Maand: april 2022

Happy birthday Aeden!

Wat een feestweek maken wij mee. Zo zijn er in de afgelopen tijd behoorlijk wat jarigen geweest binnen de familie. Zo vierden we 21 april de verjaardag van een nichtje van ons, 23 april is ons schoonzus(je) 😉 jarig, 28 april is mijn ongelooflijke schat Paul jarig, maar niet alleen Paul, ook zijn tweelingzus heeft iets te vieren, vandaag de 29e is mijn binkie jarig en morgen de 30e is mijn vader jarig.

We kunnen voortaan beter gewoon al die verjaardagen op een hoop gooien en een groot festival organiseren. In mei staan er namelijk ook weer genoeg jarigen op onze kalender haha…

Zo gaat het leven gewoon door. Elke verjaardag weer besef ik hoe snel de tijd gaat. Toen ze nog kleiner waren, regelde ik gewoon de verjaardagen zonder er heel erg over na te denken. Ik was voornamelijk bezig met nadenken hoe leuk ik het feestje voor alle kids wilde verzorgen. Zo huurde we weleens een springkussen, we gingen een keer naar het pannenkoekenrestaurant in Zeewolde Hans & Grietje waar we met de hele family gingen eten en alle kids konden spelen, we hebben zelfs een keer een boel pallets in de tuin gedropt zodat de kinderen tijdens de verjaardag een hut konden bouwen met hamers, spijkers en zagen. Die heeft er uiteindelijk nog even gestaan, zo leuk was hij geworden!

Hoe ouder ze worden, hoe meer ik me realiseer dat dat kleine er gewoon vanaf is. Het gaat echt heel snel nu. Tijdens die kinderjaren veranderd er wel iets. Je kan kijken qua speelgoed waar ze dan oud genoeg voor worden, maar hun gedrag blijft speels. Ze vinden alles geweldig. Nu? Zodra ze die puberjaren ingaan? Dat wordt een heel ander verhaal.

Bij Faye had ik er nog niet zoveel last van, omdat ik nog 2 jonge zoons onder haar heb die nog wel in die “kinder” fase zaten, maar Rowen begint nu toch ook echt per dag om te turnen in een jongen die ik er steeds aan moet helpen herinneren dat hij pas 14 is en nog geen 18!! En bij Aeden merk ik nu ook dat hij echt een jongvolwassenen begint te worden. Hij knuffelt nog graag met zijn mama, maar ik weet dat dat moment gaat komen dat ook hij dat minder gaat doen. Ze komen s’ochtends niet meer bij je in bed kruipen niet dat ik nu nog zit te wachten op zo’n grote lummel in bed al stinkend, ze willen je hand allang niet meer vasthouden, ze gaan steeds meer hun eigen weg. Nee, ik mis die kleine persoontjes die ze waren.

Natuurlijk vind ik de andere kant ook steeds leuker worden. Je kan tegenwoordig echt gesprekken met ze voeren, ik kan ze om hulp vragen als ik ergens kracht bij nodig heb of als ik ergens niet bij kan, oké dat laatste behalve aan Faye dan. 😉
We beginnen nu een beetje te zien hoe ze zich gaan ontwikkelen. Rowen was altijd dat magere scharminkel, maar zie dat hij steeds meer body begint te krijgen. Je ZIET ze gewoon veranderen. Grappig hoe dat werkt.

Ik zag van Faye een kort filmpje al dansend op Koningsdag en dacht toen ook even, ja meis. Wat ben je mooi…

Anyway…Aeden.
Mijn jongste boy is vandaag jarig! Hij is 12 jaar geworden, dus ja… Wat ik hierboven dus omschrijf voel ik nu even bij hem. Ik zie hem nog zo als dat kleine apie die overal op klom, en dan moest ik ‘m weer van de schutting afhalen. Altijd aan het spelen met van alles en nog wat. Wat kon hij zichzelf toch goed vermaken. Ik moest vaak om hem lachen, omdat hij zo klein als hij was al grappig kon zijn. Ik weet dat ik zelf op deze manier steeds meer ruimte krijg om mijn eigen leven iets meer vorm te gaan geven, maar het gevoel dat je hun moeder bent, maar ze jou steeds minder “nodig” hebben komt hoe voorbereid je er ook op bent, toch hard aan.

Ik vraag me dan af of ik de enige ben die zich zo melodramatisch voelt, of dat het komt omdat ik m’n kinderen de afgelopen 5 jaar heb moeten delen. Ik heb ze in die jaren maar de helft van de vakanties gehad. Die 6 weken waar een andere moeder over klaagt, zijn er voor mij maar 3 geweest. Dat wordt aankomende zomer natuurlijk weer hetzelfde verhaal. Ik ken geen zomervakanties meer waarin ik mijn oudste 3 kids 6 weken lang om mij heen heb. Herfstvakantie een paar dagen, kerstvakantie een week, meivakantie een week, jep alles door de helft. Daarin ben ik natuurlijk lang niet de enige, maar ik ben wel iemand die daar maar moeilijk aan kan wennen. Ik accepteer het, maar mijn gevoel schreeuwt nog steeds van alle kanten dat het een gemis is.

De afgelopen week zijn wij hier helemaal niet zo fit geweest. Paul is wel aan het werk gegaan, maar heb daar echt respect voor. Alle symptomen wijzen erop dat we allebei een voorhoofdsholteontsteking hebben, waardoor als ik voor mezelf spreek ik me duizelig voelde, moe en vooral verkouden. Knap hoe Paul toch doorzet. Hij is zelfs met Koningsdag s’nachts vanuit Groningen om 1 uur naar huis gereden zodat wij hem de volgende ochtend op zijn verjaardag konden zien. Hij zou daar eigenlijk blijven slapen. Hij moest daarna namelijk weer door naar Rotterdam om 11 uur en kwam pas om 2:00 uur vannacht weer thuis. Als hij was gebleven in Groningen had hij nog wat extra uurtjes slaap kunnen pakken, dus mop ik waardeer het enorm!
Dat was een leuke verrassing!

Ik merkte aan mezelf doordat ik me zo lamlendig voelde dat ik weinig behoefte had aan die hele positieve mindset waar ik me zo in verdiep. Ik ging gewoon door met de dingen die geregeld moeten worden, aangezien we morgen de verjaardag van Paul en Aeden vieren en we maandag foto’s laten maken van het huis.
Doordat ik aan mezelf merkte dat ik het minder voelde, baalde ik daar wel een beetje van. Nou zag ik gister op de klok 13:13 staan. Die wilde ik even onthouden en op een later moment kijken wat dat betekend. Ondertussen ging ik door met waar ik mee bezig was. Nu schoot het weer in mijn gedachten tijdens mijn ontbijt dat ik die cijfers nog moest opzoeken en werd meteen gerustgesteld. Hoe bizar…

Need I say more?? Toen ik dit las kon ik mezelf weer herpakken. Je mag dus van die momenten hebben waarin je het gevoel hebt dat het allemaal even niet loopt zoals je zou willen.

Goed, ik ga vandaag nog even my boy in de watten leggen en kijken of ik hier of daar nog wat kan doen ter voorbereiding van maandag als ze de foto’s van het huis komen maken. Volgens mij zijn velen van jullie lekker op vakantie of misschien ga je nog.

Heel veel plezier in ieder geval nog dit laatste weekje en ik spreek jullie volgende week weer!

Liefs LINDA

Vrijdag 22 april, 2022
Op dit moment probeer ik deze blog te schrijven met een klein meisje naast me die af en toe om aandacht vraagt. Ze is al bijna een week niet helemaal lekker. Het begon met koorts en is nu voornamelijk verkouden. Haar stem klinkt inmiddels weer normaal aangezien die begon te lijken op die van een oud vrouwtje met een enorme rokersstem 😉 Faye ligt nu ook ziek op bed, die kwam eergisterochtend om 5:00 uur aan mijn bed melden dat ze zich erg beroerd voelde. Temperatuur gemeten, koorts. Aeden klaagt al een paar dagen over vermoeidheid, dat hij zo vaak z’n neus moet snuiten en nu werd ik vanochtend ook wakker met een zere keel, dus ja…zo vallen we hier bij bosjes om. We hebben zelftesten gedaan die allemaal een negatieve uitslag gaven, dus no corona. Rowen is net als al die vorige keren weer de last man standing hihi… Die zit lekker met zijn ass in Walibi. Fijn dat al die uitjes weer door kunnen gaan.

Ik hoop gewoon dat we ons allemaal snel beter gaan voelen aangezien we volgende week een verjaardag moeten vieren van mijn boy Aeden die 29 april 12 jaar zal worden en van Paul die de 28e 38 kaarsjes mag uitblazen! Nou gaan de oudste kids vanavond naar Veenendaal en komen ze de 28e in de avond weer terug en Paul moet werken op Koningsdag en zijn verjaardag dus zullen Kiki en ik het samen gezellig moeten maken. Komt helemaal goed! We hebben een lekkere dripcake bestelt bij de Hema voor Koningsdag die we gezellig samen gaan halen en verder zullen er genoeg dingen te doen zijn in de stad.

Vorig weekend was het Pasen. Op Goede Vrijdag ging Aeden met een aantal vriendjes naar Duinrell die daar de tijd van hun leven hadden. Op zaterdag zouden we wat leuks gaan doen, maar die dag werd Kiki wakker met 39 graden koorts. De volgende dag was het 1e Paasdag en zaten we om 8:00 uur aan de ontbijttafel. Paul en Faye moesten die dag werken, dus om toch nog even gezellig met elkaar te kunnen ontbijten voor Pasen moesten we er iets vroeger uit dan we normaal zouden doen 😉 We hebben die dagen gewoon lekker gechillt en kwam mijn neefje Ewan nog een nachtje logeren. Hoe gezellig het ook was voor de jongens dat hij er was, voornamelijk voor Rowen, het bracht ook wel wat zorgen met zich mee. Rowen en Ewan zijn twee jongens in de puberteit die elkaar ook nog eens versterken. Nu zijn er in 1 week tijd even een paar dingen teveel gebeurd waardoor Rowen nu een week lang elke dag de tafel mag dekken, afruimen en de keuken mag opruimen na het eten. Iets wat ze normaal gesproken met z’n drieën doen. Althans, meestal kook ik of Paul het eten en dekken we meteen de tafel en ruimen de oudste de tafel af en ruimen de keuken op.

Wat er gebeurd is heeft vooral te maken met niet luisteren en liegen. Iets wat ik mijn kinderen graag wil meegeven dat ik wil dat ze te allen tijde eerlijk tegen me zijn zodat ik ze kan vertrouwen en beschermen. Wat het ook is, wees gewoon eerlijk. Dan krijg ik als antwoord, “ja maar als ik vertel wat er gebeurd is wordt je boos”, waarop ik dan antwoord “nee, ik word pas boos als er tegen me gelogen wordt.” Ik zie het meteen aan zijn gezicht, maar hij blijft zijn verhaal vaak volhouden.

Anyway, ik blijf herhalen dat eerlijkheid het langst duurt en blijf met ze communiceren in de hoop dat het kwartje gaat vallen en ze weten dat ze echt alles tegen me kunnen en durven zeggen. Nu zei ik zoiets een keer tijdens een gesprek met de mentor van Rowen die weer tegen mij zei dat ze niet alles hoeven te zeggen, maar ik bedoel het ook niet in die context. Ik bedoel dat als er een bepaalde situatie zich voordoet waar Rowen ergens van beschuldigd wordt of hij is gewond geraakt zoals vorige week bij een ruzie op een station en thuiskomt met een blauw oog, dan hoor ik graag hoe iets daadwerkelijk verlopen is. Hij vertelde mij dat hij van zijn fiets gevallen was en precies met zijn oog op een steentje belandde. Ik geloofde er helemaal niks van, maar krijg de waarheid maar eens boven tafel als ook zijn neefje meegaat in dat verhaal. Uiteindelijk kon ik aan zijn telefoon zien dat hij tegen me loog en kon hij niet anders als vertellen wat er gebeurd was. Twee jongens vroegen steeds aan hem waar hij woonde en wat hij daar op het station deed. Nu is Rowen best bijdehand en maakte een opmerking over het uiterlijk van 1 van de jongens die hem vervolgens een klap verkocht. Zo ontstond er een gevecht en moest ik vervolgens aanhoren dat hij van z’n fiets gevallen was. Ik wil mijn kinderen kunnen vertrouwen en beschermen. Wie wil dat nou niet?? Hoe erg de situatie ook kan zijn, ik wil dat mijn kinderen weten dat ze bij hun moeder terecht kunnen. No matter what. Ik heb aan Rowen uitgelegd dat hij zich gewoon aan bepaalde regels moet houden voor zijn eigen veiligheid. Als ik van hem vraag of hij gewoon even op het schoolplein wil blijven, omdat zijn neef elk moment opgehaald kan worden en ze duiken toch samen Het Twiske in, dan weet ik niet waar ik ze zou moeten zoeken als mijn broer zijn zoon mee naar huis wilt nemen. Dit is maar een klein voorbeeld, maar de jongens worden groter, dus de streken ook.
Maar goed, uiteindelijk werden ze vriendelijk door de politie thuisgebracht en kon moeders aanhoren dat er verschillende meldingen waren geweest van een paar jongens met een mogelijk wapen! Ze hadden een oude aansteker van Paul in de vorm van een pistool meegenomen naar buiten. Dat pistool zagen buitenstaanders aan voor een echt wapen. Daar mág je niet mee naar buiten, dus kwam de politie daarop af. Vervolgens zitten wij gezellig thuis te kletsen met mijn broer en zien we twee motoragenten aankomen. Wij zaten nog te grappen dat ze voor mijn broer z’n auto kwamen die een meter van de stoep geparkeerd stond. Ja…echt a mother’s joy om twee agenten binnen te moeten laten i.v.m. je minderjarige zoon en neefje.

Ik vergeet haast nog te vertellen dat ze daarvoor gespot waren in de berm bij Het Twiske door de moeder van Ewan die daar toevallig met mijn andere neefje een middagje naartoe was gegaan en ze zag lurken aan een e sigaret. Ik werd vervolgens gebeld door mijn broer met dit verhaal, dus ik kon m’n lol op toen de mannen thuiskwamen. Ook daar werd natuurlijk weer een fantastisch sprookje van gemaakt, dus al met al was het een top Pasen!

Ik heb nu in ieder geval Rowen aangemeld op ‘zoek mijn Iphone’ en gezegd dat ik pas akkoord geef om dat te verwijderen zodra hij 21 is!

Kinderen hebben regels nodig om zich veilig te voelen. Zo zien zij het waarschijnlijk niet, maar het biedt geborgenheid en ze leren daarmee een geweten te creëren doordat ze geleerd wordt wat goed is en/of fout.

Voor nu is voor ons de mei vakantie aangebroken en kunnen de kids even lekker bijkomen. Ik merk vooral aan Aeden dat hij best moe is van de cito’s van afgelopen week. Hij ligt nu lekker in de tuin. Man, wat ga ik ze deze week missen. Ja, even rust in de tent kan lekker zijn, maar dan vind ik een weekend lang genoeg. Een week weg of langer is helemaal niet leuk. Dan mis ik de ergernissen zelfs! Ik hou van die reuring om me heen. De 28e komen ze in de avond weer terug zodat Aeden op zijn verjaardag wakker gezongen kan worden door di mama! Dan heb ik nog lekker een weekje met ze hier.

Nou lieve allemaal, ik hoop dat jullie ook een heel fijn Paasweekend hebben gehad 😉 en wens jullie voor diegene die nu ook vakantie hebben een hele fijne vakantie toe en blog jullie volgende week weer!

Heel veel liefs LINDA

Er is weer een klein beetje rust gekeerd in ons thuisje.
Wat moesten we ineens in sneltreinvaart van alles aanleveren. Waar we eerder nog met de normale dagelijkse dingen bezig waren, hadden we nu binnen no time een huis gekocht. Wt…?!! Is this really happening??

Ja, dus ook het regelen van de verkoop van onze eigen woning. Documenten, documenten, documenten… er moest van alles aangeleverd worden. Zowel voor de hypotheek als voor de makelaar. Nu dat allemaal geregeld is kan de stress weer een niveau zakken en ben ik nu bezig het huis klaar te krijgen voor de fotograaf die over 2 weken komt. Ik ben alvast wat oude rommeltjes aan het wegdoen en aan het bedenken hoe ik alles een beetje leuk ga stylen voor de verkoop. Gister bij Jysk super leuke abstracte schilderijtjes gescoord ook weer leuk te gebruiken in ons nieuwe huis.

Zondag was Paul vrij, Faye is een extra weekend gebleven zodat ze die zaterdag haar hockeywedstrijd kon spelen, dus zijn we zondag met z’n viertjes gezellig wezen lunchen in Haarlem. Terwijl we daar zaten had ik het idee om Haarlem heel even in te gaan, zodat ik misschien in een boekhandel het nieuwe Manifestatie Magazine kon scoren. Helaas hadden ze het blad niet en om nou 300 meter verder te lopen naar een Primera om 16:50 uur, ik dacht dat doe ik de rest maar niet aan. Toen hebben we bij Stach even zo’n super lekkere red velvet brownie met witte chocola gehaald. Oh my, wat zijn die lekker!! Wel een hele maaltijd, dus wees gewaarschuwd 😉

De volgende dag ging ik naar een vriendin in Bloemendaal. Ik heb Peggy ontmoet in de tijd dat Rowen nog op skateboard les zat in Noord samen met haar zoon.
Sindsdien de jongens zijn beide gestopt proberen we elkaar nog steeds op te zoeken.
Na die good talks stapten we even in haar auto richting Aerdenhout waar zij en haar man oké jullie zijn misschien niet getrouwd, maar het is toch jouw man bezig zijn met een prachtig project wat ze nu aan het opknappen zijn. Dat wordt me toch een paleis! Ik was helemaal onder de indruk Peggy 😉 Anyway, op de terugweg naar haar huis reden we langs een Primera. Ik dacht, ja! Daar hebben ze dat tijdschrift misschien. Zonder erover na te hoeven denken parkeerde Peggy haar auto en zei ze: “hij ligt daar!” Punt. Om een beetje in de taal van mijn straatje te spreken. We liepen de Primera naar binnen en ja hoor, ze hadden ‘m!
Hoe leuk als m’n vriendin hem dan óók meeneemt! Zij had ’m daar immers gemanifesteerd hihi.. Leuk als iemand die dichtbij je staat zich er ook in kan vinden.

Ik vertelde haar die ochtend ook dat ik in mijn vorige blog iets weggelaten heb, omdat ik er blijkbaar zelf een oordeel over had.
Ik ga het nu tóch benoemen, omdat ik het interessant vind en een fijne gedachte als dit bestaat. Ik zie mezelf als een realistisch en nuchter persoon, maar hou ook steeds meer van die spirituele kant. Niet omdat ik het gewoonweg leuk vind, maar omdat ik heb gemerkt dat het voor mij werkt zolang ik mezelf goed blijf voelen. Dat goed blijven voelen is soms nog weleens lastig, maar merk wel dat ik het steeds sneller kan om laten turnen naar positiviteit.

Waar ik het over wil hebben is numerologie!

Als je dat op google zoekt krijg je te lezen dat het een vorm van waarzeggerij is die zich bezighoudt met enerzijds esoterische, symbolische aspecten van getallen, en bla bla bla… Vertaald betekend numerologie ‘kennis der getallen’.

Nou, dit kan overkomen als dikke vette onzin. Ikzelf vind de gedachte erbij als het klopt wat ik lees als ik weer eens dubbele cijfers heb gezien erg leuk. Het voelt bijna een beetje magisch en zie ik het als leuke boodschappen van buitenaf. Wie wil daar nou niet in geloven, dat we beschermengelen hebben?!

Wat ik weghield uit de vorige blog is dat nadat het allemaal een beetje begon te spelen het idee terug te verhuizen naar Veenendaal ik op een avond in bed lag, op mijn telefoon zat, naar de tijd keek en zag dat het 21:21 uur was. Nu had ik al eens gehoord van iemand dat dubbele cijfers een betekenis hebben. Daar heb ik al eerder iets over genoemd i.v.m. het tijdschrift Manifestatie Magazine wat 13,13 euro kost. Ik ging voor de leuk eens kijken wat 21:21 voor betekenis heeft. Tot mijn verbazing stond er geschreven op google:

“Het nummer 2121 is een indicatie dat je verzoeken zijn erkend en dat je op de goede weg bent om je volledige potentieel als schepper te realiseren. Na een lange tijd van gemis ben je eindelijk in staat om verder te gaan met je ideeën, aangezien ze zich als zaadjes hebben verspreid.”

“Je onderbewustzijn neemt de tijd om te communiceren met je bewuste geest. Dit heeft het voor u mogelijk gemaakt om een teken te ontvangen van uw beschermengel, van een spirituele gids, of van een entiteit. Het uur 21:21 draagt een belangrijke boodschap van de engelen! Als je aan een belangrijk project werkt verteld dit dubbele uur je dat het een succes zal worden. Je hebt je geduld bewezen en je zult eindelijk worden terugbetaald.”

Nou, na dit soort berichtgevingen kreeg ik echt het idee dat ik het idee van Veenendaal door moest zetten. Alles viel als puzzelstukjes in elkaar. Het feit dat we het huis zo makkelijk hebben kunnen bemachtigen, nou ja “makkelijk”, ik bedoel in verhouding met de overspannen markt en de andere keren dat we hebben geprobeerd een bod uit te brengen en niet is gelukt zegt denk ik ook iets.

Ik ging ons toekomstig huisnummer nog even opzoeken en die heeft als betekenis het volgende, nummer 11:

“Het staat voor balans, dualiteit, wijsheid en verlichting. Via het nummer 11 willen de beschermengelen dat je je perspectief op het leven deelt met anderen om je heen. De betekenis van het hoofdnummer 11 is dat velen van je kunnen leren omdat je wijs bent. Je moet opstaan en het leiderschap tonen dat in jou zit.” Als dat geen motiverende tekst is om te komen waar ik naartoe wil…?! 😉

Het helpt me toch minder te twijfelen aan keuzes die gemaakt moesten en moeten worden en zie het als belangrijke instructies die gegeven worden voor de toekomst. Sindsdien zoek ik ze elke keer op als ik dubbele cijfers zie en kijk dan of ik iets kan met de betekenis ervan. Zo ben ik daarna de getallen 22:55 tegengekomen en 1:11 op de timer van onze wasmachine.

“22:55 Resoneert met positief denken en optimisme. Als je dit nummer herkent en accepteert als een deel van je leven, zul je leren hoe je positief kunt denken, zelfs in moeilijke periodes waarin er veel problemen in je leven zijn.” Dit is natuurlijk lang niet alles wat er over dit getal wordt geschreven. Het hele getal wordt nog los van elkaar uitgelegd, maar dat is teveel om hier over te nemen.

“De betekenis van 111 (1:11 zoals ik het zag) is dat je manifesteert waar je je aandacht op hebt gericht. Of je gedachten, gevoelens en acties uit het verleden positief of negatief waren, je hebt jezelf op een plek geplaatst om dingen mensen en situaties aan te trekken die passen bij je energetische vibratie. Dit is de wet van aantrekking. Nummer 111 symboliseert de beginselen van spiritueel ontwaken en verlichting, hoge energie, inspiratie, intuïtie, zelfexpressie en gevoeligheid. Het wordt vaak geassocieerd met een nieuw begin en veelbelovende starts in de liefde.” Dat laatste heb ik al in the pocket natuurlijk of niet schatje hihi...

“Dit getal is een sybolische boodschap voor je spirituele groei. Nummer 111 is een krachtig nummer voor manifesteren en manifestatie, het draagt de gecombineerde kenmerken en de energieën van nummer 1 en het Karmische Meestergetal 11. Sommige thermen zijn voor mij ook nog abracadabra, maar google is mijn grote vriend. Die legt alles aan mij uit ongeacht de tijd.

Nummer 1 resoneert met assertiviteit, onafhankelijkheid en uniciteit, motivatie, nieuw begin en vooruitgang, inzicht, zelfleiderschap en inspiratie, positiviteit en succes. Nummer 11 vertelt ons te verbinden met ons hogere zelf zodat we onze zielsmissie en levensdoel leren kennen en leven.”

Of je er nou niet in gelooft of wel, alleen al de gedachte geeft je toch genoeg positiviteit om naar te handelen? Ik zie alles nu heel anders dan voorheen. Veel lichter, oordeel veel minder, relativeer makkelijker dus sta veel relaxter in het leven. Wat mij ook opvalt is dat ik al een aantal maanden geen hoofdpijn meer heb gehad. Ik kwam op een punt dat ik echt wekelijks last had van migraine, pijn in m’n nek en schouders wat natuurlijk leidde tot die hoofdpijnen en nu? Het zit er niet meer. Ja als ik last krijg van stress merk ik nog steeds dat ik dodelijk vermoeid raak, maar ook daar moet ik dan zelf iets aan veranderen. Ik lees veel inspiratie, luister veel naar inspiratie via podcast kanalen, maar voer dat ook uit in het dagelijks leven. Ik blijf het herhalen, want het gebeurt natuurlijk weleens dat ik mezelf laat meeslepen in irritaties en frustraties. I’m only human 😉

Numerologie geeft je bijna het gevoel dat je er niet alleen voor staat als je je bedenkt dat er iets is wat jou via dubbele cijfers probeert te bereiken om je een teken te geven. Hoe bijzonder is dat. Toch wilde ik dit stukje achterwege laten in mijn vorige blog. Er zat dus nog een stukje wat ik van mezelf veroordeelde, maar nee, dit is waar ik me mee bezig hou. Waarom zou ik dat niet vertellen? Ik wil mezelf toch zoveel mogelijk openstellen zodat de lezers van mijn blog zich daarin kunnen vinden, zich kunnen resoneren aan mijn verhalen?? Dus bij deze dat ik er deze keer een blog aan heb gewijd.

Ik ben benieuwd naar jullie bevindingen en laat het me weten of jullie dubbele cijfers hebben gezien of hou me op de hoogte als jullie ze na mijn verhaal te hebben gelezen zien. Stuur me dan alsnog dat berichtje. Ik hoop in ieder geval dat ik jullie heb kunnen inspireren iets meer met getallen te doen 😉

Hoe abnormaal snel gaat de tijd, de Paasdagen staan alweer voor de deur. Aeden is gezellig met zijn vrienden naar Duinrell die worden om 16:30 uur opgehaald door Paul vanuit de Kuip, Rowen ligt heerlijk te chillen op de bank, Faye komt om 15:30 uur thuis en Kiki loopt met Ivy te ravotten in de tuin.

Lieve allemaal, ik wens jullie hele fijne Paasdagen, prop je lekker vol tijdens de brunch en geniet vooral van de lieve mensen om je heen en onthoud deze: Je bent altijd op de juiste plek op het juiste moment, én: Wat goed is voor jou, gebeurt. Twee overtuigingen waar ik graag in geloof.

Tot volgende week!

Liefs LINDA

Dit zou weleens een hele lange blog kunnen worden. Wat ik jullie wil vertellen is geen uitleg waarom, maar een verhaal over wat het luisteren naar mijn gevoel mij heeft gebracht. Vorige week schreef ik over wat er gebeurt als je trouw bent aan jezelf. In deze blog ga ik daar dieper op in, en hoe het trouw zijn aan mezelf me heeft gebracht op dit punt in mijn leven en natuurlijk het leven van mijn gezin.

Voor de mensen die het nog niet weten zal ik vertellen waar ik het over heb.
Paul en ik hebben dinsdag getekend voor onze nieuwe woning in tromgeroffel….. tadadadadadadada…. Veenendaal!
Zelfs bij het schrijven ervan krijg ik opnieuw een warm gevoel, een blij gevoel, een ‘ik kan niet wachten!’-gevoel.

In mijn ogen klopt het verhaal precies zoals het heeft moeten lopen voor mij, waar het voor een ander waarschijnlijk moeilijk te rijmen valt met hetgeen wij eerder hebben geroepen ons leven in Oostzaan verder op te bouwen. Dat klopt ook!
Ik zal bij het begin beginnen.

Zoals sommige van mij weten snuffel ik graag op funda met het idee dat áls ik iets voorbij zie komen op een plek wat in mijn ogen de moeite waard is, we altijd een kijkje kunnen gaan nemen. Wie weet waar ‘t ons brengt.
Nou keek ik dagelijks naar het woningaanbod in Zaandam. Waarom Zaandam? Omdat Aeden daar straks naar de middelbare school gaat, Rowen daar al op school zit en het voor ons makkelijker zou zijn qua faciliteiten. Ik vind het idee om alles makkelijk op de fiets te kunnen bereiken wel erg fijn, dus dat waren mijn gedachten erachter.

Het was zover, ik vond een woning op funda waarvan ik dacht, dit zou een leuk huis kunnen zijn op een top plekje. Uitzicht over het water, vraagprijs binnen de marge, half vrijstaand, 5 slaapkamers, aardige voor-en achtertuin, al met al leuk!
Dinsdag 15 maart belde ik naar het makelaarskantoor om te vragen of ik een afspraak kon maken voor een bezichtiging. De afspraak werd ingepland op dinsdag 22 maart.
Vrijdag 18 maart kreeg ik telefoon van de makelaar dat hij me moest teleurstellen. De verkopers hadden een bod gekregen wat ze niet af konden slaan. Ik antwoordde verbaasd, hoe weten ze nou dat wij niet een bod hadden gedaan die ze niet konden afslaan? Ja, zei de makelaar, dat had hij ze ook verteld, maar ze wilde hiermee verder. Oké antwoordde ik, geen probleem, dan is het ons huis niet en wens ik de anderen succes met de verkoop en veel plezier met de koop.
Na dat gesprek kon ik het vrijwel makkelijk relativeren. Dan moest er dus een ander huis op ons pad komen.

Die dagen erna zei Paul tegen mij dat een vriend van hem aankoopmakelaar die in de tijd dat wij opzoek waren naar een woning in de omgeving van Amersfoort nog steeds woningen doorstuurde. Paul heeft nooit aan hem doorgegeven dat we dat idee uit ons hoofd hadden gezet. Blijkbaar was ik daarin de enige 😉
Toen ik vroeg aan Paul waarom hij hem die woningen bleef door laten sturen was zijn antwoord dat ik toch ook op funda kijk?!
Ja, alleen ik kijk in Zaandam.
Paul zijn argument was dat er misschien een keer een pareltje tussen kon zitten.


Nu hebben we ongeveer in 1 week tijd, 2 verjaardagen in Veenendaal gehad. We waren daar op zaterdag 12 maart en op maandag 21 maart, wat mij na die 2e verjaardag aan het denken heeft gezet.
Als Paul het idee van Amersfoort nog niet uit zijn hoofd had gehaald, dan was hij dus nog steeds bereid om ergens anders helemaal opnieuw te beginnen. En mijn gedachte werd toen, maar als we dát gaan doen, zo’n stap zetten, dán gaan we gewoon terug naar Veenendaal. Ik ben alle voor-en nadelen op een rijtje gaan zetten en het idee alleen al gaf me een gevoel van rust.
Ik heb al vaker geroepen terug te willen, maar uiteindelijk gedacht dat ik door moest zetten in Oostzaan. Ik móest gewoon volhouden dan zou het vanzelf goedkomen en zou dat gevoel vast slijten.

Ik ben op dinsdag 22 maart gaan kijken naar woningen in Veenendaal en heb diezelfde dag het idee voorgelegd aan Paul. Die moest het laten bezinken, maar ook hij zag er al gauw de voordelen van in.
Dit ga je haast niet geloven, maar die woensdag, 23 maart belde ik naar een makelaar bij wie ik een huis had gevonden via funda om te vragen wat de status van de woning was.
Ze zei dat er tussen 12:30/13:00 nog een plek was. Dat was 5 min later!! Nou hebben wij geen vliegtuig, dus ik moest het huis laten gaan. Ik snapte het ook wel, omdat de woning er inmiddels een dikke week opstond, wat tegenwoordig betekend dat je over het algemeen al te laat bent om te bellen.

Het onvoorstelbare gebeurde.

Donderdag 24 maart werd ik teruggebeld door de makelaar. Ze kon een bezichtiging voor me inplannen. Het kon de volgende dag of de week erop. Ik Paul snel bellen, want we hadden schijnbaar nog een kans.
Al moet ik wel zeggen dat ik niet begreep dát ze me belde, omdat zij ons heeft ingeschreven als woningzoekende en wist wat onze max was/is. Dit huis zat er met €5000,- onder. Wij hadden dus nul komma nul ruimte om serieus te overbieden. Maar goed, dat wetende wist ik dat we dan misschien tóch een kansje maakte. Anders doet ze toch niet zoveel moeite? Wij konden namelijk niet de volgende dag en de week erop was Paul de hele week aan het werk. De enige optie was te bezichtigen op zaterdag. Ik vroeg haar of dat mogelijk was, zo niet begrepen we dat volkomen, dan moeten we gewoon verder zoeken. Belde ze terug met het bericht dat we zaterdag om 10 uur langs konden komen!! Dit begon steeds beter te voelen.

Zaterdag 26 maart reden we in de ochtend naar Veenendaal, het zonnetje scheen dus een fijne dag! We kwamen aan in de straat en ik was gewoon zenuwachtig! Ik ken de woningen, dus het voelde al vertrouwd. Faye heeft een vriendin in Veenendaal die tot een paar jaar geleden in zo’n zelfde woning woonde maar dan in een andere straat, en jaren geleden was mijn ex man bevriend met iemand die zelfs in déze straat in zo’n zelfde woning woonde.

We werden rondgeleid en voelde van binnen dat ik dit huis wilde. Ik wilde alleen niet té enthousiast worden i.v.m. teleurstelling.
Bij het afronden van de bezichtiging gaf de makelaar aan dat er ruimte is om te onderhandelen. Bij deze woning ging het nog op de ouderwetse manier, dus wie het eerst komt…

Ik kon het bijna niet geloven, maar mijn gevoel zei dat dit hét huis weleens kon worden.
Alles wees er voor mij op dat dit de juiste keuze was. Ik was begonnen mijn gevoel te volgen en dan gebeurt dit?? Alsof het universum mij bij het willen bezichtigen van een woning in Zaandam met de zweep op mijn vingers sloeg om aan te geven dat het nou eens afgelopen moest zijn met die huizen zoeken buiten Veenendaal en daarom de makelaar in Zaandam mij al afbelde nog voor de bezichtiging had plaatsgevonden!! Hahaha..

Anyway, die maandag hebben we een bod gedaan met hulp van Paul zijn vriend en na een lange stressvolle dag voor mij dan kwam Paul uiteindelijk thuis uit zijn werk met het bericht dat het huis van ons was als we diezelfde avond nog akkoord gingen met onze max, anders gingen ze die week erop verder met nieuwe bezichtigingen. We kregen ook nog het bericht dat de verkopers positief getest waren allebei, dus werd het nog duidelijker dat we zoveel geluk hebben gehad op zaterdag langs te zijn geweest dat ik zei “DOEN!”

Later die avond had onze bevriende aankoopmakelaar dankjewel Sjouke 😉 Er zelfs nog iets af weten te snoepen, dus hebben we de woning in principe voor de vraagprijs!
Ongelooflijk, in deze markt waar de woningprijzen de pan uitstijgen, er met geen pijl op het overbieden te trekken valt, dit is toch gemanifesteerd?!!
Ik ben tussendoor ook constant tevreden gebleven met waar we nu wonen, dat is heel belangrijk, dat als je iets anders wilt voor jezelf, je altijd tevreden blijft met de huidige situatie.

“Happy with where you are, eager for more”

– Abraham Hicks

Ik wilde zo graag een woning kunnen kopen zonder dik te moeten overbieden, zodat we dat geld in de woning konden steken of iets konden vinden wat binnen onze marge valt. Ik wilde het liefst een ruimere woning met een grote tuin inclusief oprit, een garage, vrij uitzicht, geen inkijk in de tuin, dit huis heeft alles wat op dat wensenlijstje staat én Paul en ik waren beide evenveel enthousiast!

Het eerste beste huis wat we hebben bezichtigd nadat we de keus hebben gemaakt om in Veenendaal te gaan wonen is het ook daadwerkelijk geworden! Dit heeft zo moeten zijn en voel me er zo goed bij.
Het voelt voor mij als uitzicht naar “going home.”

De passeerdatum zal wel pas plaatsvinden op 12 december, maar eigenlijk is dat voor ons alleen maar gunstig i.v.m. Paul zijn werk.
Allemaal pluspunten! Elke keer werden we tegengewerkt na het bezichtigen van een woning, Zaandam heeft niet eens plaatsgevonden, en dan gaat ‘t in Veenendaal op deze manier dat niks ons in de weg staat? Ik ben zo dankbaar.

De afgelopen jaren waren an amazing ride met mooie ervaringen en inzichten.
Je hoort mij ook absoluut niet zeggen dat ik spijt heb van bepaalde keuzes. Als ik die keuzes niet had gemaakt was ik niet tot deze inzichten gekomen. We hebben in de tussentijd zoveel geleerd. Niks is geforceerd gegaan, Paul en ik hebben altijd goed gecommuniceerd en het vertrouwen gehad in elkaar.

Misschien had ik deze tijd wel nodig om op betere voet te komen met de vader van mijn kinderen. Die storm is gaan liggen, waardoor ik de laatste tijd zonder spanningen naar Veenendaal kon komen. Ik vind het mooi om te zien hoe tijd alles heelt, maar dat heeft ook te maken met de verandering in mij. Ik ben het vooral bij mezelf gaan zoeken, dus mijn eigen verantwoordelijkheid gaan nemen. Dat heeft me zoveel rust gebracht doordat ik bepaalde weerstanden kon loslaten dat veel situaties me niet meer raken.
Ik merk doordat ik die weerstand niet meer zo snel voel, dingen sneller op mijn pad komen. Ja, ik kan iedereen aanraden om keuzes te maken gebaseerd op je gevoel.

Als iemand dan vraagt waarom je een bepaalde keus hebt gemaakt, kun je dus gewoon antwoorden: “omdat het goed voelt.”
That’s it!
Dat is eigenlijk het enige wat telt en waar je je niet schuldig over hoeft te voelen. Jouw gevoel is je intuïtie, en wanneer je daarop vertrouwd, vertrouw je op jezelf.
Only thing that matters. Uit ervaring kan ik je vertellen dat het je ook een stuk zekerder maakt.

De afgelopen week stond vooral in het teken van de juiste makelaar zoeken voor de verkoop van onze woning. Ook daarin ben ik gaan kijken naar wat mijn gevoel zei en natuurlijk door me goed in te lezen. Er zijn 4 makelaars langsgekomen om een waardebepaling te doen. Nadat de 2e makelaar geweest was had ik al een gunfactor. Er moesten natuurlijk nog 2 komen, en uiteindelijk twijfelde ik tussen de 2e en de laatste, de 4e.
Ze lagen zo dichtbij elkaar, maar m’n gevoel bleef maar neigen naar nummer 2. Die andere 3 waren ook goed, maar ik kan mijn gevoel gewoon niet negeren en Paul vindt alles prima hahaha, lekker makkelijk. Nee, hij staat achter mijn keus nadat ik heb uitgelegd waarom ik voor nummer 2 wil gaan. Uuuuhm we moeten iedereen alleen nog even inlichten…. 🙈

Afgelopen dinsdag hebben we getekend voor ons fantastische nieuwe huis, en zie ons daar de komende jaren lekker zitten. Het is in ieder geval een huis waar we niet meer weg zouden hoeven.
Ik merk wel dat er een hoop bij komt kijken naast de dagelijkse dingen. Dat stukje is natuurlijk allemaal maar tijdelijk, maar het vinden van de juiste makelaar en het aanvragen van de hypotheek bezorgde mij wel een klein beetje stress. Inmiddels heb ik dankzij Paul en mezelf mij er weer van weten te overtuigen dat alles goedkomt en door het kijken naar wat m’n gevoel zegt heb ik toch makkelijk de keus qua makelaar kunnen maken. Al dat denken kost ook een hoop energie! 😉

Verder begint Aeden straks in Zaandam op de middelbare school en zullen hij en Rowen na de kerstvakantie starten in Veenendaal.

Ze zijn erg blij met het nieuws weer terug te gaan naar hun geboorteplaats (oké, dat is eigenlijk Ede) en voornamelijk dat ze natuurlijk lekker dichtbij papa gaan wonen. Wat een reis is dit geweest. Eerst bijna een jaar in Amsterdam met de 3 oudste, daarna ons plekje hier gevonden in Oostzaan, maar het is mooi geweest en zoals ik al eerder zei…

“We are going home.”

Lieve allemaal!Bedankt voor het lezen van mijn blog! Bedankt voor jullie tijd en interesse. Het doet me telkens zoveel als ik hoor dat hij gelezen wordt.🙏🏻
Ik hoop alleen maar dat je er voor jezelf iets van waarde uit kunt halen, of misschien vind je het gewoon leuk om te lezen hoe het er bij ons aan toe gaat.
Het is alweer vrijdag en dat betekend dat het weekend weer voor de deur staat.

Daarom wens ik iedereen alvast een heel fijn weekend en zeg ik tot volgende week!

Liefs LINDA

Oké, ik val maar meteen met de deur in huis. Zoals jullie weten, voor diegene die mij volgen, probeer ik op een andere manier in het leven te staan. Op een manier welke mij veel positiviteit brengt. Voor de één komt het misschien zweverig over en heeft er niks mee, maar een ander kan zich er misschien in vinden. Ik kan je vertellen dat ik nu al zin heb in de blog van volgende week! Waarom? Ja daar zal je nog even op moeten wachten, ik wil alleen wel vast beginnen met een soort van onderbouwing voor die blog.

Ik ben inmiddels al een tijdje bezig met de wet van aantrekking. Ik begon het boek ‘Think and Grow Rich’ te lezen van Napoleon Hill waarin ik me helemaal kon verliezen.
Ik merkte aan mezelf dat ik het leuk vond de opdrachtjes uit te voeren die werden gegeven in het boek en heb daaropvolgend ‘The Secret’ gelezen van Rhonda Byrne waardoor ik me er steeds meer in ging verdiepen. Zo stuitte ik op de film ‘The Secret: Dare To Dream’ wat een vervolg is op de roman van Rhonda Byrne. Hoe meer ik me erin verdiepte hoe verslavender het werd om uit te zoeken hoe het allemaal precies voor je kan werken. Wat trouwens ook een leuke aanrader is qua film: The Shift van Wayne Dyer. Dat is een 2 uur durende film op YouTube waar hij zelf een rol in speelt.


Bepaalde dingetjes gaan je opvallen, puzzelstukjes vallen in elkaar.
Ik kan je zeggen dat ik er een stuk gelukkiger van geworden ben. Dan bedoel ik dat ik gelukkiger ben in het omgaan met bepaalde situaties. Of dat nou te maken had met m’n kinderen die mij als slaaf gebruiken 😉 of dealen met onzekerheid, of mijn verleden, doordat ik veel dingen kon loskoppelen van woede of irritatie (dus weerstand) en de boodschap ergens van probeerde in te zien, merkte ik dat veel dingen juist gaan op de manier zoals ik het graag zag of wilde. Ik geloof niet meer in toeval. Daarmee wil ik niet zeggen dat toeval niet bestaat voor een ander, maar ik geloof er nu heilig in dat alles gebeurt met een reden. Wat ook weer te maken heeft met je goed voelen, waar die zelfliefde weer om de hoek komt kijken om dingen naar je toe te trekken. Je creëert je eigen leven. Als jij tevreden bent met jezelf en kan houden van de persoon die jij bent dan krijg je uiteindelijk wat goed is voor jou.

Ik weet dat er steeds meer bekend over is geworden, dat er steeds meer kenbaar wordt gemaakt op dit vlak door coaches. Je hebt tegenwoordig zelfs een tijdschrift die om het kwartaal uitkomt wat gaat over de wet van aantrekking en manifesteren.
Ik denk ook dat je er klaar voor moet zijn om er echt open voor te staan. Ik kan mezelf heel goed als voorbeeld nemen. Toen ik dit had opgepakt en op zoek was naar bepaalde boeken, kwam ik erachter dat er minstens 3 van die boeken al in mijn bezit waren. Waarvan er uit 1 gelezen is, maar blijkbaar kwam de inhoud van dat boek op dat moment nog niet binnen zoals het de bedoeling was. Ik heb het nu over 5/6 jaar geleden ongeveer.

Doordat ik ben gaan kijken naar mezelf is er al zoveel veranderd in het positieve. Ik zou het ‘t liefst over willen brengen op iedereen die struggled met zichzelf of in vervelende situaties zijn beland en er maar niet uitkomen. Stap uit die slachtofferrol! Serieus, dat gaat jou helpen. Ook al ís je van alles aangedaan. Wordt nu maar even boos op mij, maar ik heb dit allemaal meegemaakt, dus spreek uit ervaring.

Ik weet dat het totááál geen zin heeft om een ander over te halen hetzelfde te doen, maar ik wil zo graag dat een ander hetzelfde gevoel krijgt na een periode van ellende. Dat gelukzalig makende gevoel, omdat je weet hoe beter jij in je vel zit, hoe meer jouw leven zich uitvouwt op de manier zoals je het voor jezelf wenst.

Wat ik al eerder schreef is dat dat natuurlijk net zo hard geldt voor negativiteit. Dat kun je ook aantrekken. Als jij er de hele tijd van uitgaat dat iets niet lukt, en dat ook zo voelt, dan gaat het ook zeker niet lukken. Het is dus ook een gevoel wat je moet hebben, niet alleen de gedachte.
Probeer maar eens terug te kijken op jezelf. Hoe bepaalde situaties zich hebben ontwikkeld voor jou. Ik kan er zo voor mezelf wel een aantal opnoemen waarover ik nu het besef heb dat ik dat zelf gecreëerd heb.

Ga uit van het goede, en als iets niet meteen lukt dan is dat ook oké. Dan komt het op een ander moment wanneer je er wél klaar voor bent. Je bent altijd op de juiste plek op het juiste moment. Er zal altijd een reden zijn waarom iets jou overkomt. Daar hoef je het totaal niet mee eens te zijn, maar voor mij is dit mijn nieuwe waarheid en brengt het mij waar ik naartoe wil.

Doordat ik de afgelopen maanden heel trouw ben gebleven aan mezelf, dus echt begon te luisteren naar mijn gevoel in plaats van wat mijn verstand ervan vond of wat iemand anders ervan zou denken, ben ik mezelf veel beter gaan leren kennen. Ik vind het hele proces ook onwijs leuk! Ik maak me minder druk om wat iemand anders van mijn keuzes vindt of van wat ik doe of over hoe ik me gedraag en dat voelt zo bevrijdend dat ik mezelf steeds minder afrem in de keuzes die ik wil maken. Als iets goed voelt, ga ik daar op af! Heel simpel.

Er zijn de afgelopen week dingen op mijn pad gekomen waarvan ik geloof dat het de juiste keuzes zijn. Waarom? Omdat ik me heb laten leiden door mezelf.

Volgende week zal ik toelichten waarom ik dit schrijf. Ik heb er zo’n zin in en ben zo benieuwd naar de reacties. Dit is iets wat ik gemanifesteerd heb voor mijn gezin samen met Paul. Ook al moet hij wederom lachen om mijn theorie. I don’t care hihi..

Faye kan elk moment thuiskomen en gaan dan even iets leuks doen met Kiki.
Morgen hebben we weer voetbalwedstrijden voor de boeg en zondag de verjaardag van onze zwager Timon.

Onbegrijpelijk dat we vorig weekend heerlijk zaten te genieten van de zon op een terrasje in Otterlo met Paul zijn tweelingzus en haar zoon, en nu buiten sneeuwballen kunnen gooien. April doet wat hij wil zullen we maar zeggen.

Goed, lieve allemaal! Voor nu wens ik iedereen een heel goed weekend en tot volgende week!!


Liefs LINDA