Vanmorgen had ik iets meer moeite met de wekker dan normaal. We hebben een onderbroken nacht gehad, omdat Kiki vannacht een ongelukje heeft gehad in bed. Ik werd wakker van een gedempte “mama” omdat er twee deuren tussen zitten en sprong meteen uit bed. Toen ik haar kamer binnenkwam stond ze in het midden van haar kamertje, een beetje verdrietig, want ja…ze had geplast in bed en dat gebeurt eigenlijk niet meer. Gauw geholpen en lekker bij papa en mama in bed gekropen. Daarna werd ik vanaf 6:15 uur steeds om de 10 min wakker van de snooze wekker van Rowen waar hij elke keer doorheen sliep, dus ik een aantal keer naar boven belde om die wekker op die manier uit te zetten. Ja, ik had ook naar boven kunnen lopen om hem wakker te maken, maar ken je dat? Dat je zo moe bent en zo lekker ligt dat je voor de makkelijkste weg kiest?
Het was best een week met genoeg activiteiten. Dinsdag hebben we mijn schoonouders helpen verhuizen en kreeg mijn schoonvader op dezelfde dag de uitslag van zijn onderzoek. Goed bericht! Een hele opluchting, wat zijn we blij! Voor hem, voor mijn schoonmoeder, voor iedereen! Na maanden in onzekerheid te leven én bezig te zijn met een verhuizing…petje af voor ze. Trots op jullie, op naar mooie tijden!
Gister was Rowen jarig, die is 15 jaar geworden! Mijn kleine knuffelbeer begint inmiddels een jongvolwassen man te worden. Ik kreeg gister een appje van een vriendin die zei, zij heeft twee grote zoons dat ze het eigenlijk heel gezellig vind in huis dat grote ‘spul’. Daar ben ik het helemaal mee eens, want het is ook zo. Natuurlijk heb ik soms ook zo m’n ergernissen, ze ruimen namelijk niks op, kunnen grote monden geven, maar ik geniet volop van hun aanwezigheid. Ze hebben humor, ze kunnen verrassend ook heel behulpzaam zijn en ja, soms wordt er weer gestoeid en ben ik bang dat er iets sneuvelt, maar tot nu toe gaat het allemaal nog redelijk goed. Onlangs viel er een lijstje van de schouw waardoor er een hoek afbrak, dat notabene door Kiki kwam! Had niet eens met de jongens te maken, kun je nagaan haha.
We hebben gisteravond gezellig sushi gegeten voor Rowen z’n verjaardag ze mogen op hun verjaardag bij mij altijd zelf kiezen wat ze willen eten met mijn oudste broer en neefjes waardoor het voor Kiki een beetje laat werd en ik dus ook niet stond te kijken van haar ongelukje van vannacht.
Zo, inmiddels heb ik Kiki opgehaald van de peuterspeelzaal en zit ze nu lekker naast me op de bank naar een filmpje te kijken. Mama zit te schrijven en geniet ondertussen van dit moment dat ze lekker tegen mij aanligt.
Ik heb afgelopen week behoorlijk wat uit mijn comfortzone mogen treden.
Ik ben ergens aan begonnen wat ik al een tijdje voor ogen had, maar heb nu eindelijk de stoute schoenen aangetrokken. Waar ik naartoe wil met dit verhaal is angst. Er komt namelijk behoorlijk wat angst om de hoek kijken merk ik. Zoals jullie misschien weten wil ik naar een eigen praktijk om anderen te helpen. Nu heb ik een platform gekozen en ben met hulp van de LOA en Business coach waar ik mee begonnen ben, stappen gaan zetten. Stappen die mij zichtbaar maken, die ervoor zorgen dat er gereageerd wordt.
Wat ik nu bij mezelf merk is dat wanneer er op mijn telefoonscherm een melding komt te staan van dat platform, dat er eerst een golf van angst door me heen schiet en dan komen de belemmeringen: Wat zal er in de inbox staan? Zijn het geschreven berichten? Zijn het nieuwe volgers? Is het positief of negatief? Gaat me dit lukken? Gaan ze me serieus nemen? Terwijl ik dit schrijf denk ik, ‘JA!’ Ik kan dit namelijk.
Het is gewoon spannend en nieuw. Al het nieuwe is eng. Dat mag ik beseffen.
Ik heb al grotendeels mijn cursus afgerond en heb ervaring met hetgeen waar ik andere bij wil helpen. Ik heb door dit platform mijn eerste cliënt aangetrokken die ik op dit moment mijn hulp bied en nu tot twee keer toe de feedback krijg dat ze het contact fijn vindt.
Ik weet wat ik mag doen met die angst.
Angst verdwijnt als je het aangaat. Als je er doorheen gaat.
Ik merk nu dus al een paar keer als ik weer in m’n scherm zo’n melding zie staan dat ik eerst dat golfje angst voel, maar er meteen achteraan denk, oké ik mag dit voelen, maar ga er doorheen. Op dat moment open ik veel makkelijker mijn account en ga het aan!
Door dit steeds vaker te doen gaat het straks veel makkelijker worden. Ik merk het verschil nu al. Door angst kun je je kop in het zand willen steken, het van je af willen houden alsof het er niet is. Op die manier hou je jezelf daar komt ie weer alleen maar klein!
Steve Harvey zegt in een filmpje dat als je succes wilt creëren, je dat niet behaald door in je comfortzone te blijven. Zijn letterlijke woorden luiden: “you will fail”. Succes is geen comfortabele werkwijze. Het voelt heel oncomfortabel om iets te proberen. Je zult dus comfortabel moeten worden met je oncomfortabel voelen.
Ik vond dit zo’n goed stukje en ook dit blijft in mijn achterhoofd hangen elke keer weer als ik een bepaalde spanning voel.
Heb jij dromen die je wilt behalen voor jezelf, hou dit dan in gedachte. Iedereen voelt angst in zijn leven. Alleen JIJ bepaalt hoe je daarmee omgaat. Wil je groeien? Ga er dan dwars doorheen, ga het aan! Je zal groeien. Vind je het fijner om in je comfortzone te blijven zitten, ook prima. Jouw leven, jouw keus en daar heeft niemand iets over te zeggen. Do yo thang 😉
Ik kies ervoor om te willen groeien, omdat ik weet dat er veel meer in mij zit dan er nu uitkomt. Ik kies er dus voor om me comfortabel te voelen met het oncomfortabele. Elke keer als ik weer een stap verder kom voelt voor mij als een overwinning!
Ik ben op dit moment een aantal dingen aangegaan voor mezelf waarvan ik ook weleens denk, is dit wel de juiste timing? Zo met een verhuizing voor de deur? Ik zie het wel. Ik merk namelijk dat ik energie krijg van die LOA Mastery die ik ben gaan volgen waardoor ik het gevoel heb alles aan te kunnen. En-En weet je nog? Denken in overvloed. Wanneer je denkt in overvloed krijg je energie, dus kost het geen energie. Het antwoord is dus ‘ja’, dit is de juiste timing voor mij. Er bestaat namelijk geen ‘juiste’ timing. Ik was het daar lang niet mee eens, maar besef nu dat ik alles alleen maar aan het uitstellen was. Ik bleef in mijn comfortzone. Ik was dus bezig met zelf sabotage. Ik merk namelijk hoe belangrijk het voor mij is om dit te doen. Om die groei te voelen naast alles wat ik om me heen te doen heb. Ik zie wel hoe het zich uitpakt tijdens de verhuizing. Ik geloof dat ik inzichten krijg op die momenten. Tot nu toe heeft het me hier gebracht en ben ik nog niet waar ik wil zijn, maar! durf al meer dan een tijdje terug, daar ben ik dankbaar voor!
Probeer het maar eens als je het gevoel hebt meer te willen halen uit jezelf. Ga door die angst heen, ga het aan en zie hoeveel zelfvertrouwen je erdoor krijgt!
Het moet wél goed voelen, anders kost het je energie in plaats van dat het je energie oplevert. Leer jezelf kennen. Je gaat dingen van jezelf ontdekken die je nog niet wist en dat is leuk!
Oké, het weekend breekt weer aan en dat betekend voor ons een vrij weekend voor Paul, zondag de verjaardag van Rowen en als het goed is nog anderhalve week voor we de sleutel krijgen van ons nieuwe huis!!!! Oh my god, zoveel zin in! Officieel is het 12 december, maar we hebben het er met de huidige bewoners over gehad dat het eventueel de 5e al kan.
Leuk al die ontwikkelingen!
Voor nu wil ik iedereen weer bedanken voor jullie tijd en interesse. Hopelijk heb ik je op positieve ideeën gebracht en ga je vanaf nu alleen nog maar groeien, groeien, groeien! Maak er een super mooi weekend van!
Liefs LINDA
