken met betrekking tot dit onderwerp bij de boekhandel. Ja je kan het natuurlijk ook gewoon via het internet uitzoeken en bestellen, maar gewoon even naar de winkel gaan maakt het meteen tastbaar en je kan even door zo’n boek bladeren.

Goed, ik ga er een eind aan breien. Ik zou nog even met mijn meissie naar de speeltuin gaan, dus dat is wat ik nu ga doen.

Lieve allemaal, geniet van je dag, vakantie, weekend! Tot volgende week!

Liefs LINDA

#30 Hardlopen & mentale gezondheid

juli 15, 2022 / LINDA / Geen reacties

Vrijdag, de dag dat Rowen zijn rapport kan ophalen, Kiki vanmorgen nog 1 ochtendje naar de peuterspeelzaal gaat/ging en de school van Aeden zijn deuren zal sluiten voor de komende 6 weken in verband met…
DE ZOMERVAKANTIE!! Dus mama ging hardlopen!

Vanmorgen nadat ik Kiki had weggebracht in mijn sportkleding ben ik eerst meteen een rondje gaan hardlopen. Sinds ik woensdag samen met Aeden de hardloopschoenen weer heb aangetrokken merk ik meteen verschil. Wat merk je dan? Vraag je je misschien af… Nou, ik merk het aan mijn humeur, aan mijn lijf, maar voornamelijk aan mijn energie!

Ik voelde me echt de afgelopen maanden een soort van uitgeput. Je probeert uit te zoeken wat de oorzaak kan zijn. Of het aan voeding ligt, de kinderen die behoorlijk wat energie kosten door bepaald gedrag (zucht) en dan alles bij elkaar kan ervoor zorgen dat je moe wordt. Ik ben alleen één dingetje vergeten, en dat is dat ik altijd enorm veel energie haalde uit sport! Dat is natuurlijk hetgeen wat ik weer een aantal maanden heb laten liggen terwijl ik donders goed weet, wat het je mentaal brengt.

Ik heb een tijd terug een stevige blessure gehad in beide bovenbenen wat ik met hulp van fysio heb kunnen doen genezen, daarna weer langzaamaan het hardlopen opgepakt, maar ik ongeveer in maart een griep te pakken heb gehad waardoor ik zeker 2 weken geen energie meer in mijn lijf voelde, wat resulteerde in maanden stilstand.

Als ik eenmaal de flow te pakken heb gaat het super goed. Dan wil ik het liefst iedere dag even een rondje bewegen, omdat ik weet hoe lekker en energiek ik me erna voel. Op het moment dat ik ermee stop verlies ik die motivatie en blijf ik liever thuis. Ik kan dan moeilijk die discipline weer oppakken terwijl ik weet wat het met me doet.
Ik kan echt regelmatig in depressieve buien terechtkomen waar ik dus veel meer moeite heb de positieve kanten te zien van bepaalde situaties. Jullie weten misschien als je mijn vorige blogs gelezen hebt dat ik ergens dacht dat ik misschien in een vervroegde overgang zat. Ik snapte er niks van.
Hoe fijn is het dan als je merkt dat je al na 1 keer sporten verschil merkt!
Ik moet gewoon niet stoppen en zorgen dat ik niet te hard van stapel loop om blessures te voorkomen. Ja…ziek worden daar kan je vaak weinig aan doen om dat te voorkomen, maar ik weet van te voren al van mezelf dat als ik die extra kilometers pak, ik teveel van mijn lichaam vraag. Op sommige momenten kon ik dan echt te streng zijn voor mezelf en toch gewoon doorgaan om richting die 10 km te komen. Nu ben ik begonnen met rustig aan 3,5 km op te bouwen waar ik normaal gesproken verwacht meteen 5 km te kunnen lopen. Tijdens die 3,5 km heb ik woensdag mezelf gedwongen een aantal keer te stoppen om een pauze in te lassen en dan een klein stukje te wandelen ook omdat Aeden er moeite mee had in verband met de hitte. Vanmorgen heb ik hetzelfde gedaan alleen iets minder vaak en vooral een rustig tempo aangehouden. Dáár wilde ik nu streng in zijn voor mezelf.

Hardlopen opgepakt met Aeden in de bloedhitte!

Ik hou van die spierpijn die je de dag erna voelt, omdat ik dan weet dat ik mijn lichaam aan het werk heb gezet.
Een tijd terug zei ik eens tegen mijn broer dat ik hoopte dat ik op mijn 80e nog steeds aan het hardlopen ben. Nu moest ik de afgelopen tijd weleens terugdenken aan die opmerking en dat ik begon te twijfelen of ik het nog kan waarmaken. Gelukkig heb ik die badass schoenen weer aangetrokken en voel ik ‘m weer, die flow! Dus ja, ik weet dat het in me zit en waarom ik dit doe. Voor mezelf, voor mijn mentale gezondheid en alles wat daarbij komt kijken is super mooi meegenomen, want natuurlijk weet ik dat je er ook lichamelijk wat van gaat zien. Die strakke buik, die strakke benen 😉 Je gaat gewoon weer lekker in je vel zitten, zowel geestelijk als fysiek.

De vakantie is nu echt begonnen en zal dat betekenen dat de oudste kids voor 3 weken weggaan. Ik heb net afgesproken dat ze morgenochtend om 10:00 uur worden opgehaald, omdat het vandaag lastig is voor beide kanten om richting Breukelen te rijden. Dat ene nachtje maakt dan ook niet meer uit wetende dat ze toch 3 weken bij hun vader zullen verblijven. Dat wordt nog wel een uitdaging om het hardlopen vol te houden! Niemand die thuis op Kiki kan passen en geen kinderwagen in mijn bezit waar je lekker achter kan rennen. Het zal zichzelf wel oplossen waarschijnlijk om 5:00 uur in de ochtend haha.
Ik ben in ieder geval van plan om het nou ook eens door te zetten op vakantie. Misschien kunnen jullie mij tegen die tijd af en toe eens een berichtje sturen om me te blijven motiveren? Is dat een idee? Ik zou dat echt heel tof vinden! Gewoon even een berichtje waar je mij stuurt “Succes met die billen!” Dat werkt altijd haha. Zeer welkom!

Vraagje: Wat doet sport voor jullie? Let me know!

Afgelopen week stond vooral in het teken van Aeden zijn afscheid van school.
Met gemixte gevoelens waren we ermee bezig. Aan de ene kant sluit je iets af waarvan je weet dat het goed is, omdat al die kids klaar zijn voor de volgende stap, maar aan de andere kant weet je dat je deze periode niet meer terugkrijgt. Ze worden nu echt groot en vanaf nu gaat het alleen maar sneller. Het woord “loslaten” komt meer en meer in gedachten omhoog en ja, het hoort er allemaal bij.
Maandagavond hebben we een hele leuke musical kunnen zien in het theater van Oostzaan en dinsdag hebben ze nog loads aan afscheidsactiviteiten gedaan waar wij als ouders s’avonds mochten aansluiten bij de bbq in Het Twiske.
Nu is Aeden zijn basisschool periode afgerond en op naar de middelbare!

De laatste keer uit school met een hindernis 😉

Een trip met de party bus naar Den Haag.

Zondag viert mijn zus haar 50e verjaardag!! Yes, ik ben benieuwd of ze Sarah “ziet” 😉

We gaan er een gezellig feestje van maken al zal ik samen met Kiki ons gezin mogen vertegenwoordigen hihi. Paul mag werken en ja…Faye, Rowen en Aeden zijn op vakantie. Komt helemaal goed met die party!

Velen van jullie zullen lekker op vakantie gaan of zijn misschien al lang en breed weg!
Geniet ervan met elkaar en wees je bewust van al die mooie ervaringen! Ik gun het jullie allemaal!

Voor diegene die op reis gaan, goede reis, doe voorzichtig en kom weer veilig terug!

Fijn weekend en fijne vakantie! Tot volgende week!

Liefs LINDA

#29 Vakantie: Binnenland vs Buitenland

juli 8, 2022 / LINDA / Geen reacties

Oké, nu had ik een heel verhaal geschreven, maar helaas viel de laptop uit. Ik had nog de stille hoop dat alles niet verloren was gegaan.
Nou helaas…weg, maar ik ga gewoon proberen opnieuw te vertellen wat ik al geschreven had. Het is alleen jammer dat ik nu die tijd kwijt ben en straks Kiki weer mag ophalen uit school, wat betekend dat ik haar rond heb lopen en ik achter de laptop zit, dat had ik liever anders gezien. Maar goed, het is me in al die tijd nog niet eerder gebeurd, dus ja, voor alles is een eerste keer! 😉

Ik zit op de bank mijn blog te schrijven met XITE op de achtergrond. Dat is voor diegene die niet weten wat dat is een muziekzender met videoclips.

Ik ga er meestal gewoon voor zitten en begin dan te schrijven. Op die manier komt er vanzelf een onderwerp in mijn gedachten. Deze keer had ik alleen al een soort van onderwerp in mijn hoofd sluimeren totdat ik een bepaald nummer op XITE voorbij hoorde komen die mij een compleet andere vibe gaf. Het is een nummer die wij in 2019 op weg naar Italië hebben gebombardeerd tot ons vakantienummer. Ik zal jullie vertellen om welke song het gaat.
Watermelon Sugar van Harry Styles.

Als ik dat nummer hoor krijg ik een gevoel van nostalgisch geluk en vrijheid. Geluk, omdat ik mezelf gelukkig prijs dat wij dit onze kinderen kunnen bieden en vrijheid, omdat vakantie mij dat gevoel nou eenmaal geeft. Je hoeft nergens naartoe, behalve je vakantiebestemming natuurlijk een andere cultuur ervaren, lokaal eten proberen, je bepaalt met je gezin hoe je je dagen invult, je kan écht even genieten van het ervaren van de luxe op dat moment en dan bedoel ik de luxe van die vrijheid.
Ik vind op vakantie gaan zo fantastisch en dan vooral naar het buitenland. Ja wie niet hoor ik je denken, maar er zullen genoeg situaties zijn waarbij gezinnen dat niet kunnen en misschien wel nog nooit hebben kunnen doen. Of misschien ken jij iemand die daar helemaal niet van houdt en liever thuis blijft of in Nederland.

Als kind ging ik ook met mijn ouders op vakantie, maar er waren ook een aantal jaren achtereenvolgend waarbij we niet zijn weggeweest. Als ik er nu op terugkijk, ben ik dankbaar voor alle trips die wij hebben mogen maken. Ik kan je alleen wel verzekeren dat ik er alles aan zal blijven doen om te kunnen blijven gaan.

Vorig jaar zijn wij een kleine twee weken in Nederland op vakantie geweest. Op zich helemaal niks mis mee, maar ik merk wel dat ik erg blij ben dat we dit jaar over de grens gaan. Er is nog zoveel meer te zien. De bergen, de watervallen, gebouwen noem het maar op. Vorig jaar hadden we nog de onzekerheid rondom corona en wilde ik het niet riskeren om een vakantie naar het buitenland te boeken die vervolgens misschien niet door kon gaan. Het jaar daarvoor hadden we een rondje gelopen over de camping waar we geweest zijn en ik waande me gewoon op een camping in Frankrijk. Nou moet ik wel zeggen dat het die dag 30 graden was, wat die camping een bijna tropisch effect gaf.

Toen wij er vorig jaar zaten hebben we niet zulk mooi weer gehad, en als je dan met 6 man in een oude stacaravan zit waar er handdoeken hangen om te drogen wat niet werkt, dus klam wordt en muf gaat ruiken kan ik je zeggen dat je daar niet echt van ontspant, althans ik niet. Dan mis ik die warme temperaturen waarbij je je natte bende over een wasrekje kan hangen bij je accommodatie en er zeker van bent dat het de volgende ochtend droog is en niet zeiknat van de nacht/ochtenddauw, maar ook dat je deuren kan opengooien en zonlicht binnen krijgt. Wij zaten op nog geen half uur van ons huis, wat je niet merkt overigens, maar wel maakte dat je sneller naar huis ging voor bepaalde gelegenheden. Zo gingen we een keer terug, omdat we onverwachts een huis konden bezichtigen, omdat ik onze tafel had verkocht die opgehaald kon worden, ik door het slechte weer genoodzaakt was thuis even een rondje wasgoed te draaien, en ja, deze laatste was wel erg verdrietig, maar ook omdat we te horen kregen dat Paul zijn oma overleden was en we dus een begrafenis hadden in Maassluis. We hadden anders ook nog twee verjaardagen gehad waarvan we bij 1 al bij voorbaat hadden afgesproken dat we op een ander moment zouden komen, maar door alles wat er in die 12 dagen van onze vakantie al had plaatsgevonden we besloten die andere ook maar af te bellen, anders mis je gewoon nóg een dag. Dat vind ik dus wel een nadeel als je in Nederland blijft. Als ik voor mezelf mag spreken voel ik me dan nog steeds verplicht om die dingen te doen. Een begrafenis daargelaten natuurlijk. Ik noem het wel, maar dat is logisch dat je daarnaartoe gaat als je toch in de buurt bent ook al ben je op vakantie.

Het was een leuke ervaring, ook omdat de kinderen er op de fiets naartoe gingen zodat ze hun fietsen daar hadden en nog steeds roepen ze als we daar op andere momenten rijden “hier hebben we gefietst!” Maar nee, mij kun je voorlopig niet meer paaien voor een vakantie op deze camping. Ik geloof ook dat we nu nog minder kwijt zijn voor de vakantiewoningen waar we dit jaar naartoe gaan dan voor die 12 dagen in een oude stacaravan die ik nog schoner heb achtergelaten dan toen wij erin kwamen. Maar goed, ik bedoel dat niet op een nare toon naar de verhuurders, maar ik ken mezelf. Als ik iets schoon moet achterlaten, ga ik ook full-in als respect naar de verhuurders toe. Ik gun ze dan een fijn terugkomst en dat ze zien dat we ze dankbaar zijn geweest dat ze hun tweede huisje hebben opengesteld voor ons, we mochten namelijk alles gebruiken. Het heeft me alleen wel een hele ochtend en middag gekost. Goed, enough geklaagd! Ik wil wel gezegd hebben wij ooit eens 3 weken naar Zeeland zijn geweest, Zoutelande om precies te zijn en dat was echt een hele fijne vakantie. Zelfs op minder zonnige dagen. Dus een vakantie in Nederland kan zeker heel erg leuk zijn.

Oké, is Tsjechië dan de bestemming waar je zeker bent van zon?? Mmm.. Nee, dat is wel een punt, maar we hebben daar een groot huis gehuurd wat lijkt op een klein kasteeltje waar iedereen de ruimte heeft en dan nog kom je op hele bijzondere plekken terecht. We gaan zeker de bergen in en Praag kan ook een bezoekje verwachten van ons. Vervolgens een week Slovenië? Daar zoveel zon dan? Ja, toevallig zag ik dat een oude klasgenoot van mij daar vorige week nog was met zijn vrouw, die prachtige beelden liet zien via zijn Istagram stories en mij erop attendeerde dat het niet voor niks zo groen is daar. Hmmm… oké…

Mijn schoonzus en zwager zijn daar ook al een paar keer geweest met hun gezin en de beelden die ik zag gaven mij nou niet meteen de indruk dat Slovenië een regenachtig gebied kan zijn. Beetje naïef van mij blijkbaar, maar we gaan er gewoon van genieten, omdat we ook mooi weer kunnen verwachten. Als ik nu kijk op buienradar in Slovenië zie ik in ieder geval de komende dagen nog net boven de 20 graden met wat bewolking en dan ineens zon zon zon met 30 graden! Nou ik heb er vertrouwen in dat ik poepie bruin weer terugkom! 😉 Paul inhalen dat red ik al niet meer, aangezien hij er op dit moment door zijn werk op festivallen al uitziet alsof hij 3 maanden in Spanje heeft gezeten, maar ik ga zeker m’n best doen.

Voor een deel van Nederland is de vakantie al begonnen, waar wij nog een week school hebben. Al is Faye al langer klaar met school, Rowen heeft volgende week nog een aantal leuke activiteiten staan en Aeden heeft volgende week zijn musical op maandagavond, dinsdag nog leuke activiteiten met zijn klas, s’avonds als afsluiter een bbq en dan mag hij daarna ook zijn vakantie inluiden.

Heerlijk nog even een paar dagen vrij met mijn kids aangezien ze die vrijdag voor 3 weken naar hun vader gaan. Oef dat worden weer pittige weekjes, maar ik ga m’n best doen ze anders in te vullen. Misschien ga ik wel gewoon 3 weken in zomerslaap. Haha.

Ik denk dat ik onze vakantie goed ga voorbereiden, vooral lekker veel tijd ga besteden aan mijn kleine meid en als Paul tussendoor een dagje vrij heeft lekker genieten van elkaar.

Als ik het nummer van Harry Styles hoor moet ik meteen terugdenken aan de palmbomen van Italië, de zon, de warme windvlaagjes die je langs je huid voelt gaan…oh take me there please!!

Hebben jullie ook een liedje die je terugneemt naar een mooie vakantiebestemming? Je weet, ik hoor het graag! En laat me weten of jij een vakantieganger a la buitenland bent of gewoon lekker in ons eigen landje vertoeft. Beter nog, laat me weten waar jullie naartoe gaan!

Voor nu wens ik jullie een heel fijn weekend en tot volgende week!

Liefs, LINDA

Auteur: LINDA (Pagina 4 van 7)

#38 Thuis voelt als Home

#37 Mijn eerste keer mama en zelfreflectie

#36 Alles is zoals het moet zijn

#35 De weg naar meer Zelfliefde

#34 Authenticiteit door middel van Transparantie

#33 Je laten leiden door Verlangen ipv Angst

#32 Vrijheid in JEZELF

#31 Vervolg gezonde voeding, mindset en koolhydraatarm eten

#30 Hardlopen & mentale gezondheid

#29 Vakantie: Binnenland vs Buitenland

Recente verhalen

Recente berichten

Archieven

Be happy with what you have, while working for what you want.