Maand: oktober 2022

Wie ik ben kun je hier uitgebreid lezen. Maar wie ben ik nou echt? Waar hou ik nou echt van en waarom doe ik dingen op een bepaalde manier, mijn manier? Ik wil deze blog wijden aan mijn lezers. Ik merk dat ik me de laatste tijd steeds meer begin af te vragen wie mijn lezers zijn. Ik wil jullie daarom vragen een stukje over jezelf te schrijven waarin je jezelf voorstelt aan mij en schrijft over hetgeen jou bezig houdt en wat je graag doet. Schrijf alsof niemand over je schouder kijkt en schrijf wat jij zou willen dat een ander over jou weet. 

Als je het leuk vindt hieraan mee te doen, mag je daarna je verhaal sturen naar lindavschajik@gmail.com en gebruik als onderwerp “Mijn verhaal naam”. Uiteindelijk is mijn doel dit voor jezelf te doen, het kan namelijk heel verhelderend zijn. Wil je het niet verzenden, probeer het dan puur voor jezelf te doen. 

Ik hoop natuurlijk dat mijn inbox een overload aan e-mails binnenkrijgt, zodat ik een beeld kan vormen van mijn trouwe lezers, dus bij deze. Ga er lekker voor zitten en schrijf! Probeer zo open mogelijk te zijn en het maakt niet uit hoe lang je verhaal is. Al schrijf je drie regels of 5 kantjes vol. Ik ben geïnteresseerd in jou! Je krijgt een reactie van mij terug.

Succes! 

Wie ben ik? Ik zit nu in mijn comfi fauteuil met een Feng Shui boek op mijn schoot. Het doel is te kijken waar ik op moet letten als ik straks ons nieuwe huis wil inrichten volgens de richtlijnen van feng shui voor een goede gezondheid, welvaart, succes en geluk voor mezelf en mijn gezin. Het ligt allemaal in lijn met waar ik al tijden mee bezig ben, de Wet van Aantrekking. Het intrigeert mij zo dat ik het ontzettend leuk vind me daar volledig in te verdiepen. Terwijl ik in kleermakerszit onder een dekentje wat mijn schoonmoeder gebreid heeft met een kop thee in mijn hand en dat boek op mijn schoot in mijn stoel zit, schoot de gedachte door mij heen hoe bijzonder het is dat je naarmate je ouder wordt, je interesse veranderd. 

Ik zit in dat boek te lezen en bedenk me dat ik al die energieën waarover gesproken wordt zo fascinerend vind. Vaak zijn mensen hier te nuchter voor, althans ik ken er niet veel die hier volledig in opgaan. Het zorgt er ook voor dat ik mezelf ervoor wil waken niet mee te gaan in die nuchterheid. Voor mij werkt het namelijk wel. Uit nieuwsgierigheid heb ik dit boek weer tevoorschijn gehaald die ik lang geleden van mijn moeder te leen gekregen heb om te kijken of er dingen zijn waar ik op kan letten bij de inrichting van ons nieuwe huis. Tegelijkertijd zit ik te denken dat ik het bijzonder vind hoe je als mens veranderd. Waar je 10 jaar geleden niet naar omkeek vind je misschien nu mega interessant of andersom. Ik kan je zeggen dat ik geniet van die ontwikkeling, die groei en besef dat je dus blijft leren ongeacht je leeftijd. 

Als je mij zou vragen wat ik zou willen. Ik hou van dingen ontdekken, het leven ontdekken en de wereld. Ik heb altijd die wens gehad. Iets wat ik ook hoog op mijn lijstje heb staan is reizen. Dat doen we niet veel, maar áls we gaan, geniet ik volop! Het is niet zozeer alleen reizen, maar eropuit gaan met mijn gezin hoort daar ook bij. Ik voel doordat we zo vastzitten aan verplichtingen soms een bepaalde onrust en dan dat gevoel van je erbij neer moeten leggen dat het leven zo werkt voor meestal iedereen met een gezin. Dat komt vast goed zodra ze allemaal volwassen zijn. 

Ik hou van gezelligheid, dansen! Oh man, als je ergens kunt dansen? Count me in! Ik hou van mode en interieur, al is dat de afgelopen jaren iets minder een prioriteit geweest. Ik ben er niet zo mee bezig geweest als ik voorheen deed. Ik ben nu eerder creatief met de spullen die ik heb en vind het tegenwoordig gewoon veel belangrijker herinneringen te maken dan dat materialistische.

Ik hou van sport, of het nou om mezelf gaat of van mijn kinderen. Ik geniet van mijn jongens als ze op het veld staan en moedig ze graag aan tijdens een voetbalwedstrijd. Mijn dochter die het fantastisch vindt om te hockeyen, dat ook uitstraalt op het veld en zelf loop ik graag wat kilometers door Het Twiske. Je krijgt er zo’n energie kick van! Oortjes in, podcast aan en luister ondertussen naar de wetenschap over bijvoorbeeld de Wet van Aantrekking. Op dit moment luister ik veel naar Bob Proctor. Ik krijg zo’n heerlijke kijk op het leven door de verhalen van deze man. Je gaat er zo van aan, althans ik… Deze man stond zo vol in het leven op zijn leeftijd. Dat geeft mij vertrouwen, vertrouwen dat je nog zoveel uit het leven kunt halen no matter wat je leeftijd is. Deze man ging maar door tot hij uiteindelijk overleed in feb van dit jaar op 87-jarige leeftijd. 

Ik hou van structuur. Ik kan flexibel zijn, maar merk dat mijn voorkeur toch wel ligt bij structuur. Ik doe mijn best om zo flexibel mogelijk te zijn, maar dat gaat weleens gepaard met een zucht 😉 Dan hoop ik op bepaalde momenten dat een ander dat niet verkeerd opvat, omdat ik dan voornamelijk mezelf zover probeer te krijgen om goed om te gaan met verandering. Daarna is het ook goed. 

Soms denk ik weleens dat dat erin geslopen is door het hebben van een gezin. Je bent zo gebonden als je kinderen hebt. Voornamelijk door school, daarnaast, als ze sporten door trainingen en zo begint er zich een structuur te vormen. Nu moet ik wel zeggen dat Paul ook niet een heel flexibele job heeft waar we rekening mee moeten houden. Als je jaren achterelkaar leeft op die manier wordt het denk ik lastig om daarvan af te stappen. Het spontane/impulsieve is er wel een beetje vanaf, dus automatisch de flexibiliteit, waar ik mezelf niet in herken voordat mijn oudste naar school ging. 

Uiteindelijk ben ik van die structuur gaan houden en ga bijvoorbeeld graag op tijd naar bed zodat ik een goede nachtrust heb gepakt om de volgende dag fresh aan te kunnen. Zeker als ik van te voren weet dat ik de volgende ochtend ga hardlopen, maar over het algemeen heb ik natuurlijk Kiki die vroeg wakker is en ik een persoon ben die mijn slaap hard nodig heeft. 

Die nachtrust is iets waar ik mezelf graag aan hou en probeer daarom goed naar mijn lichaam te luisteren. Doe ik dat niet, mondt dat uit in het hebben van een lage weerstand. Dan wordt ik verkouden, last van mijn keel dat soort symptomen. 

Ik ben een enorm gezelschapsdier, maar kan ook genieten van een avondje voor mezelf. Verder probeer ik steeds meer naar mijn gevoel te luisteren om de juiste keuzes voor mezelf te maken, maar daar mag ik nog wel iets beter in worden. 

Ik kan slecht tegen onrecht en kan daar op sommige momenten best lang mee zitten. Daar probeer ik een weg in te vinden, zodat ik er minder last van heb. Het ene moment kan ik makkelijker ergens overheen stappen dan op een ander moment, het ligt aan de situatie. Ik weet het van mezelf en krijg mezelf ook altijd wel daar waar ik wil zijn door middel van goede gesprekken en het luisteren naar mezelf. ‘Wat wil ik?’ Ik ben in ieder geval blij met de persoon tot wie zij heeft mogen uitbloeien en dat bedoel ik absoluut niet op een arrogante manier, eerder een prettig gestoorde manier hihi, maar kan oprecht tegen mezelf zeggen dat ik trots ben op haar.

Oké, dit ben ik in een notendop. 

Daarnaast ben ik natuurlijk mama van vier geweldige kids van wie ik stuk voor stuk evenveel hou en waar ik ook mega trots op ben. Allemaal zijn ze hun eigen persoontjes en vind het geweldig hun ontwikkeling van dichtbij mee te mogen maken. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn, maar ook dat hoort er allemaal bij. Zij zijn mijn leven en zonder dat ze het door hebben trekken ze mij overal doorheen. 

Voor ons was het deze week herfstvakantie dus hebben we een weekje rustig aan kunnen doen. Faye is in Veenendaal en heeft volgende week herfstvakantie. Dat is wel vreemd hoor. Ik zal ook blij zijn als het straks weer allemaal gelijk loopt. 

Morgen breng ik Kiki naar mijn ouders voor een nachtje, dan gaan voor ons s’avonds de voetjes van de vloer in Cothen!

Goed, voor nu wens ik jullie een heel fijn weekend, begint voor jou de herfstvakantie, hele fijne vakantie en ik zou zeggen, schrijf dat verhaal! Ik ben heel benieuwd naar jullie en hoop vooral jullie te mogen leren kennen. 

Liefs LINDA

Zucht, ik kom net thuis van een onverwachts gesprekje op school met betrekking tot Rowen en een andere jongen van school. In dit geval kon Rowen er weinig aan doen, maar had hij ook niet heel handig gereageerd naar een mentor van school. Ze kon zijn reactie begrijpen, maar je zal altijd met respect naar iemand reageren die jou probeert te helpen. Ik ben teruggegaan naar die mentor met Rowen om de lucht te klaren en met de persoon in kwestie. Hopelijk blijft het hierbij en zo zie je maar weer, de angst dat je kind in een conflict terecht komt zal nooit verdwijnen. Twee jongens die op het matje geroepen worden door het opzettelijk tegen elkaar opstoken door een meisje. Eigenlijk had jij daar ook aan tafel moeten zitten.

Mijn ochtend begon met een rondje hardlopen van 6 km door Het Twiske. Eindelijk kan ik het iets verder opbouwen en merk ik dat het goed gaat qua blessures, dus ga nu echt proberen elke week een kilometer meer te pakken. Daarna zat ik op de bank met twee offertes voor mijn neus voor een nieuwe keuken aangezien ik kort daarop gebeld zou worden door één van de partijen die op een antwoord zat te wachten. Er moesten dus knopen doorgehakt worden. Na een aantal keer heen weer gebeld te hebben kwamen we tot een akkoord en kon het ondertekende mailtje eruit! Terwijl ik daarmee bezig was belde de school van Rowen en Aeden. Maar goed, dat is nu afgehandeld en ik hoop dat Rowen voortaan meteen aan de bel trekt als er zich iets afspeelt wat niet de bedoeling is.

Afgelopen week zat ik niet helemaal lekker in mijn vel. Ik merk nu wel iets van een stijgende lijn, maar ik kon mezelf maar niet dáár krijgen waar ik wil zijn, dat is mij zoveel mogelijk goed te voelen. Soms gebeuren er dingen die ervoor zorgen dat je even wankelt, maar dat weet ik vaak snel genoeg om te turnen naar iets positiefs en dan weer door. Ik merkte nu de laatste tijd dat er een ‘opstapeling van’ plaatsvond waardoor ik het moeilijk vond om die positiviteit vast te houden. Elke keer als ik dacht “ja ik ben er weer” gebeurde er iets waardoor ik weer teruggetrokken werd naar iets waar ik niet mee bezig wil zijn. Uiteindelijk resulteerde dat in een kort lontje hebben, pijntjes krijgen in mijn lichaam, aan mijn lichaam, je terugtrekken van sociale gelegenheden en vooral veel moe zijn dat je denkt “wat is er toch met me aan de hand?!” Ik kan me wel goed willen voelen en er intern voor zorgen dat me dat ook lukt, dus door goed voor mezelf te zorgen en goed voor mezelf te zijn, maar ik heb geen invloed op het externe gedeelte. Met andere woorden, hoe een ander met mij omgaat. Dat wil ook nog weleens zijn werking hebben op mijn gesteldheid.

Ik ga dingen overdenken waardoor ik snel geprikkeld raak en kan reageren op een manier die ik achteraf niet wens voor diegene, maar ook niet voor mezelf. Dit is meer gericht naar mijn gezin dan naar een buitenstaander, maar ja, diegene die je liefhebt moeten het vaak ontgelden toch? Zoals ik al zei komt het door een opstapeling van dingen waardoor ik niet goed in mijn vel ga zitten en ja…dan kan ik weleens chagrijnig uit de hoek komen of dingen zeggen die ik achteraf niet meen. Ik baal daar dan enorm van, omdat ik weet van mezelf dat ik zo niet wil zijn en me zo niet wil gedragen. Ik wil het goede voorbeeld zijn voor mijn kinderen, maar dat kan op sommige momenten best moeilijk zijn. Soms vraag ik mij weleens af of er mensen zijn die altijd hun kalmte kunnen bewaren. Altijd steady zijn. Ik probeer mezelf erin te trainen, maar in dit geval merk ik dus dat er te veel dingen achterelkaar op mijn pad zijn gekomen waardoor ik over mijn grens ben gegaan vermoed ik.

Elk huisje heeft zijn kruisje, maar ook hetzelfde aantal kruisjes als bij ons?

Niet dat ik er nu een wedstrijd van wil maken, maar soms vraag ik mij af of ik het niet onderschat waar wij mee bezig zijn. Dat ik best even pas op de plaats mag nemen, of door moet gaan omdat ik, en daar gaan we weer, niet werk. Doordat ik geen officiële baan heb blijf ik maar het gevoel hebben dat ik niet overspannen zou kunnen raken of geen burn-out zou kunnen krijgen, want ja, zo druk heb ik het toch niet in vergelijking met iemand die wel een baan heeft naast zijn of haar gezin. Ik ben weer aan het ratelen in mijn hoofd. Waar het om gaat bij mij is dat ik druk ben met de voorbereidingen van onze verhuizing, ondertussen probeer ik mijn jongens te ondersteunen met school, te regelen dat ze op een goede school terecht komen in Veenendaal, zijn we bezig met een keuken voor het nieuwe huis waar een hoop tijd in is gaan zitten, maar hebben we ook te maken met familie en een sociaal leven.

Ik heb gemerkt dat er dingen van mij worden verwacht terwijl ik me van geen kwaad bewust ben. Ik probeer er voornamelijk voor mijn gezin te zijn, maar blijkbaar word er verwacht dat ik er ook voor een ander ben. Ik probeer iets onder woorden te brengen en discreet te blijven en ja… struggle er gewoon erg mee. Ik kan mezelf niet in tweeën splitsen en maak mijn eigen keuzes. Hoe lastig dat ook voor die ander is, dat zal die persoon moeten accepteren. Ik wil doordat ik mijn eigen keuzes maak ook niet in een kwaad daglicht geplaatst worden en dat stukje vind ik moeilijk los te koppelen. Ik bedoel dat ik het moeilijk vind om in dit geval die controle daar niet over te hebben wat iemand over mij zegt. Dat ik me niet kan verdedigen. Ook daar moet toch die f*ck it mentaliteit iets meer om de hoek komen kijken. Ondertussen is de laptop 4 keer uitgevallen dus ben ik lichtelijk geïrriteerd aan het raken.

Anyway die opstapeling van dingen heeft te maken met de verhuizing, de dagelijkse dingen, de bijkomende zaken, de onverwachte dingetjes tussendoor, hetgeen wat er van mij door iemand verwacht wordt, maar ook dat gevoel wat speelt wat toch nog wel met de scheiding te maken heeft. Iets waar een ander zich misschien in kan vinden of troostende woorden heeft voor mij haha. Die kan ik namelijk wel gebruiken op z’n tijd. Ik heb er namelijk weleens moeite mee als er dingen voor mijn kinderen geregeld worden buiten mij om. Dan bedoel ik iets wat normaal gesproken een moeder zelf regelt, word dan door de andere kant geregeld. Ik weet gewoon niet wat ik met die gevoelens moet. Natuurlijk word er aan deze kant door Paul ook weleens wat geregeld voor de kinderen, maar zodra het andersom gebeurt, en nu ga ik even heel openhartig zijn, krijg ik een gevoel van “bemoei je er niet mee”. Als iemand de gouden tip heeft hoe daarmee om te gaan? Please deel die dan even met mij 😉

Ik zie het zo, zodra je opa en oma wordt deel je kleinkinderen met de andere opa en oma. Je kinderen deel je over het algemeen met je partner. Bij een scheiding krijgen de kinderen als beide een nieuwe partner krijgen te maken met twee nieuwe families, dus deel je je kinderen ineens niet alleen meer met je partner, maar ook met een stiefouder/bonusouder hoe je het ook wilt noemen plus een hele bonus familie. Dat stukje familie wat erbij komt wordt bekend voor je kinderen, maar niet voor jou. Dat wordt een stukje onbekend terrein en krijg je dus niks van mee. Zo gaat het in ieder geval in onze situatie. Soms denk ik daarover na en maakt het me verdrietig dat ik geen deel meer uitmaak van hun hele leventjes. Natuurlijk werkt het andersom ook zo. De familie die mijn kinderen erbij gekregen hebben aan onze kant maakt hun vader niet mee. Het voelt alsof je de helft van hun leven mist. Het enige nadeel van onze scheiding vind ik dat stukje. Het delen van onze kinderen wat je eigenlijk pas zou hoeven te doen op het moment dat je opa of oma mag worden. Je kleinkinderen delen.

Geheid zullen er gescheiden koppels zijn die dit misschien totaal niet zo ervaren. Die een goede band hebben met alle andere partijen en zich dus niet kunnen herkennen in mijn verhaal. Het zijn voor mij bijna wekelijkse dingen die terugkomen qua gevoel, gooi daar bovenop het gevoel wat ik krijg er voor die ander te moeten zijn en alles eromheen waar we ons mee bezighouden en je hebt daar mijn state of being.

Zo meteen breng ik de boys weer richting Breukelen en ga ik dit weekend gezellig met Kiki doorbrengen. Paul is het hele weekend aan het werk en Faye is al in Veenendaal. Ergens kijk ik wel uit naar even wat tijd voor mezelf. Misschien kan ik nu al die dingen vanuit een ander goed perspectief gaan bekijken.

Ik ga de laptop dichtklappen voordat hij voor een vijfde keer uitvalt en wens iedereen een heel fijn weekend! Laat vooral jullie gedachten over deze blog gaan en als je het leuk vindt deel ze dan via deze site, via een berichtje op mijn socials of app. Ik hoor ze graag!

Tot volgende week!

Liefs LINDA