Auteur: LINDA (Pagina 2 van 7)

#58 Dankbaarheid in overvloed

januari 27, 2023 / LINDA / Geen reacties

Vanmorgen startten we de ochtend met z’n viertjes. Paul kwam vannacht thuis van een werkdag in de RAI, dus lag hij tijdens het ontbijt nog lekker te slapen en Faye is deze week bij haar vader. De jongens gaan uit school ook meteen door, dus had ik de tafel even uitgebreid gedekt voor een ochtendje quality time. Straks gaan Paul en ik met Kiki een paar uurtjes naar Ballorig wat Kiki grappig genoeg het oude Schatkids noemt. Nou ja Schatkids…zij spreekt het uit als ‘Sjatkis’ en wij gaan daar gewoon in mee!

Vorige week schreef ik over stress, ‘no stress’ om precies te zijn. Vanmorgen luisterde ik naar een podcast waarin ze vertelde dat stress zorgt voor kwaaltjes. Ik moest meteen denken aan afgelopen weekend. De kinderen waren dat weekend bij mij en had me voorgenomen iets leuks met ze te doen, helaas merkte ik vrijdagavond al dat ik hoofdpijn begon te krijgen; alleen voelde ik dat het niet zo’n hoofdpijn was die je met een aspirientje even wegslikt. Het was die andere boosdoener waar ik al héééééél lang geen last van heb gehad, migraine.

Ik heb daar tabletten voor liggen die je gelukkig al een tijdje gewoon bij een drogist kunt halen, wat voorheen via de huisarts moest; die helpen goed! Je merkt dat de pijn weggenomen wordt, maar het probleem nog wel aanwezig is doordat je een duizeling voelt. Ik merk dan aan mezelf dat mijn lichaam in een soort slow motion reageert, misschien ken je dat gevoel. Zondagochtend waren die tabletten op en dacht het te proberen met normale paracetamol, maar dat was een illusie, ik kon geen geluid of licht verdragen en de pijn werd misselijkmakend. Snel gevraagd of Rowen meteen om 12:00 uur die tabletten wilde halen bij de Kruidvat in de hoop dat ze snel aan zouden slaan zodat we s’middags nog iets konden doen.

Zo apart het verschil met normale paracetamol en Nurofen migraine dat je na het nemen van één zo’n tabletje ik denk 20 minuten later voelt dat het zijn werking doet. Uiteindelijk afgesproken met de boys dat we een leuke film op zouden zetten met iets lekkers erbij. Blij dat dát in ieder geval nog mogelijk was; Paul en Faye waren op dat moment aan het werk.

Zo moest ik vanmorgen na het beluisteren van die podcast dus denken aan die migraine aanval en dat ik inderdaad weet dat het met de drukke periode te maken heeft gehad van de afgelopen tijd. Tijd om daar verandering in te brengen.

Deze week hebben we ons ook bezig kunnen houden met ontzettend leuke dingen!

We hadden de wens om voor in ons nieuwe huis een mooie tv aan te schaffen. In Oostzaan hebben we geluk gehad met een koopje toentertijd toen onze oude tv kaduuk ging, maar wisten wel dat zodra we de kans kregen die tv wilde vervangen voor een mooi model. Niet dat er iets mis was met deze, maar we wisten al bij voorbaat dat hij te klein zou worden voor ons nieuwe interieur.

We wisten dat het vanaf 23 januari BTW dagen zouden zijn bij Media Markt, dus hebben we gewacht tot maandag om een nieuwe tv aan te schaffen voor in de woonkamer en geprofiteerd van een lekkere korting! Wát zijn we er blij mee! Die BTW dagen zijn t/m 29 januari dacht ik uit mijn hoofd. Ik zou zeggen check it out!

Verder hebben we de knoop doorgehakt wat betreft een vakantie, wil je met een groot gezin nog terecht kunnen voor een leuk prijsje moesten we nu wel echt actie gaan ondernemen. Zo heb ik voor woensdag een afspraak gemaakt bij een reisbureau en zijn we tot een leuke optie gekomen. Waar we aankomende zomer een week naartoe kunnen gaan??….tatadadààààh

Turkije!

Deze keer écht niks hoeven doen behalve relaxen!
Hebben jullie al iets geboekt? Of ben je meer van de last-minute?

Ik zit nu op de bank, inmiddels zijn we tussendoor naar “Sjatkis” geweest wat een succes was, not… Kiki plaste binnen een kwartier nadat we er waren al in haar broek, waardoor we meteen terug naar huis konden, omdat we natuurlijk geen extra kleding bij ons hadden aangezien ze volledig zindelijk is. Hup, op naar huis, onder de douche en maar even het centrum in voordat Paul naar zijn werk moet. Nu kon hij ein-de-lijk zijn thuis eens bewonderen wat hij nog helemaal niet gezien had.

Gezellig met elkaar het centrum van Veenendaal in.

Het dringt nu tot mij door dat ik verder vanmiddag niet meer weg hoef. Ik hoef geen rekening te houden met een ritje om de kids weg te brengen, nee, ze gaan uit school meteen door naar hun vader. Het eerste weekend dat ik er echt profijt van heb! Voelt best goed eigenlijk hi hi. Na 5,5 jaar heen en weer gesjees om de week vrijdag-en zondagavond in de auto stappen, het hoeft niet meer WOOP WOOP!

Ja, life is toch wel good vind je niet?!

Terwijl ik dit schrijf weet ik ook dat er gezinnen zijn waarbij het thuis minder gaat. Daarom voelt het best dubbel om mijn eigen geluk hier zo breeduit te delen met jullie. Al zullen er vast ook gezinnen zijn waarbij het nóg beter kan of IS dan bij ons.
Ik weet het niet. Het zijn uiteindelijk aannames en kan ik alleen voor mezelf spreken. Ik voel me gewoon zo ontzettend dankbaar voor alles en ja, ik geniet nu even van wat je bijna kan noemen onze thuisbioscoop met Kiki die lekker bij me zit te smikkelen van haar watermeloentje en de smurfen op dat grote scherm. Ik had nooit gedacht dat zoiets zoveel zou losmaken bij me.

Dit moment, daar ga ik voor nu gewoon eens lekker van genieten.

Ik gun iedereen zijn of haar geluksmomentjes en voornamelijk een happy life! Is dat gevoel er nu even niet, hou je dan vast aan het idee dat het echt wel komt! Voordat je iets opgeruimd hebt moet het altijd eerst een rommeltje worden.

Oké, ik duik met Kiki het weekend in!

Lieve allemaal, de eerste maand van dit jaar zit er alweer bijna op. Geniet van dit laatste weekend van januari en ik wens jullie veel plezier met wat jullie ook gaan doen. Laat het me weten, ik hoor graag wat jullie plannen zijn! ENJOY!

Liefs LINDA

#57 No stress!

januari 20, 2023 / LINDA / Geen reacties

“No stress” kreeg ik vanmorgen in een appje van onze lieve aanneemster Daan. We zitten nog steeds met een verstopte gootsteen, zelfs nadat een ontstoppingsbedrijf vorige week langs is geweest een poging te wagen ons van dat probleem af te helpen, hoppa €900,- euro lichter. Om 9 uur stond de monteur van Kvik weer voor de deur om te kijken of hij het kon verhelpen, maar kwam tot de conclusie nadat onze buren zo vriendelijk waren hem te laten zien hoe het er bij hun uitzag onder de gootsteen dat het probleem niet zit in de zwanenhals en de ontluchting, maar dieper in de pijp. Dat wordt of de pijp weer laten leegzuigen of een andere weg voor de pijp zien te creëren. Sowieso zullen er weer kosten aan verbonden zitten.

Zucht…

Eerst belde ik Paul om de situatie uit te leggen, zie ik tot m’n verbazing onze hond als een spring in het veld buiten rennen. Ze zag eruit alsof ze dacht “joehoeeeee FREEDOM!!”

Daarna belde ik onze rots in de branding Daan en zij wist mij vrijwel meteen van dat gestreste gevoel af te helpen. Door haar manier van praten, uitleggen hoe dingen werken, stapsgewijs neemt ze je mee door de situatie en hoe het opgelost gaat worden. En dan het appje na zo’n telefoontje “no stress”.

Poef, weg zorgen!

Leuk een ander huis, maar je krijgt altijd te maken met onvoorziene omstandigheden. Kopzorgen krijg je ervan. Maar goed, die zijn er om opgelost te worden en gelukkig gebeurt dat dus ook.

De monteur die terugkwam voor het probleem in de keuken was in ieder geval leuk verrast toen hij binnenkwam. Hij was helemaal onder de indruk van het eiland en vertelde normaal gesproken de geplaatste keuken niet meer te zien nadat hij hem afgeleverd heeft bij een klant; dus niet meer ziet met accessoires etc.

Leuk om zijn reactie te zien.

Impressie eiland. Ik wacht nog even met het delen van de hele keuken tot het plaatje zo goed als naar mijn zin is.

We zijn in elk geval weer een eind opgeschoten afgelopen week. Het weekend gingen we in met twee verjaardagen en bezoek van familie die het huis nog even kwamen bewonderen.

De gordijnen zijn ingemeten, al moeten we helaas wel rekening houden met 8 weken levertijd en de barstoelen zijn geleverd wat het eiland helemaal afmaakt. Volgens mijn moeder is het een warm geheel en dat is precies de uitstraling waar ik voor ging.

Al die dingen regelen naast je gezin, huishouden en de normale gang van zaken kan natuurlijk zorgen voor stress. Zeker als je tegen problemen aanloopt die je zelf niet kunt oplossen. Ik geloof graag van mezelf dat ik stressbestendig ben, maar als ik heel eerlijk ben denk ik dat als je die vraag over mij zou stellen aan Paul, dat hij zou zeggen :”stressbestendig?? ECHT NIET! Die raakt al gestrest als je te snel ademt.”

Maar goed, Paul leeft het woord ‘nuchter’, dus ja… Dat is misschien niet de beste persoon die vraag aan te stellen.

Ik denk alleen wel dat we de afgelopen tijd te veel hebben gedaan; ik merk het aan mijn lichaam. Het hoort er toch ook een beetje bij.

Vermoeide ogen, zit al dagen niet lekker in mijn vel, vergeet dingen ook al zijn ze opgeschreven voordat ik een tip krijg om dingen op te schrijven haha, maar ben voornamelijk moe. Ik blijf doorgaan, omdat ik er niet aan toe wil geven en probeer op tijd naar bed te gaan. Toch lig ik gister weer tot 23:30 uur op mijn telefoon dingen te regelen wetende dat mijn wekker vroeg zou gaan de volgende ochtend. Paul vertrekt om 6:30, dus eigenlijk zijn we vanaf 6:00 uur wakker. Dat is niet dramatisch, maar ik ben wel een persoon die mijn slaap nodig heeft om goed te kunnen functioneren overdag. Er zijn mensen die hebben genoeg aan 5 uur slaap per nacht, maar dat is echt lang niet voldoende voor mij.

Ik kon er vroeger zelfs ziek van worden. Dat was meer in de tijd dat ik tot laat, of beter gezegd tot in de vroege uurtjes ging stappen, maar wel om bijv 9 uur moest werken of op een later moment in mijn leven de kinderen weer vroeg in de ochtend had. Ja dan merkte ik dat wel een dag of twee later door middel van verhoging of koorts. Nu klink ik misschien als een oude taart, maar ik ken mijn lichaam, en die laat mij op die manier weten wanneer ik mijn grens overga. Laat ik wel zeggen dat ik ook echt geen behoefte meer voel om tot in de vroege uurtjes op te blijven, dan maar de stempel “oma” haha.

Ik was maandag bij mijn “oude” kapster die ik nog ken van de tijd dat ik eerder in Veenendaal woonde en had een fijn gesprek met haar. Ook zij houdt zich bezig met veelal dezelfde dingen als ik, dus ja dat praat natuurlijk makkelijk. Ik kon me op een of andere manier ook heel vertrouwd uitten naar haar. Ik vertelde haar over mijn gedachten en twijfels die ik eerlijk gezegd nog aan niemand had verteld. Toch helpt erover praten dingen tot inzicht te brengen en natuurlijk erover schrijven helpt daarbij!

s’Avonds stuurde ze mij een podcast door wat ging over keuzes maken met een spiritueel tintje. Dankjewel daarvoor!

Toch weet ik waar mijn onrust op dit moment vandaan komt en vertrouw ik erop dat alles zal lopen zoals het voor mij hoort te gaan. We zitten nog middenin het uitpakken van dozen, het huis is nog niet klaar qua afwerkingen, maar dat hoeft ook nog niet en verder moet ik er af en toe gewoon even uitgaan; zoals gisteravond! Toen werden Aeden en ik einde van de middag opgehaald door m’n vriendin Renske en haar jarige zoon Mika om zijn verjaardag te vieren in een ontzettend leuk restaurant in Arnhem wat voor de nodige ontspanning zorgde.

Dus ja, die hele verhuizing… Tranquillo!

Volgens mij zeg ik het nu elke week, dat ik mezelf moet afremmen! Aard van het beestje.. Ik kan gewoon niet stoppen. Herken jij jezelf daarin?

Ik hou erg van doorpakken, zodat je snel kan genieten van het eindresultaat, maar af en toe een beetje gas terug kan geen kwaad voor je gezondheid.

No stress.

Het is nu 12:30 uur en sneeuwt het al zo’n beetje de hele ochtend. Het ziet er cosy uit, maar hoop dat iedereen veilig op zijn of haar bestemming komt.

Dit weekend hebben we een keer niks in de agenda staan. Dat zal vast nog veranderen aangezien de oudste kids thuis zijn en zeker gaan zeuren om iets leuks te gaan doen. Rowen begon er halverwege de week al over, dus geheid zullen we iets gaan ondernemen. Al heeft Faye morgen wel een hockeywedstrijd later in de middag. We zien wel!

Lieve allemaal! Bedankt voor het lezen, hopelijk heb ik weer stof tot nadenken gegeven of een besef momentje? Misschien ben je blij dat je niet in mijn situatie zit, dat kan natuurlijk ook, groot gelijk, haha. Stuur gerust een berichtje als je hier op wilt reageren.

Voor nu wens ik iedereen een heel fijn weekend en tot volgende week!

Liefs LINDA

#56 Geloof jij in manifesteren?

januari 13, 2023 / LINDA / Geen reacties

Vorige week schreef ik mijn 55e blog. Twee vijven, wat een meestergetal inhoud, net als 11, 22, 33 etc.

Ik zoek altijd naar de betekenis achter dubbele cijfers, als je m’n eerdere blogs gelezen hebt weet je dat misschien. Ik kan daar veel informatie uithalen voor mezelf en kan zelfs spreken van kracht. Ik kan je vertellen dat het in mijn geval al-tijd klopt qua situatie waar ik op dat moment in verkeer wanneer ik dubbele cijfers zie. Het heeft me vaak genoeg geholpen bepaalde keuzes wel of niet te maken, of situaties te relativeren. Call me crazy, maar ik geloof in onze beschermengelen dus in numerologie.

Waar ik nog meer in geloof is het manifesteren van dingen in je leven. Of dat nou op materialistisch gebied is of liefde, gezondheid en/of geluksmomentjes. Ik geloof erin dat je alles zelf manifesteert, ook de minder leuke dingen. Hoe meer je je hiervan bewust bent, hoe beter je jezelf er in kan trainen, hoe sneller je manifesteert in je leven. Voor de duidelijkheid: Dit is waar IK in geloof en kan jullie alleen maar vertellen over mijn bevindingen en ontdekkingen. Doe ermee wat jij wilt. Misschien denk je nu dus ook, wat een onzin, maar dat zou zonde zijn.

Wat ik wel weet is dat je er 100% in moet geloven, anders kun je proberen te manifesteren wat je wilt, maar zal hetgeen wàt je probeert te manifesteren uitblijven en trek je alleen maar aan waar je op dat moment wèl in gelooft.

Ik probeer het ook nog steeds mijn kinderen mee te geven, omdat ik weet dat je er zoveel gelukkiger van kan worden als je het doorkrijgt en merkt dat het ook daadwerkelijk zo werkt. Natuurlijk wordt ik regelmatig uitgelachen of krijg ik een zucht van irritatie naar m’n hoofd geslingerd. I don’t care, zolang ze maar weten dat ik ze dit heb proberen mee te geven! Even terug naar m’n verhaal…Dingen die dan minder goed gaan of niet lopen zoals je ze wenst te zien lopen kan je veel makkelijker parkeren. Toeval bestaat niet, er is altijd een reden.

Kijk maar eens naar je eigen leven; heb je misschien weleens ergens sterk een gevoel over gehad met daarbij de visualisatie daarvan en een uiteindelijke uitkomst van die gedachte? Dat komt omdat je gevoel en gedachte hebben gematcht, dus op één lijn lagen met elkaar, waardoor je een magneet wordt voor die gedachte. Daarom is het zo belangrijk je zo veel mogelijk goed gestemd te voelen en daarom is het zo belangrijk positief in het leven te staan en het vertrouwen te hebben in jezelf, maar vooral in de kracht van je eigen mind!

Zoals ik het nu vertel lijkt het zo simpel, misschien té simpel, maar heel eerlijk? Dat is het dus ook.

De afgelopen weken heb ik echt wel even voor wat struggles gestaan. Door het geregel, de drukte en sommige tegenslagen die we hadden, gedacht overal mee te willen kappen. “Wat nou “én én”, het is me blijkbaar toch teveel geworden!” was even de emotie waar ik doorheen ging en misschien mag ik gewoon zeggen: ga.

De oorzaak is bij mij wel bekend. Ik loop niet meer mijn dagelijkse rondjes sinds we met de verhuizing bezig zijn, ik heb sindsdien mijn dagelijkse portie podcasts niet meer beluisterd en mijn Law of Attraction Mastery ligt even op zijn gat.

Grappig genoeg opende ik vanmorgen een berichtje die ik kreeg van mijn skateboard vriendin Peggy 😉 met een filmpje over manifesteren waardoor ik weer aangezet werd je weet half niet hoe dankbaar ik me voelde voor dat bericht en later op de ochtend belde mijn zus mij terug en gaf me de boodschap die een vriendin van haar aan mijn zus had gegeven; welke ze nu aan mij wilde overbrengen die luidt dat ik moet kijken naar wat ik allemaal al gedaan heb in plaats van te kijken naar wat er allemaal nog moet gebeuren. True!

We zijn pas een maand verder en inderdaad, wat een stappen zijn er al gemaakt. De jongens gaan zo goed op school, boven verwachting, huisarts en tandarts geregeld toevallig vandaag bevestiging gekregen, Kiki is bij de logopedist geweest dus dat loopt, Ivy is weer onder de panne bij een dierenarts, ben bezig met voetbal voor de jongens, badkamer is klaar, de keuken staat, niet te vergeten Faye haar slaapkamer die gerealiseerd moest worden van de garage… Alles is al zo goed als geregeld, zelfs met de zware keelontsteking van Paul tussendoor die anderhalve week plat heeft gelegen.

Die tegenslagen werden opgelost of worden opgelost, het grootste stressgedeelte is wel voorbij. De hulp die we krijgen is echt fantastisch, Daan, mocht je dit lezen, je bent een topper en Dave, fijn dat je snel terugkomt om het een en ander te fiksen. Misschien lijkt het allemaal vanzelfsprekend, maar ik heb ook anders meegemaakt, dus dank jullie wel! Zeker omdat jullie alles van zo’n afstand komen regelen. Goud!

We gaan nu de laatste details regelen en al die gewoontes die ik had, pak ik vanzelf weer op.

Het gras is niet groener bij een ander, dus pak aan wat je te doen hebt en wees dankbaar. Ga voor jezelf en geloof in je mind. Je kan er veel meer mee dan de meeste denken. Als het alleen al in je gedachte opkomt, kun je het bereiken!

De afgelopen week gingen de jongens naar hun nieuwe school wat ze goed is afgegaan!

De keuken is geplaatst en vanmorgen stond mijn vriendin Renske ineens voor de deur voor een bak koffie. I’m happy!

We gaan lekker het weekend in met twee verjaardagen dus dat wordt een taartweekend haha.

Mocht je vragen hebben over manifesteren, stel die gerust aan me of duik er zelf in door middel van boeken lezen of het internet afstruinen. Er wordt genoeg over geschreven en verteld.

Je hoeft er alleen maar voor open te staan. Doe je dat niet, dan zal het niet werken op een manier zoals het zou kunnen werken voor jou.

Rowen wilde vandaag uit school graag met z’n zusje naar Ballorig waar we nu nog zitten, maar een eind aan maken. Hij heeft het in ieder geval erg naar zijn zin met z’n nieuwe Squad!

Ballorig Veenendaal

Lieve allemaal, bedankt voor jullie tijd en zou zeggen voor nu, een heel fijn weekend en tot volgende week!

Liefs LINDA

#55 Burning desire

januari 6, 2023 / LINDA / Geen reacties

Hé, het is vrijdagochtend wat betekend dat ik weer tijd heb kunnen vinden om op vrijdag te schrijven! Ik had het ergens ook beloofd, dus wil die belofte dan ook nakomen. Het is de laatste vrije dag van de kerstvakantie en als ik uit het raam kijk, zie ik een triest beeld. Het is buiten grauw en vooral nat! Geen weer om lekker met Ivy te gaan wandelen of überhaupt andere buitenactiviteiten te gaan doen. Jammer, mijn vriendin Kirsten komt vanmiddag langs om ons huis te bekijken en hoop dat het dan iets opgeklaard is.

Heeft iedereen een goed oud & nieuw gehad? Hopelijk zijn jullie allemaal ongeschonden het nieuwe jaar ingegaan. Ik hoorde soms verhalen voorbij komen… Ik vind vuurwerk leuk om naar te kijken, maar hoef het niet persé zelf af te steken. Ben stiekem altijd weer blij als het afgelopen is en weet dat mijn kinderen niks hebben.

Wij hadden afgesproken met vrienden om gezellig bij ons te komen zitten, de oudste 3 van mij waren bij hun vader, maar Paul was nog ziek; dat mijn vriendin zei dat ze gewoon zouden komen, omdat ze ook niet wilde dat ik alleen op de bank zou zitten. Super lief en gezellig dat jullie er waren met de kids Louise en René! We hadden in ieder geval fantastisch beeld vanuit de woonkamer.

Beeld vanuit de voordeur.

Deze week is de vloer in de woonkamer en hal opnieuw in de olie gezet wat ons steeds dichterbij het afwerken brengt. Toch zijn we er nog niet, omdat de keuken nog geplaatst moet worden, het douchescherm nog niet staat, er twee kasten van de jongens in dozen staan die nog in elkaar gezet moeten worden, plinten gehaald moeten worden en nog zoveel dozen uitgepakt moeten worden.

De afgelopen week met Paul ziek, bleef alles liggen. Daar baalt hij van en ik waag me niet aan plinten plakken of een douchescherm plaatsen, dus ja… het zorgt in ieder geval bij mij voor onrust.

Ik kan nog even niks vinden, maar eigenlijk ook nog niks uitpakken, omdat de keuken nog niet staat dus ook geen kasten durf te halen om spullen te kunnen opbergen, omdat ik niet weet hoe de ruimte eruit komt te zien met dat eiland in de kamer. Dan moet je dus geduld hebben, wat ik op dit moment vrij lastig vind.

Ik kijk dan om mij heen en weet letterlijk niet meer waar ik moet beginnen. Ik vergeet van alles en voelt alsof ik rondloop als een kip zonder kop. Ik heb Kiki ook rondlopen en merk dat zij veel om aandacht vraagt wat logisch is, omdat die aandacht er nu even niet is zoals ze die gewend is.

Echt genieten van de kerstvakantie was er ook niet bij. Nu komt er een potje geklaag, maar ik kan er niks mooiers van maken. Ik wil transparant zijn, dus ja…dit is hoe het de afgelopen weken voor ons is geweest, maar weet ook dat er betere tijden aankomen!
We waren alleen maar aan het regelen, Paul werd ziek, kids waren de laatste week weg waarvan Faye gistermiddag bij mij bleef nadat zij en Aeden even meegingen naar de verjaardag van ons neefje Roan in Otterlo; dus ik hoop dat als Rowen en Aeden vanavond weer thuiskomen, de onrust in mijn lijf iets meer naar de achtergrond verdwijnt en de burning desire om alles snel achterelkaar af te maken en op orde te hebben ook plaats maakt voor geduld.

Je bent je structuur kwijt, je ritme en als je daarbovenop ook je leven nog in dozen hebt zitten, snak je op een gegeven moment naar orde.

Gisteravond heb ik mijn meiden en de bestie van Faye, Ilse mee uit eten genomen om even uit die onrust te zijn. De keuken is op dit moment namelijk geen plek waar je fijn staat te koken en de tafel hebben we gister verkocht, dus ergens aan zitten kon ook niet; maar wat hadden we het gezellig.

Vanmiddag komt Kirsten gezellig langs en vanavond ga ik met Renske naar de film.

Even een paar momenten om naar uit te kijken!

Dat merk ik wel, nu we weer in deze regio wonen. Het contact met m’n vriendinnen is nu al zoveel makkelijker!

Dinsdag had ik het gevoel dat ik er echt uit moest. Ik weet niet waar ik last van had, ja natuurlijk dat het met de verhuizing te maken had en vermoeidheid, maar je weet niet wat je met die gevoelens aan moet. Ik appte mijn vriendin Monique, omdat ik wist dat ze vrij was; “ben je druk?” Ze had tijd, dus heb haar opgehaald en zo zijn we samen met Kiki even naar de Ikea gegaan. Dat hielp, even weg uit de omgeving die me constant deed helpen herinneren aan wat er allemaal nog moet gebeuren en dus wat nog niet klaar is.

Ik weet dat alles goedkomt, dat we er nog maar twee weken zitten, dat alles tijd nodig heeft, maar ook ik ben maar een mens en probeer de gevoelens die in mij opkomen steeds te veranderen naar iets positiefs.

De hele verhuizing heeft tijd nodig en dat zal ik het geven. Weg met die burning desire om alles in rap tempo af te krijgen. Step by step zoals met zoveel dingen.

We zijn al zover gekomen en hebben een heerlijk huis waar we kunnen slapen, douchen, eten… er zijn ergere dingen. 😉

Paul moet eerst opknappen, de boys komen vandaag weer thuis en starten maandag op hun nieuwe school. Eerst dat maar eens in goede banen leiden.

We gaan er een mooi jaar van maken, back in onze oude vertrouwde stad! Inmiddels begint het zonnetje te schijnen en zie ik een blauwe lucht!

Hebben jullie nog nieuwe ontwikkelingen of dingen waar jullie tegenaan lopen? Laat het me weten. Ben heel erg benieuwd wat jullie kijk is op 2023 en wat jullie hopen dit jaar voor jullie zal brengen.

Iedereen bedankt voor alle lieve berichten! Het wordt enorm gewaardeerd en we hopen hier zeker ons geluk te vinden. Daar gaan we vanuit!

Fijn weekend allemaal en tot volgende week!

Liefs LINDA

#54 Het afsluiten van een mooi 2022

december 31, 2022 / LINDA / Geen reacties

De laatste dag van het jaar. Een jaar waar ik op terug kan kijken met heel veel trots! Een jaar waarin we de keus maakte terug te verhuizen naar Veenendaal; een huis vonden, onze woning in de verkoop ging, de zoektocht naar een nieuwe school voor de jongens begon, de reis naar persoonlijke groei zich verder uitbreidde, plannen werden uitgevoerd en we voornamelijk toeleefde naar het moment dat we aan een nieuwe start konden beginnen in Veenendaal. Wat een turbulente weken en vooral dagen zijn er voorbijgegaan de laatste periode, waar ik nu vanaf mijn nieuwe bank in mijn nieuwe woonkamer met trots op terugkijk!

We zijn nog lang niet klaar, maar we zijn al een heel eind gekomen! Ik heb eerlijk gezegd totaal niet het gevoel dat het oudejaarsdag is. Paul heeft een goeie keel-en oorontsteking te pakken, dus wij gaan sowieso de jaarwisseling anders ervaren dan normaal. Maandag komen ze de vloer opschuren en in de olie zetten van de woonkamer, keuken en hal, dus er moet morgen op nieuwjaarsdag het een en ander weggehaald worden, omdat de ruimte leeg moet zijn.

We hebben in ieder geval één zorg minder en dat is de woning in Oostzaan. Gisterochtend ben ik om 07:30 uur met Faye richting Oostzaan gereden voor de inspectie met de makelaar en kopers. We moesten er om 09:15 uur zijn, maar waren er iets eerder zodat we onze dakkoffer nog in konden laden en wat laatste kleine dingen die met die allerlaatste rit mee konden. Toen we dat gedaan hadden restte ons alleen nog maar afscheid te nemen van ons thuis waar we met veel plezier hebben gewoond; waar ik alleen begon met met Faye, Rowen en Aeden, uiteindelijk uitgroeide tot een prachtig gezin samen met Paul en werd dat prachtige gezin nog bekroond met een heerlijke meid genaamd Kiki! Op een gegeven moment begonnen we er echt uit te groeien. Ik zeg dit zo en voelt meteen een beetje verwend. Er zijn vast en zeker grotere gezinnen die het met minder vierkante meters moeten doen; ik heb alleen het geluk dat ik mijn kinderen die ruimte wel kan bieden en ben dankbaar voor alles wat wij kunnen.

Ik ben heel erg benieuwd naar het komende jaar, wat het ons gaat brengen aangezien we het afgelopen jaar vooral bezig waren met het toeleven naar…

Nu we er zitten, zullen we de eerste tijd natuurlijk nog bezig zijn met aanpassingen aan het huis, maar we kunnen ook gaan leven, gaan ontdekken met elkaar. We zijn toch bijna 5,5 jaar weggeweest. De oudste 3 waren misschien nog elke twee weken een weekend in Veenendaal, maar hun leefomgeving is in die tijd Oostzaan geweest. We gaan het ervaren en heb er ontzettend veel zin in!

Vandaag is Nick, de zoon van mijn vriendin Monique jarig waar Kiki en ik vanmiddag even naartoe gaan. Zij wonen nu op een paar minuten afstand in plaats van een uur! Die gedachte is bijna wennen, maar voelt zo relaxed. Zo kan ik Paul ook met een beter gevoel achterlaten mocht hij hulp nodig hebben, dan ben ik ook zo weer thuis.

Zo ook met de kerstdagen.

Eerste kerstdag vierde we in De Bilt wat nu op een half uurtje rijden is in plaats van 40 tot 45 min, en tweede kerstdag schoof mijn vriendin Renske aan die nu op 5 min afstand woont, dus ook met een relaxter gevoel bij ons was zonder het gevoel te hebben dat ze nog een uur terug naar huis moest rijden. Ik snap het helemaal. Ook onze vriend Dennis met zijn moeder uit de omgeving Groenekan/De Bilt hadden het gevoel er zo te zijn, allemaal pluspunten. Laat ik het dan maar niet over kerstavond hebben waar we rond 15:30 uur richting Holwerd reden en 17:45 uur bij m’n ouders aankwamen aangezien ik ook nog een verkeerde afslag had genomen. Het was weer wennen via Zwolle die kant op te rijden. Maar goed, als dat het enige is. 😉

Ondanks de drukte van de verhuizing hebben we toch nog kerst kunnen vieren, achteraf kijk ik daar met veel plezier op terug. Ondanks het gevoel van vermoeidheid en emotie die me op sommige momenten hoog zaten heb ik nergens spijt van en was het ook goed dat Paul mij zonder dat hij het misschien door heeft gehad af en toe heeft weten te pushen.

Ja, wat een fantastisch jaar was 2022 voor ons. Een jaar vol bijzondere inzichten, groei, kansen; dat als we op deze voet verdergaan ik niet kan wachten wat 2023 ons gaat brengen. Ik heb er zin in!

Voor nu is dit de laatste blog van dit jaar. Hopelijk heb ik jullie het afgelopen jaar mogen inspireren of gewoon mogen vermaken met onze wekelijkse kost wat er zich afspeelde binnen ons gezin week na week. Ik heb er zelf ook van kunnen leren doordat ik veel van me af kon schrijven en mooie inzichten kreeg. Het heeft mij voornamelijk geleerd mijn eigen kop te volgen en minder angstig te zijn voor meningen van een ander en als laatste kan ik wel stellen nog meer mensenkennis te hebben opgedaan wat voor veel positiviteit zorgt richting mijn eigen ik.

Ik kan iedereen aanraden een persoonlijk blog te beginnen mocht je die wens hebben, maar wat ik je vooral kan aanraden is te luisteren naar je gevoel. Zodra je dat doet, bewandel je je eigen pad en ga je dingen doen en meemaken op jouw manier.

Ga voor jezelf, je mag egoïstisch zijn. Zoals Abraham Hicks zegt: “Egoïstisch zijn is goed!”

Ik wil er geen cliché ingooien, maar ben toch wel erg benieuwd naar jullie voornemen(s) voor jezelf dit komende jaar. Die van mij zal worden NOG meer te luisteren naar mijn hart en minder te pleasen. Ik heb voor mijn gevoel nog teveel dingen gedaan die mij niet hebben gediend, wat mij energie kostte. Ik wil mijn tijd graag nog beter leren benutten om een goed voorbeeld voor mijn kinderen te kunnen zijn; ze te laten zien hoe een gelukkig leven te leiden aangezien we één leven hebben en we daar zoveel uit kunnen halen. Laat me weten wat jullie wensen voor jezelf! Heel benieuwd! Let’s go!!

Dan nu, lieve allemaal, ik wens iedereen een heel goed en veilig oud & nieuw, maar wat ik jullie nog veel meer wens is liefde! Liefde voor jezelf, liefde voor iedereen en laten we het nieuwe jaar ingaan met een nieuwe, frisse start.

Heb geen spijt, maar leer! Leer van momenten die je anders had gezien. Nooit spijt! Weg met dat woordje. ❤️

Veel plezier vanavond en tot volgende week! Dan ben ik er gewoon weer met een nieuwe blog op vrijdag.

Liefs LINDA

#53 Update verhuizing naar Veenendaal

december 24, 2022 / LINDA / 2 reacties

Het is zaterdagochtend 07:22 uur, de dag voor kerst en ik ben een half uurtje geleden wakker geworden in ons nieuwe huis. Gek genoeg voelt het helemaal niet vreemd om hier wakker te worden terwijl ik misschien had verwacht dat ik wakker zou worden met het gevoel nog in Oostzaan te zijn. Ik ben sowieso altijd vroeg wakker en kan zeggen dat ik goed geslapen heb ondanks dat Kiki wel een paar keer heeft gespookt vannacht en sinds halverwege de nacht tussen Paul en mij in ligt.

Wat zijn de afgelopen weken mega snel voorbij gevlogen. Kan ook wel een klein beetje stellen dat we in standje overlevingsmode leefde de laatste week. Er moest zoveel op 1 dag gebeuren dat ik de laatste dagen opmerkte dat er over me gezegd werd “mama hoort niet eens wat ik tegen haar zeg!”
Ja dat klopt helemaal! Ik was zo gefocust op geen fouten willen maken dat ik me helemaal kon afsluiten als ik dingen aan het regelen was op m’n telefoon. Dat focussen deed ik onbewust, dus kon er gewoon niks aan doen. Ik wilde scherp blijven, omdat de vermoeidheid begon in te slaan, maar wist dat dingen goed afgerond moesten worden. Waar ik normaal gesproken meerdere dingen tegelijk kan uitvoeren, werd dat nu iets beperkter wat helemaal niet erg is, omdat ik weet wat de oorzaak is.

We zijn over! Mijn eerste blog vanuit Veenendaal!

Met een volgeladen auto richting het nieuwe huis!

Nu kunnen we echt gaan landen en op ons gemak naar een douchewand en dergelijke kijken zonder het gevoel te hebben weer op tijd in Oostzaan te moeten zijn. Er zijn nog wat dingetjes die afgemaakt moeten worden.

Wat hebben we hard gewerkt, wat hebben we fantastische hulp gehad! Lieve aanneemster jawel Daan met haar team Dirk en Chris die Faye haar slaapkamer hebben gerealiseerd, vrienden en familie die hier en daar hun steentje hebben bijgedragen waar kon.
Renske met schilderen; de nieuwe buurtjes die meteen hun huishoudtrap konden uitlenen; Monique die Kiki een dag meenam en gister nog even langskwam en de bedden heeft opgemaakt en dergelijke; Marieke die kwam helpen schoonmaken; Niels met het leggen van de vloer bij Faye; mijn schoonvader die kasten in elkaar kwam zetten en kwam helpen met tillen bij de verhuizing; Nick die kwam helpen met sjouwen en de WiFi erop heeft gezet; Esther die kwam helpen auto’s legen en de berg was heeft weten weg te werken die ik tussendoor had opgespaard; Carmen die kwam helpen in Oostzaan en de hele bovenverdieping heeft weten schoon te maken in no time vervolgens meereed naar Veenendaal om daar te helpen installeren; Xander die Aeden naar school bracht en haalde en ons verzorgde van koffie; Jos die ervoor zorgde dat Daan en Mo konden helpen met inladen in Oostzaan; Daan die mijn fiets nog ophaalde in Ilpendam bij mijn zus en vervolgens spullen die wij weggaven bij die personen bracht; Peter die nog komt kitten; Dave die nog het een en ander qua elektra komt regelen… stuk voor stuk ben ik jullie dankbaar, niet alleen vanwege de hulp, ook vanwege het gevoel wat jullie daarmee hebben weten los te maken. Je bent er voor elkaar. Ook de mensen die berichten stuurden om ons succes te wensen en er niet bij konden zijn in verband met werk of vakantie. Alle kleine beetjes helpen, ook mentaal. Ben ik je vergeten, laat het me weten, ik wil niemand overslaan.

Waar ik op de dagen dat Kiki naar school moest, in Oostzaan bleef om daar de boel in te pakken, reed Paul elke dag tussen half 7/7 uur richting Veenendaal om achter elkaar door te gaan. Ik ben echt zo trots op jou! Soms liepen dingen niet zoals je wilde en kon ik het van je gezicht aflezen, maar je bleef maar doorgaan tot het wèl lukte. Het waren een paar hectische weken, maar we hebben het geflikt!

Daan, Chris en Dirk hebben ook gas gegeven! Waar ik me vorige week even zorgen begon te maken of we het wel gingen redden voor de 23e met die slaapkamer, stonden ze ineens maandag bij het huis, klaar om te bikkelen. En dat hebben ze gedaan als ik zag wat een lange werkdagen ze af en toe moeten maken om iets werkend te krijgen. Respect voor jullie!

En nu staan de kerstdagen voor de deur. Vanavond eten wij bij mijn ouders in Holwerd. Dat wordt wel weer wennen. We gaan van een ritje van anderhalf uur weer terug naar 2 uur. Vandaag in ieder geval via Oostzaan, omdat de salontafel naar m’n ouders gaat en niet meer in het busje paste om ‘m vanuit Veenendaal te kunnen vervoeren. Maak maar vast ruimte mam, je hebt vanavond je nieuwe tafel!

Het is inmiddels licht buiten, dus we gaan weer aan de slag. Ben benieuwd hoe Faye en Aeden geslapen hebben. Rowen is zo’n geluksvogel, die is wakker geworden in Zwitserland. Die mocht met mijn broer mee op wintersport. Ik hoop dat je een leuke week gaat hebben lieverd.
Goed! We gaan opschieten!

Ik wil iedereen hele fijne kerstdagen wensen en geniet van al het lekkers dat op tafel komt.

Geniet van elkaar en doe vooral lekker waar je zin in hebt! Nee zeggen tegen een ander is ja zeggen tegen jezelf!

Alvast Merry Christmas allemaal!!

Tot volgende week!

Liefs LINDA

#52 “Wat goed is voor jou gebeurt”

december 16, 2022 / LINDA / 2 reacties

Nog een week dan is het zover. Afgelopen bijna 10 dagen is er een hoop geklaard in onze nieuwe woning. Soms zijn er tegenslagen, maar over het algemeen lopen we op schema met klussen, dus wil absoluut niet klagen. De slaapkamer van Faye is nog niet klaar en hadden daar graag dit weekend werk van willen maken. Maar goed, dit soort dingen gebeuren standaard en er is nog genoeg te doen. Afgelopen dagen is Paul in Veenendaal bezig geweest en ik in Oostzaan om de boel zoveel mogelijk in te pakken en dingen aan te schaffen die nodig zijn. Een hoop denkwerk in ieder geval. Ik geloof dat ik in een week tijd 5 jaar ouder geworden ben haha.

Het scheelt al een hoop dat we mensen kennen in onze nieuwe oude woonplaats zodat je om hulp kan vragen waar nodig zoals bijvoorbeeld op Kiki passen. Toevallig voor mij was mijn vriendin Monique dinsdag vrij en heeft ze Kiki meegenomen zodat Paul en ik in het huis konden knallen. Ze heeft haar in ieder geval samen met haar zoon Nick vermaakt en hebben ze Kiki meteen kennis laten maken met de kinderboerderij in de buurt.

Heel lief van jullie! Nogmaals bedankt daarvoor lieverds!!

Verder probeer ik alles op een rijtje te houden en vooral rustig te blijven. No stress weet je nog?

Kiki gaat nog een paar keer naar de peuterspeelzaal en de jongens gaan straks hun laatste week in op de school waar ze nu op zitten. We hebben straks lekker twee weken de tijd om vast een beetje te wennen aan t nieuwe huis voordat ze weer naar school moeten.

Ik roep elke keer dat alles een reden heeft. “Wat goed is voor jou gebeurt.”

Toch merk ik dat dat mij zelfs nu een beetje moeite kost om die aan te nemen. Dat komt omdat je ergens naar uit kijkt en dan wordt je afgezegd, waardoor je eigen schema ook weer veranderd. Je zit met een teleurgesteld gevoel en af en toe als ik denk, dit zal een reden hebben voel ik me heel even goed, maar al snel komt toch weer dat teleurgestelde gevoel naar boven. Ik heb wel vaker tijdens een verbouwing meegemaakt dat iets niet afgemaakt werd, beloofd werd dat ze het af kwamen maken, maar uiteindelijk niemand meer kwam. Nu zal dat in dit geval echt niet gebeuren, omdat we een deur missen, een raam en de wanden nog aangesmeerd moeten worden, maar dat gevoel van vertrouwen…daar heb ik moeite mee.

Ik heb weleens meegemaakt dat iemand een offerte zou maken, alles kwam opmeten en nooit meer iets liet horen. Dan ben ik er ook meteen klaar mee. Ik heb gewoon een paar jaar met een fonteintje in de wc gezeten die nooit aangesloten is. Bel je erachteraan, nemen ze gewoon niet meer op, appen werd niet op gereageerd, tussendoor iemand anders gevraagd maar dan betaal je veel meer dan wanneer iemand anders zijn eigen klus afmaakt. Ik had het idee dat het om zo’n klein dingetje ging, daar hebben ze blijkbaar geen zin meer in om daar nog zoveel moeite voor te doen. Het kost ze waarschijnlijk meer om terug te komen. Uiteindelijk zit jij met een niet-werkend fonteintje, maar

bij de verkoop van ons huis hebben we het toch nog kunnen laten fiksen, dus ja…we hebben er zeker nog 9 maanden plezier van gehad! Ha ha.

Al met al, je wil gewoon door kunnen gaan zonder belemmeringen, maar goed, dit moet ergens goed voor zijn dat ze vandaag niet kwamen om de kamer af te maken. We hebben kans dat als ze straks wèl komen het glas voor het raam er bijvoorbeeld bij zit. Dat zou voor vandaag namelijk een groot vraagteken zijn. Ze ging er niet vanuit maar wie weet. Nu konden ze niet komen in verband met gladheid, dus heb je kans dat wanneer ze wel komen ze het glas ook mee hebben. “Wat goed is voor mij gebeurt.”

Hoe vaker ik dit tegen mezelf zeg, hoe meer vertrouwen ik krijg.

Wat is het ergste dat er kan gebeuren?? Dat Faye straks bij ons in bed belandt hi hi…

Nee, grapje.

Ik ben dankbaar voor alles wat op ons pad komt. Het gaat allemaal snel genoeg. Waar we gewend zijn aan grote renovaties van een half jaar, of 2/3 maanden schieten we nu in verhouding natuurlijk heel hard op. Het scheelt dat wat er moet gebeuren snel op te lossen valt. De vloer is boven al klaar, woonkamer doen ze 2 januari en de keuken komen ze 11 en 12 januari plaatsen. Dan zitten we al lang en breed in ons nieuwe huis én hebben we geen zorgen meer over twee woningen.

Vandaag ben ik de hele dag op pad geweest voor een nieuw badmeubel. Winkel in winkel uit om prijzen te vergelijken. Ook nog een deel online gedaan, maar dat gaat in de winkel toch iets makkelijker. Je kan het materiaal meteen in het echt bekijken en iets proberen met de prijs. Dat laatste is zeker gelukt! Ik zag een badmeubel in de aanbieding waar toch nog wat haken en ogen aan zaten. Uiteindelijk zijn ze met een mooie deal gekomen waar ik eigenlijk geen nee tegen kan zeggen. Even een badmeubel aanschaffen pfff… wat een geld vragen ze daar tegenwoordig voor. Zelfs bij bouwmarkten waar je verwacht dat het goedkoper is. Nou nee kan ik je vertellen. Je passeert zo de €1000,-.

Het grappige is dat ik een bedrag in gedachte had wat ik genoeg zou vinden om uit te geven aan een nieuw badmeubel inclusief waskom, kraan en sifon. Dat bedrag zat rond de 750,-

Nadat ik terug was gegaan naar de winkel in kwestie om nog eens te kijken naar die mooie deal die ze hadden is het me gelukt om daar zelfs net iets onder te gaan zitten! Het badmeubel werd aangeboden voor 450,- maar dan kwam de waskom, kraan en sifon er nog bij! Eerst wilde ze de waskom voor de helft van de helft rekenen en zou ik eindigen op een bedrag van 927,-.

Ik had m’n gegevens achtergelaten, gevraagd of ze erover na wilde denken om de prijs nóg scherper te maken dan zou ik zondag bellen. Werd ik een uur later gebeld dat ze de waskom er gratis bij wilde doen en kreeg ik nog eens 25 euro korting op het wasmeubel. Dat betekend dat ik alles voor 739,- mag hebben!! Wat een fijne service!

Ik ben ze echt dankbaar dat ze het voor die prijs weg willen geven. Dat badmeubel op zich was alleen al 1500,- euro! Heerlijk als je zo aan je spullen kan komen.

Ons laatste weekend in Oostzaan is aangebroken. Morgen wel een dagje samen klussen in Veenendaal, maar zondag nemen we even pauze. Dan gaan we met Kiki naar het circus in Beverwijk! 🎪

Volgende week vrijdag is de verhuisdag, dus je hebt kans dat ik misschien vrijdagochtend vroeg een nieuwe blog klaar heb of zaterdagochtend. Er bestaat dus een kans dat dit mijn laatst blog vanuit Oostzaan is of het wordt de eerste vanuit Veenendaal. We gaan het zien.

Ik wens jullie een heel fijn weekend en op naar volgende week! Dan kunnen we ook nog eens gezellig kerst gaan vieren.

Tot volgende week!

Liefs LINDA

#51 Stress, soms ontkom je er niet aan

december 9, 2022 / LINDA / Geen reacties

Zenuwslopend, wat een wedstrijd. Nederland-Argentinië, heel jammer, ik had het ons landje zo gegund. Vreselijk jammer voor ons team, wat hebben ze gestreden. Over het algemeen heb ik alleen iets met voetbal wanneer mijn zoons op het veld staan, maar dit, het WK…volgens mij heb ik geen nagels meer over!

Tsja, ik hoor net tijdens een interview met Noppert: “het leven gaat door.” Ja dat is zo, wij gaan ook gewoon weer verder met klussen!

Woensdag hebben we namelijk de sleutel gekregen van ons nieuwe huis!! Vanaf dat moment is alles in sneltreinvaart gegaan. Paul heeft de afgelopen dagen nog gewerkt en ik reed heen en weer van Oostzaan naar Veenendaal. Ik moet wel zeggen dat ik na woensdag een moment had dat ik even in de paniekstand schoot, omdat ik niet wist waar te beginnen. Voor je gevoel zijn de dagen te kort, de afstand te groot en hebben we ook nog gewoon een gezin te runnen. Ze waren al bezig met de slaapkamer voor Faye die deels van de garage gerealiseerd moest worden, maar die is nu bijna zo goed als klaar. Ze moesten een gat creëren voor het raamkozijn van Faye haar kamer, dat was alleen niet zo’n makkelijke klus aangezien ze door 25 cm dik beton moesten boren. De boor vloog twee keer in de fik, maar het is ze gelukt met een hoop herrie en het kozijn zit er inmiddels in!

Let’s go!!

Doordat ik donderdag eerst de verf ben gaan halen en behang voor Kiki haar kamer, merkte ik dat daar veel tijd in ging zitten. Ik kom rond 10:30 uur aan bij het huis in verband met de afstand en files, maar wil ook voor de spits weer terug, dus zoveel tijd kan ik niet uit een dag halen. Daar komt bij Kiki die mee was, dat houdt je ook bezig. Uiteindelijk ben ik gewoon begonnen en heb ik al wat hulp en steun van twee vriendinnen gekregen. Monique en Renske, jullie weten half niet hoe jullie aanwezigheid alleen al mij heeft geholpen. Ik begon na vandaag in te zien dat we het wel gaan redden voor de 23e.

De vloeren van de slaapkamers worden morgen geschuurd, daarna kunnen wij het schilderwerk boven afmaken zodat ze woensdag die vloeren in de olie kunnen zetten. Het was al een heel ander aanzicht om de slaapkamers in een verse lik verf te zien. Morgen ga ik verder thuis aan de gang en rijdt Paul met Rowen en Faye naar Veenendaal. Aeden heeft morgen zijn allerlaatste wedstrijd bij OFC, dus daar gaan Kiki en ik met Aeden morgen afscheid nemen. Althans, ze spelen uit, dus dat wordt bij de tegenstander afscheid nemen van het team.

Ik werd deze week wel op de proef gesteld hoor met mijn ‘En En’ verhaal. Ik heb geprobeerd m’n hoofd koel te houden met alles waar we mee aan de slag moesten. Het moet wel leuk blijven, maar het is onvermijdelijk om stress buiten de deur te houden bij een verhuizing. Ik geef me er ook maar aan over en laat het een en ander los. Zo ook mijn blog die ik vandaag wilde schrijven. Ik heb Kiki vanmorgen naar de peuterspeelzaal gebracht en ben daarna meteen doorgereden naar Veenendaal. Daar aangekomen ben ik meteen aan de slag gegaan met schilderen tot 16:45 uur. Toen was het spullen opruimen, in de auto stappen, onderweg met Paul gestopt bij de Mac, kids gingen thuis zelf frituren en op naar Oostzaan. Bij thuiskomst moesten er nog boodschappen gehaald worden, daarna in bad voor een beetje ontspanning wat niet lukt aangezien ik nóg dingen lig te regelen op m’n telefoon voor het huis en door met de wedstrijd Nederland-Argentinië.

Vanavond toen ik Aeden naar bed stuurde kwam het besef dat dit ons laatste weekend in Oostzaan is met de kinderen. Aeden vroeg wanneer we echt overgaan en hoe vaak ze nog naar papa moeten. Ik dacht ‘wauw’ nog twee weken hier waarvan dit het laatste weekend met z’n allen is. De volgende keer dat we met z’n allen zijn in het weekend gaan we over naar het nieuwe huis. Hoe bizar snel is het uiteindelijk toch nog gegaan! Dus, morgen maar even een gezellige movie night houden met z’n allen.

Voor Kiki is het ook aftellen bij de peuterspeelzaal. Zij gaat nog 4 keer naar Het Luchtkasteel. Ze zal het wel gaan missen, al vind ze het ook hartstikke leuk om mee te gaan naar, zoals zij het zo mooi zegt: het “wiele” huis.
Vertaling: Het “andere” huis.

Ja, het is even een drukke periode, maar we krijgen er iets moois voor terug. Een prachtig huis op een super plekje met leuke buren!! Ik kan me alleen maar dankbaar voelen, dus ja dat beetje stress, daar komen we wel doorheen. It’s all part of the game zullen we maar zeggen.

Goed, het is inmiddels 00:21 uur dus ga mijn verhaal aan de kant leggen. Morgen gaat het wekkertje weer vroeg, dus gauw slapen nu 😉

Volgende week weer een update over de verhuizing en hoop mijn blog dan op tijd klaar te hebben. Daar ga ik voor in ieder geval.

Lieve allemaal, bedankt voor jullie tijd, interesse, GEDULD en feedback! Ik waardeer het elke keer weer en ben jullie enorm dankbaar!

Ik ga gauw slapen, dus voor nu goedemorgen/goedemiddag of goedenavond en tot volgende week!

Liefs LINDA

#50 Gewoon doen!

december 2, 2022 / LINDA / Geen reacties

Zooo, wat zijn deze dagen om-ge-vlogen, niet normaal! Deze week hebben we weer behoorlijk wat voorbereidingen getroffen met betrekking tot de passeerdatum van ons nieuwe huis, maar niet alleen dat! Ik heb dingen gedaan die ik normaal gesproken vèèèèr voor me uit zou schuiven. Wat ik heb geleerd? Dwars door je angst heengaan! Uit je comfortzone stappen. Dat dus. Vond ik het eng, deed ik het toch. Heerlijk die groei, heerlijk om te merken dat waar je bang voor bent steeds makkelijker wordt.

Zondag vierden we de verjaardag van Rowen. We hebben er een bijzondere twist aangegeven, omdat er veel afmeldingen waren in verband met ziekte of andere redenen. Uiteindelijk na overleg met Rowen besloten we om te kijken of de overgebleven feestgangers zin hadden om te bowlen. Natuurlijk hadden ze daar zin in! Super leuk, 3 banen gereserveerd, taart mee die daar gelukkig geserveerd mocht worden en gewoon een potje fun hebben! Het was een zeer geslaagde middag en dat deed mijn mama hart goed om te zien dat Rowen het onwijs gezellig vond!

Rowen 15 jaar!

Zondagavond kreeg Kiki weer koorts dus hadden we begin van de week ook nog een ziek meisje thuis, verder mochten we de laatste gegevens voor de verkoop aanleveren èn de laatste dingetjes regelen voor de koop van het nieuwe huis. Gister kregen we namelijk het goede nieuws dat de koop officieel naar voren kon worden geschoven!! Whaaaa!! We gaan van 12 december naar 7 december, dus krijgen nu woensdag de sleutel!

Ondertussen was ik bezig met de lessen van mijn LOA training en heb ik mede daardoor stappen gezet die ik lang heb uitgesteld. Ongelooflijk hoe ik in korte tijd stappen heb weten te zetten waardoor ik merk ook echt aan de slag te kunnen terwijl ik maan-denlang heb gedacht, kan ik dit wel? Ik zeg maandenlang, maar het gaat al veeeeeel langer terug.

Ik geloof erin dat alles op zijn tijd komt, dus dat ik nu wel stappen durf te zetten nadat ik ben begonnen aan die training is voor mij geen toeval. Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor mezelf dat ik er nu dus blijkbaar klaar voor ben en alles begint te lopen. Misschien herken je jezelf hierin? Ik heb lang het gevoel gehad dat ik aan de bak MOEST. Als je mijn vorige blogs gelezen hebt weet je misschien dat ik erg struggelde met het idee dat ik voor m’n gevoel niks gepresteerd had. Ja het klinkt eigenlijk heel erg, want als ik dit zo schrijf denk ik meteen, “doe even normaal!” Wat nou niks gepresteerd!

Nu zie ik het gelukkig anders in. Ik liet het op een gegeven moment los en besloot me er minder mee bezig te houden en lekker thuis te genieten van Kiki’s laatste jaar thuis voordat ook zij het leven van school gaat ervaren en ik deze tijd met haar kwijt ben. Wat er toen gebeurde was dat er plotseling allemaal ideeën in mijn gedachten ontstonden. Het begon te stromen, omdat ik de druk er vanaf gehaald had. Wat ik dus een tijd geleden geforceerd probeerde op te zetten voor mezelf, maar waar echt stappen zetten uitbleef in verband met angstige gevoelens, lukt het mij nu wèl en het leuke is, ik doe het zelfs naast een verhuizing, die training en heb nog steeds tijd voor Kiki en de rest van mijn gezin. Die oudste drie zien moeders soms allang niet meer staan haha.

Hoe meer ik doe, hoe makkelijker het allemaal wordt. In het begin stokte mijn adem bijna als ik zag dat er een melding op mijn telefoon stond. Dat betekende dat ik een reactie had gekregen op de informatie die ik heb gedeeld. Bang! Bang dat ik was voor negatieve feedback! Oef… en nu? Nu sta ik te popelen om te zien wat ik voor reactie heb gekregen. Nu weet ik dat er dus wèl mensen zijn die een klik voelen met mij en hulp willen. Die angst is volledig weg en hoeveel tijd zit ertussen? Twee weken? Misschien nog minder zelfs. Ik heb sinds vanmorgen een tweede oefen cliënt erbij die mijn hulp graag aanneemt en ze vindt het fijn dat zij mij op deze manier kan helpen om te leren.

Het komt uiteindelijk doordat ik gewoon ben gaan DOEN! Dit is de boodschap die ik wil meegeven. Het is zo leuk om uit je comfortzone te stappen en te zien hoe je groeit! Ik snap nu helemaal wat mijn business coach bedoelt met En En. Als je iets wil doen, maar je twijfelt omdat je al zoveel verantwoordelijkheden hebt, kan je het erbij doen, omdat je het leuk vindt. Van leuke dingen krijg je namelijk energie! Als het je tegen gaat staan, dan wil je het niet graag genoeg, dan wordt het een last en ontwikkel je stress. Als het fun is, is het haalbaar. Dan ga je er een weg in vinden en het zal kloppend zijn!

Heb je plannen voor jezelf maar twijfel je nog? Vraag jezelf dan af hoe graag je het wilt. Als er een gevoel van passie naar boven komt dan klopt het. Dan kan je het voor jezelf realiseren. Het enige wat je dan nog te doen staat is..DOEN! Gun jezelf die groei. Ik gun het jou zo! Én, heb een beetje geduld. Gun het tijd om te kunnen stromen, ga het niet afdwingen.

Inmiddels komt Rowen net binnen en vertelt mij een verhaal waar hij zich behoorlijk aan irriteert en ik alleen maar trots op kan zijn, natuurlijk… haha.

Elke keer als hij door de gangen van school loopt krijgt hij wel een keer de vraag of hij Aeden kent. Ja zegt hij dan, “dat is mijn broertje.” Dan krijgt hij vervolgens te horen “Oooh jullie lijken echt veel op elkaar!”

Mama proud! Sorry, is vast een moedersdingetje.

Anyway, doe met bovenstaande wat jij wilt. Pik eruit waar je iets aan hebt en laat de rest voor wat het is. Misschien dat dit het laatste zetje was dat je nodig hebt om jouw droom tot werkelijkheid te laten komen. Waar wacht je nog op? Go for it!

Vanavond gaan de oudste weer naar Veenendaal. Nog een paar keer heen en weer, dan kunnen ze straks op de fiets naar papa. Verder ga ik dit weekend zoveel mogelijk tijd gebruiken om dozen in te pakken. Sinterklaas en kerst zal iets anders lopen dit jaar. Waar ik normaal gesproken na Sinterklaas meteen een boom in huis heb staan, zit ik nu in een totaal andere vibe, maar wel een leuke! 😉

Ik wens iedereen een heel fijn weekend toe, mocht je Sinterklaas vieren, heel veel plezier en tot volgende week!

Liefs LINDA

#49 Comfortabel worden met het oncomfortabele

november 25, 2022 / LINDA / Geen reacties

Vanmorgen had ik iets meer moeite met de wekker dan normaal. We hebben een onderbroken nacht gehad, omdat Kiki vannacht een ongelukje heeft gehad in bed. Ik werd wakker van een gedempte “mama” omdat er twee deuren tussen zitten en sprong meteen uit bed. Toen ik haar kamer binnenkwam stond ze in het midden van haar kamertje, een beetje verdrietig, want ja…ze had geplast in bed en dat gebeurt eigenlijk niet meer. Gauw geholpen en lekker bij papa en mama in bed gekropen. Daarna werd ik vanaf 6:15 uur steeds om de 10 min wakker van de snooze wekker van Rowen waar hij elke keer doorheen sliep, dus ik een aantal keer naar boven belde om die wekker op die manier uit te zetten. Ja, ik had ook naar boven kunnen lopen om hem wakker te maken, maar ken je dat? Dat je zo moe bent en zo lekker ligt dat je voor de makkelijkste weg kiest?

Het was best een week met genoeg activiteiten. Dinsdag hebben we mijn schoonouders helpen verhuizen en kreeg mijn schoonvader op dezelfde dag de uitslag van zijn onderzoek. Goed bericht! Een hele opluchting, wat zijn we blij! Voor hem, voor mijn schoonmoeder, voor iedereen! Na maanden in onzekerheid te leven én bezig te zijn met een verhuizing…petje af voor ze. Trots op jullie, op naar mooie tijden!

Gister was Rowen jarig, die is 15 jaar geworden! Mijn kleine knuffelbeer begint inmiddels een jongvolwassen man te worden. Ik kreeg gister een appje van een vriendin die zei, zij heeft twee grote zoons dat ze het eigenlijk heel gezellig vind in huis dat grote ‘spul’. Daar ben ik het helemaal mee eens, want het is ook zo. Natuurlijk heb ik soms ook zo m’n ergernissen, ze ruimen namelijk niks op, kunnen grote monden geven, maar ik geniet volop van hun aanwezigheid. Ze hebben humor, ze kunnen verrassend ook heel behulpzaam zijn en ja, soms wordt er weer gestoeid en ben ik bang dat er iets sneuvelt, maar tot nu toe gaat het allemaal nog redelijk goed. Onlangs viel er een lijstje van de schouw waardoor er een hoek afbrak, dat notabene door Kiki kwam! Had niet eens met de jongens te maken, kun je nagaan haha.

We hebben gisteravond gezellig sushi gegeten voor Rowen z’n verjaardag ze mogen op hun verjaardag bij mij altijd zelf kiezen wat ze willen eten met mijn oudste broer en neefjes waardoor het voor Kiki een beetje laat werd en ik dus ook niet stond te kijken van haar ongelukje van vannacht.

Zo, inmiddels heb ik Kiki opgehaald van de peuterspeelzaal en zit ze nu lekker naast me op de bank naar een filmpje te kijken. Mama zit te schrijven en geniet ondertussen van dit moment dat ze lekker tegen mij aanligt.

Ik heb afgelopen week behoorlijk wat uit mijn comfortzone mogen treden.

Ik ben ergens aan begonnen wat ik al een tijdje voor ogen had, maar heb nu eindelijk de stoute schoenen aangetrokken. Waar ik naartoe wil met dit verhaal is angst. Er komt namelijk behoorlijk wat angst om de hoek kijken merk ik. Zoals jullie misschien weten wil ik naar een eigen praktijk om anderen te helpen. Nu heb ik een platform gekozen en ben met hulp van de LOA en Business coach waar ik mee begonnen ben, stappen gaan zetten. Stappen die mij zichtbaar maken, die ervoor zorgen dat er gereageerd wordt.

Wat ik nu bij mezelf merk is dat wanneer er op mijn telefoonscherm een melding komt te staan van dat platform, dat er eerst een golf van angst door me heen schiet en dan komen de belemmeringen: Wat zal er in de inbox staan? Zijn het geschreven berichten? Zijn het nieuwe volgers? Is het positief of negatief? Gaat me dit lukken? Gaan ze me serieus nemen? Terwijl ik dit schrijf denk ik, ‘JA!’ Ik kan dit namelijk.

Het is gewoon spannend en nieuw. Al het nieuwe is eng. Dat mag ik beseffen.

Ik heb al grotendeels mijn cursus afgerond en heb ervaring met hetgeen waar ik andere bij wil helpen. Ik heb door dit platform mijn eerste cliënt aangetrokken die ik op dit moment mijn hulp bied en nu tot twee keer toe de feedback krijg dat ze het contact fijn vindt.

Ik weet wat ik mag doen met die angst.

Angst verdwijnt als je het aangaat. Als je er doorheen gaat.

Ik merk nu dus al een paar keer als ik weer in m’n scherm zo’n melding zie staan dat ik eerst dat golfje angst voel, maar er meteen achteraan denk, oké ik mag dit voelen, maar ga er doorheen. Op dat moment open ik veel makkelijker mijn account en ga het aan!

Door dit steeds vaker te doen gaat het straks veel makkelijker worden. Ik merk het verschil nu al. Door angst kun je je kop in het zand willen steken, het van je af willen houden alsof het er niet is. Op die manier hou je jezelf daar komt ie weer alleen maar klein!

Steve Harvey zegt in een filmpje dat als je succes wilt creëren, je dat niet behaald door in je comfortzone te blijven. Zijn letterlijke woorden luiden: “you will fail”. Succes is geen comfortabele werkwijze. Het voelt heel oncomfortabel om iets te proberen. Je zult dus comfortabel moeten worden met je oncomfortabel voelen.

Ik vond dit zo’n goed stukje en ook dit blijft in mijn achterhoofd hangen elke keer weer als ik een bepaalde spanning voel.

Heb jij dromen die je wilt behalen voor jezelf, hou dit dan in gedachte. Iedereen voelt angst in zijn leven. Alleen JIJ bepaalt hoe je daarmee omgaat. Wil je groeien? Ga er dan dwars doorheen, ga het aan! Je zal groeien. Vind je het fijner om in je comfortzone te blijven zitten, ook prima. Jouw leven, jouw keus en daar heeft niemand iets over te zeggen. Do yo thang 😉

Ik kies ervoor om te willen groeien, omdat ik weet dat er veel meer in mij zit dan er nu uitkomt. Ik kies er dus voor om me comfortabel te voelen met het oncomfortabele. Elke keer als ik weer een stap verder kom voelt voor mij als een overwinning!

Ik ben op dit moment een aantal dingen aangegaan voor mezelf waarvan ik ook weleens denk, is dit wel de juiste timing? Zo met een verhuizing voor de deur? Ik zie het wel. Ik merk namelijk dat ik energie krijg van die LOA Mastery die ik ben gaan volgen waardoor ik het gevoel heb alles aan te kunnen. En-En weet je nog? Denken in overvloed. Wanneer je denkt in overvloed krijg je energie, dus kost het geen energie. Het antwoord is dus ‘ja’, dit is de juiste timing voor mij. Er bestaat namelijk geen ‘juiste’ timing. Ik was het daar lang niet mee eens, maar besef nu dat ik alles alleen maar aan het uitstellen was. Ik bleef in mijn comfortzone. Ik was dus bezig met zelf sabotage. Ik merk namelijk hoe belangrijk het voor mij is om dit te doen. Om die groei te voelen naast alles wat ik om me heen te doen heb. Ik zie wel hoe het zich uitpakt tijdens de verhuizing. Ik geloof dat ik inzichten krijg op die momenten. Tot nu toe heeft het me hier gebracht en ben ik nog niet waar ik wil zijn, maar! durf al meer dan een tijdje terug, daar ben ik dankbaar voor!

Probeer het maar eens als je het gevoel hebt meer te willen halen uit jezelf. Ga door die angst heen, ga het aan en zie hoeveel zelfvertrouwen je erdoor krijgt!

Het moet wél goed voelen, anders kost het je energie in plaats van dat het je energie oplevert. Leer jezelf kennen. Je gaat dingen van jezelf ontdekken die je nog niet wist en dat is leuk!

Oké, het weekend breekt weer aan en dat betekend voor ons een vrij weekend voor Paul, zondag de verjaardag van Rowen en als het goed is nog anderhalve week voor we de sleutel krijgen van ons nieuwe huis!!!! Oh my god, zoveel zin in! Officieel is het 12 december, maar we hebben het er met de huidige bewoners over gehad dat het eventueel de 5e al kan.

Leuk al die ontwikkelingen!

Voor nu wil ik iedereen weer bedanken voor jullie tijd en interesse. Hopelijk heb ik je op positieve ideeën gebracht en ga je vanaf nu alleen nog maar groeien, groeien, groeien! Maak er een super mooi weekend van!

Liefs LINDA

Auteur: LINDA (Pagina 2 van 7)

#58 Dankbaarheid in overvloed

#57 No stress!

#56 Geloof jij in manifesteren?

#55 Burning desire

#54 Het afsluiten van een mooi 2022

#53 Update verhuizing naar Veenendaal

#52 “Wat goed is voor jou gebeurt”

#51 Stress, soms ontkom je er niet aan

#50 Gewoon doen!

#49 Comfortabel worden met het oncomfortabele

Recente verhalen

Recente berichten

Archieven

Be happy with what you have, while working for what you want.